چرا احساس می‌کنیم خدا ما را رها کرده است؟

به گزارش صدآنلاین، در این متن، تلاش می‌شود تا به این سوالات پاسخ داده شود و برخی نکات مهم برای درک بهتر و نزدیک‌تر شدن به خداوند ارائه گردد.

1. چگونه خدا را درک کنیم؟

این که نمی‌توانیم وجود خدا را در زندگی‌مان احساس کنیم مشابه به این است که کسی چشمانش را ببندد و بپرسد چرا چیزی نمی‌بیند. در این حالت، باید چشمان خود را باز کند تا بتواند ببیند. همان‌طور که احساس ما از بسیاری چیزها به توجه‌مان بستگی دارد، درک خداوند نیز به توجه ما به نشانه‌ها و آیات او در طبیعت و درون خودمان بستگی دارد.

2. بدبینی به خداوند:

اگر احساس می‌کنید که خدا شما را رها کرده یا دوست ندارد، این افکار از نوعی سوءظن است که هیچ‌گاه نباید به ذهن و قلب خود راه دهید. چنین شک و تردیدهایی باعث فاصله گرفتن انسان از خدا و ایجاد نفاق در دل می‌شود. قرآن به شدت بر دوری از چنین تفکراتی هشدار داده است.

3. خداوند چیست و چگونه او را بشناسیم؟

خداوند موجودی مادی نیست که با حواس پنج‌گانه‌مان درک شود. شناخت خدا از طریق عقل و قلب، به وسیله توجه به نشانه‌های او در عالم و در درون خود انسان است. در قرآن آمده است که خداوند در آفاق و درون انسان‌ها آیات خود را نشان می‌دهد تا انسان‌ها به حقیقت او پی ببرند.

4. نقش توجه در درک خدا:

انسان زمانی قادر به درک چیزی است که به آن توجه کند. مثلا، ما تا زمانی که به قلب و اعضای بدن‌مان توجه نکنیم، وجود آنها را احساس نمی‌کنیم. در زندگی نیز اگر توجه‌مان به نیازهای دنیوی و شهوات باشد، نمی‌توانیم حضور و رحمت خدا را درک کنیم.

5. آیا خدا ما را رها کرده است؟

خداوند هیچ‌گاه بندگانش را رها نمی‌کند. اگر انسان‌ها دچار شک و تردید می‌شوند، بیشتر به دلیل غفلت یا نادرست بودن جهت‌گیری‌هایشان است. خداوند حتی در سخت‌ترین شرایط به بندگانش فرصت اصلاح می‌دهد و همیشه درهای بازگشت به سوی خود را می‌گشاید.

6. محبت خدا به بندگان:

اگر خداوند بندگانش را دوست نداشت، هیچ‌گاه آنها را خلق نمی‌کرد. محبت خداوند شامل تمام بندگان می‌شود، حتی زمانی که انسان‌ها دچار اشتباهات و گناهان می‌شوند. خداوند همیشه در برابر دعاها پاسخ می‌دهد و انسان‌ها را از مشکلات نجات می‌دهد.

7. ما چگونه خدا را دوست داریم؟

خداوند محبوب‌ترین و غایی‌ترین محبوب برای مؤمنان است. بسیاری از افراد ممکن است چیزهای دیگری را دوست داشته باشند، اما مؤمنان باید خدا را با شدت بیشتری از هر چیز دیگری دوست داشته باشند. این محبت واقعی تنها زمانی ایجاد می‌شود که انسان توجه‌اش را از دنیا و تعلقات آن برداشته و تنها به خدا معطوف کند.

نتیجه‌گیری:

در نهایت، احساس دوری از خدا ممکن است ناشی از غفلت، توجه به دنیا و نداشتن درک صحیح از نشانه‌های خداوند در عالم و درون خود باشد. خداوند هیچ‌گاه بندگانش را رها نمی‌کند، بلکه همواره در جستجوی قلب‌هایی است که آماده پذیرش محبت و هدایت او باشند. باید در زندگی‌مان بیشتر به نشانه‌های خداوند توجه کنیم و از او بخواهیم که درک ما را از حضور و محبت خود افزایش دهد.