به گزارش صدآنلاین، ازدواج دائم یا موقت بین زن و مردی که شرایط لازم را دارند، با جاری شدن عقد لفظی تحقق مییابد. عقد باید با ایجاب و قبول لفظی درست انجام شود تا منجر به ازدواج گردد. در این راستا، برخی افراد تمایل دارند که صیغه عقد را به زبان فارسی بخوانند تا کاملاً متوجه شوند که چه میگویند. اما آیا این کار صحیح است؟ در اینجا حکم خواندن عقد به زبان فارسی از دیدگاه مراجع مختلف آمده است.
در کتاب "تحریر الوسیله"، امام خمینی (ره) تصریح میکند که بهترین حالت برای خواندن عقد، استفاده از زبان عربی است. ولی اگر زن و مرد قادر به خواندن عربی نباشند، میتوانند از زبان دیگری استفاده کنند، البته باید عباراتی را بکار ببرند که معادل دقیق و مطابق با صیغه عربی باشد.
آیتالله خامنهای نیز اعلام کردهاند که اگر افراد نمیتوانند عقد را به صورت صحیح عربی بخوانند، میتوانند آن را به زبان فارسی یا هر زبان دیگری اجرا کنند. در این صورت، باید عباراتی را بگویند که مفهوم «زوجت» و «قبلت» (به معنای «ازدواج کردم» و «قبول کردم») را بهطور کامل برساند.
آیتالله سیستانی، آیتالله صافى گلپایگانی، آیتالله مکارم شیرازی، آیتالله نوری همدانی و آیتالله وحید نیز همین نظر را دارند و بهطور کلی اجازه میدهند که عقد به زبان فارسی یا هر زبان دیگری خوانده شود، البته به شرط آنکه معنای صیغه عربی در آن زبان بهدرستی منتقل گردد.
آیتالله بهجت نیز نظر مشابهی دارند و خواندن عقد به زبان فارسی یا هر زبان دیگری را جایز میدانند، حتی اگر فرد توانایی خواندن عربی را داشته باشد. در این صورت نیاز به وکالت گرفتن نیست.
آیتالله تبریزی و آیتالله فاضل لنکرانی نیز تاکید کردهاند که اگر امکان وکالت گرفتن وجود داشته باشد، بهتر است وکالت گرفته شود، اما اگر این امکان نباشد، عقد را میتوان به زبان فارسی یا هر زبان دیگری اجرا کرد، بهشرط آنکه عبارتها دقیقاً معادل «زوجت» و «قبلت» باشد.
در نهایت، میتوان گفت که بسیاری از مراجع بزرگوار اسلام خواندن عقد به زبان فارسی را تحت شرایط خاص مجاز میدانند و تنها نکته مهم این است که معانی دقیق صیغه عقد بهدرستی منتقل شود.