سه‌شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳
بازدید:۲۳۵
صد آنلاین | یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض دمای بالا می‌تواند تا ۱۴ ماه به سن سلولی سالمندان اضافه کند.به گزارش صد آنلاین،دو مرد سفیدپوست در دهه ۶۰ زندگی خود، در دو نقطه متفاوت از ایالات متحده زندگی می‌کنند—یکی در آریزونا و دیگری در ایالت واشینگتن. آن‌ها هم‌سن هستند و از نظر وضعیت اجتماعی-اقتصادی یکسان‌اند. همچنین، عادات مشابهی دارند و از نظر جسمانی در وضعیت نسبتاً برابری قرار دارند. اما مردی که در آریزونا زندگی می‌کند، ۱۴ ماه سریع‌تر از مرد ساکن واشینگتن پیر می‌شود.
هیچ‌یک از آن‌ها سیگار نمی‌کشند یا الکل مصرف نمی‌کنند. هر دو به‌طور منظم ورزش می‌کنند. پس چرا مردی که در جنوب غربی بیابانی ایالات متحده زندگی می‌کند، از نظر زیستی بیش از یک سال مسن‌تر از همتای خود در شمال غربی آرام است؟
یک مطالعه که این هفته در مجله Science Advances منتشر شده، نشان می‌دهد که گرمای شدید، میلیون‌ها آمریکایی را سریع‌تر از همتایانشان در مناطق خنک‌تر پیر می‌کند. پژوهشگران دریافته‌اند که تأثیر قرار گرفتن مداوم در معرض دمای بالا بر پیری سلولی، معادل تأثیر سیگار کشیدن مداوم است.
با ادامه افزایش میانگین دمای جهانی به دلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی، بخش‌های وسیع‌تری از جمعیت جهان در معرض گرمای شدید قرار می‌گیرند. از سال ۱۹۹۹ تاکنون، گرما بیش از ۲۱,۰۰۰ آمریکایی را به کام مرگ کشانده است. در سال ۲۰۲۳، فینیکس، آریزونا، که محل زندگی برخی از افراد مورد مطالعه بوده، ۳۱ روز متوالی دمای بالای ۱۱۰ درجه فارنهایت را تجربه کرد. همان سال، گرم‌ترین سال ثبت‌شده در تاریخ بود—رکوردی که به سرعت در سال ۲۰۲۴ شکسته شد.
تأثیرات خطرناک گرمای شدید بر سلامت
قرار گرفتن در معرض دمای بالاتر از حد معمول، عواقب جدی کوتاه‌مدت و بلندمدتی برای سلامت انسان دارد. افراد ممکن است دچار بیماری‌های مرتبط با گرما مانند کم‌آبی بدن و غش شوند یا به گرمازدگی—که جدی‌ترین شکل بیماری‌های ناشی از گرما است و می‌تواند کشنده باشد—مبتلا شوند. سالمندان و کودکان خردسال بیشتر از دیگران در معرض خطرند، زیرا بدن آن‌ها در تنظیم دمای داخلی خود مشکل دارد.
در طول ماه‌ها و سال‌ها، قرار گرفتن مداوم در معرض گرما می‌تواند بیماری‌های مزمنی مانند مشکلات کلیوی و قلبی-عروقی را تشدید کند و خطر ابتلا به زوال عقل و مشکلات روانی را افزایش دهد.
چگونه گرما سلول‌های بدن را پیر می‌کند؟
یون یانگ چوی، پژوهشگر پسادکترا در دانشکده سالمندی لئونارد دیویس، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و نویسنده اصلی این مطالعه، تلاش کرد تا تأثیرات گرمای شدید بر سطح سلولی را بررسی کند، به‌ویژه در افرادی که به دهه ۶۰ زندگی خود نزدیک می‌شوند. او علاقه‌مند بود اثرات گرما بر افرادی را که هنوز به‌طور واضح دچار بیماری‌های مرتبط با گرما نشده‌اند، اما بدنشان در حال فرسایش است، مطالعه کند.
