به گزارش صدآنلاین، در مکتب اسلام، هدف از انفاق تنها فقرزدایی نیست، بلکه رشد و کمال انفاقکننده نیز مطرح است. دل کندن از محبوبهای مادی و شکوفا شدن روح سخاوت، از مهمترین نتایج انفاق برای فرد است.
خداوند متعال دین اسلام را برای هدایت انسانها فرستاده و تمامی آنچه که انسانها برای رسیدن به بالاترین درجات فضیلت نیاز دارند، در آن بیان کرده است. در طرح ملی "زندگی با آیه"، هر روز در ماه مبارک رمضان، با یکی از آیات قرآن همراه خواهیم بود. تفسیر و تلاش برای فهم قرآن از زمان پیامبر اعظم (ص) تا به امروز ادامه داشته و جاودانگی قرآن موجب میشود که تفسیر آن در هر زمان و مکانی ادامه یابد، چرا که آیات قرآن، مهمترین و نخستین منبع برای درک دین به شمار میروند.
ویژگی مهم تفسیر در این طرح، توجه ویژه به بعد هدایتی قرآن است، یعنی هدف اصلی نزول قرآن: «هُدیً لِلنَّاسِ». در این تفسیر، فقط به بیان معنی واژگان و عبارات بسنده نمیشود، بلکه هدف این است که آیات قرآن از معانی ظاهری به عمق هدایت و راهنمایی کلام خداوند راه یابند.
سوره آل عمران، آیه ۹۲:
لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّیٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ
"هرگز به [حقیقتِ] نیکی [به طور کامل] نمیرسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و آنچه از هر چیزی انفاق میکنید، یقیناً خدا به آن داناست."
نکات:
بِرّ به معنای خیر و برکت است، به ویژه به زمینی که برای کشت یا سکونت آماده است. در قرآن، ایمان، عمل صالح، جهاد، نماز و وفای به عهد نمونههای بِرّ معرفی شدهاند.
قرآن توصیه میکند که در انجام کارهای خیر یکدیگر را یاری کنید و در این آیه به ما میگوید که برای رسیدن به مقام نیکو، باید از آنچه که دوست داریم، انفاق کنیم.
نمونههایی از انفاق مؤمنان:
ابوطلحه انصاری باغ خرمای محبوب خود را که در نزدیکی مسجد پیامبر (ص) قرار داشت، به عنوان انفاق در راه خدا بخشید.
ابوذر در زمانی که مهمان داشت، شتری را که برای نیاز خودش نگه داشته بود، برای مهمانان خود قربانی کرد.
حضرت فاطمه زهرا (ع) در شب عروسی خود پیراهن عروسیاش را به یک فقیر بخشید.
عبدالله بن جعفر شاهد فتوّت و سخاوت غلام سیاهپوستی بود که غذای خود را به سگی گرسنه داد.
در روایات آمده است که انفاق به والدین حتی قبل از درخواست آنها یکی از راههای رسیدن به برّ است.
پیامها:
راه رسیدن به مقام نیکوکاران، انفاق از آنچه که دوست دارید است. "لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ ..."
در اسلام، انفاق فقط برای فقرزدایی نیست بلکه برای رشد شخصی انفاقکننده نیز است.
دلبستگی به مال مانع از رسیدن به مقام برّ میشود. "لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ ..."
سعادت فرد در سایه نگاه اجتماعی و کریمانه اوست.
بهترین چیز دوست داشتنی برای انسان، جان است. شهدایی که جان خود را در راه خدا فدای میکنند، به بالاترین مقام برّ میرسند.
انفاق باید از آنچه که خود دوست میداری باشد، نه آنچه که دیگران یا فقرا دوست دارند.
انسانی که تربیت الهی یافته، اسیر مال و ثروت نیست.
در انفاق، اصل کیفیت است، نه کمیت.
اسلام، مکتب انساندوستی است، نه مالدوستی.
در انفاق باید نه افراط کرد و نه تفریط. بخشی از آنچه که دوست داری باید انفاق شود.
محبت به مال در درون هر انسانی است، اما خطرناکترین قسمت آن، زمانی است که شدت محبت مانع انفاق شود.
مهمترین چیز، انفاق است حتی اگر کم باشد.
حال که خداوند انفاق ما را میبیند، چرا در کیفیت آن کوتاهی کنیم؟ بیایید بهترینها را انفاق کنیم. "فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ"