يکشنبه ۰۵ اسفند ۱۴۰۳
بازدید:۱۲۲
نمازگزار هنگام اقامه نماز در پیشگاه خالق هستی می‌ایستد و با او سخن می‌گوید. بنابراین، باید مکانی شایسته و پاک برای این عبادت برگزید تا روح نماز به‌درستی تجلی یابد و رضایت الهی حاصل شود.به گزارش صدآنلاین، جهان سراسر محضر خداوند است و انسان باید با طهارت جسم و جان در آن گام بردارد. نمازگزار همواره در معرض لغزش و انحراف از راه حق قرار دارد و از این رو، باید با حضور قلب، خضوع و ترس از غفلت، به درگاه پروردگار تقرب جوید. امام خمینی (ره) در کتاب سرالصلاة می‌فرمایند: نمازگزار نباید از این واهمه غافل شود که مبادا خداوند با عدالتش، نه با رحمتش، با او رفتار کند و او را از حلقه دوستانش خارج سازد.
مسیر نمازگزار به‌سوی محل عبادت، مانند گذر از پل صراط است؛ راهی که نیاز به خوف و امید دارد. او باید خود را در آستانه ورود به بهشت تصور کند و با خشوع و آرامش وارد مکان نماز شود، از خداوند طلب خلوص نیت کند و در زمره بندگان خاص الهی قرار گیرد.
مکان نماز باید محلی باشد که نمازگزار از وسوسه‌های شیطان در امان بماند. تا زمانی که شیطان بر قلب و اعضای او تسلط دارد، عبادت حقیقی شکل نمی‌گیرد. امام خمینی (ره) در سرالصلاة می‌فرمایند: اگر قلب که خانه خداست در اختیار شیطان باشد، عبادت حقیقی رخ نخواهد داد.
همان‌گونه که مساجد بیرونی باید از آلودگی‌ها پاک شوند، مسجد درونی انسان نیز نیازمند طهارت است. قلب و روح نمازگزار نباید در تصرف وسوسه‌های شیطانی قرار گیرد. امام خمینی (ره) در آداب الصلوة تأکید دارند که مسجد درونی نباید به پلیدی‌های ابلیس آلوده شود، بلکه باید محل نور الهی و رهایی از ظلمت باشد.
پس همان‌طور که برای نماز، مکانی پاک و مقدس انتخاب می‌شود، لازم است قلب و جان نیز از ناپاکی‌ها دور شود تا حقیقت نماز در وجود انسان متجلی گردد.