برای آزمایش این فرضیه، چوی نمونه‌های خونی بیش از ۳,۶۰۰ فرد بالای ۵۶ سال را که در یک مطالعه ملی مربوط به سلامت و بازنشستگی شرکت کرده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. شرکت‌کنندگان در سال ۲۰۱۶ یا ۲۰۱۷ آزمایش خون داده بودند. چوی و همکارش جنیفر آیلیشر، با استفاده از داده‌های هواشناسی و اقلیمی، تخمین زدند که هر شرکت‌کننده در سال‌ها، ماه‌ها و روزهای منتهی به تاریخ آزمایش خون، در معرض چند روز با گرمای شدید (طبق تعریف سازمان ملی هواشناسی ایالات متحده) قرار گرفته است.
سپس، آن‌ها شرکت‌کنندگان را بر اساس نژاد، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، میزان فعالیت بدنی و سایر عوامل گروه‌بندی کرده و سرعت پیری سلولی آن‌ها را با استفاده از چندین آزمون زیستی مقایسه کردند.
نتایج شگفت‌انگیز تحقیق
چوی می‌گوید: «در معرض گرمای طولانی‌مدت بودن—در بازه‌های یک ساله و شش ساله—ارتباط مستقیمی با افزایش سن زیستی دارد». افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که نیمی از سال دمای آن‌ها ۹۰ درجه فارنهایت یا بالاتر است، تا ۱۴ ماه پیرتر از افرادی هستند که در مناطقی با کمتر از ۱۰ روز گرمای ۹۰ درجه فارنهایت زندگی می‌کنند.
پروفسور ویوک شانداس از دانشگاه ایالتی پورتلند، که در این مطالعه شرکت نداشته، می‌گوید: «این مطالعه یکی از اولین تحقیقات تجربی است که نشان می‌دهد قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض گرما مستقیماً با تسریع روند پیری مرتبط است.» او اضافه می‌کند که این یافته‌ها می‌توانند توضیح دهند که چرا افراد مسن پس از دهه‌ها قرار گرفتن در معرض گرما، نرخ مرگ‌ومیر بالاتری دارند.
تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که دمای بالاتر از حد میانگین، همه جمعیت‌ها را به یک میزان تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. مناطقی که دارای پوشش گیاهی کم و سطوح بتنی زیادی هستند، مانند نیویورک و شیکاگو، می‌توانند تا ۷ درجه فارنهایت گرم‌تر از مناطق روستایی اطراف خود باشند—پدیده‌ای که به آن جزیره گرمایی شهری می‌گویند. این مناطق اغلب با محله‌هایی که در گذشته به دلیل سیاست‌های نژادپرستانه شهرسازی محل زندگی اقلیت‌ها بوده‌اند، همپوشانی دارند. به همین دلیل، افراد رنگین‌پوست بیشتر از سفیدپوستان غیرلاتین‌تبار در معرض گرمای شدید شهری قرار دارند و همچنین احتمال کمتری دارد که بتوانند از وسایل سرمایشی مانند کولر استفاده کنند.
پروفسور شانداس می‌گوید: «می‌توان از این نتایج برای تأکید بر ضرورت حمایت بیشتر از گروه‌هایی مانند کارگران فضای باز، بی‌خانمان‌ها، زندانیان، ساکنان جزایر گرمایی شهری و افراد کم‌درآمد استفاده کرد.»
چوی امیدوار است که مطالعات آینده بتوانند تفاوت‌های بین جمعیت‌های مختلف را بیشتر مشخص کنند. او همچنین تاکید می‌کند که این نتایج نه تنها برای سالمندان، بلکه برای تمام گروه‌های سنی حائز اهمیت است:
«ما انتظار داریم که گرما روی افراد جوان‌تر نیز تأثیرات قابل‌توجهی داشته باشد. برای درک بهتر این موضوع، باید افراد را از بدو تولد تا کهنسالی تحت نظر بگیریم تا ببینیم آیا این اثرات برگشت‌پذیر هستند یا خیر.»/ انتخاب