چگونه روزه باطل می‌شود؟ بررسی مبطلات روزه و احکام آن

به گزارش صدآنلاین،  در این گزارش، به بررسی مبطلات روزه و احکام مربوط به هرکدام می‌پردازیم.

۹ چیز که روزه را باطل می‌کند:

۱. خوردن و آشامیدن
۲. جماع
۳. استمناء
۴. دروغ بستن به خدا و پیامبر
۵. رساندن غبار غلیظ به حلق
۶. فرو بردن سر در آب
۷. جنابت، حیض یا نفاس تا اذان صبح
این موارد روزه را باطل می‌کند، اما گاهی برخی شرایط باعث می‌شود که روزه باطل نشود و شامل مواردی چون بیماری، فراموشی، ضرورت، جهل، عمد و بدون عذر شرعی می‌شود که هرکدام حکم خاص خود را دارند.

ابطال روزه به دلیل بیماری:

در صورتی که روزه‌دار به دلیل بیماری نتواند روزه بگیرد، کفاره افطار عمدی بر عهده او نیست، اما اگر بیماری تا ماه رمضان سال بعد برطرف شود، باید قضای روزه‌ها را انجام دهد. در غیر این صورت، علاوه بر قضا، کفارۀ تأخیر نیز بر عهده او خواهد بود. اگر بیماری ادامه پیدا کند، تنها باید یک مد طعام پرداخت کند.

ابطال روزه به دلیل فراموشی:

اگر روزه‌دار به دلیل فراموشی مبطلی انجام دهد، روزه باطل نمی‌شود و قضا یا کفاره بر عهده او نیست.

ابطال روزه به دلیل ضرورت:

در صورتی که به دلیل ضرورت، مانند مجبور شدن به انجام کاری که روزه را باطل می‌کند، یا برای نجات جان فردی نیاز به کاری مانند وارد شدن به آب باشد، کفاره بر او واجب نیست، اما باید قضای روزه را بگیرد.

ابطال روزه به دلیل جهل نسبت به احکام:

اگر روزه‌دار به دلیل ناآگاهی از حکم شرعی روزه را باطل کند، مانند خوردن دارو بدون اطلاع از اینکه این کار روزه را باطل می‌کند، باید روزه‌اش را قضا کند اما کفاره واجب نیست.

ابطال روزه از روی عمد:

اگر فرد در ماه مبارک رمضان از روی عمد و بدون عذر شرعی کاری انجام دهد که روزه را باطل کند، علاوه بر اینکه روزه باطل می‌شود و قضا دارد، کفارۀ عمد نیز واجب خواهد بود. این حکم حتی اگر فرد نداند که کفاره دارد، همچنان برقرار است. البته اگر فرد به طور عمد وارد صبح شود و جنب باشد، کفاره ندارد.

ارتکاب مبطلات غیر عمدی:

اگر مبطلی از روی غیر عمدی انجام شود، روزه باطل نمی‌شود و قضا یا کفاره بر فرد نمی‌آید. به عنوان مثال، اگر فرد در هنگام وضو، به طور ناخودآگاه آب را فرو برد، روزه‌اش صحیح است، مگر در صورتی که این کار به دلیل غیر واجب باشد. در این صورت، برای احتیاط باید قضا کند.

کفاره ابطال روزه از روی عمد:

کفاره افطار عمدی روزه ماه مبارک رمضان شامل دو ماه روزه گرفتن است که باید یک ماه کامل و حداقل یک روز از ماه دوم به طور پی در پی روزه بگیرد، یا اینکه باید شصت فقیر را غذا دهد. برای تأخیر در قضا، یک مد طعام (۷۵۰ گرم گندم، آرد، نان، برنج یا سایر مواد غذایی) به فقیر داده می‌شود.