آیا فکر به گناه به اندازه عمل به آن، گناه دارد؟

به گزارش صدآنلاین، نیت به دو دسته کلی تقسیم می‌شود:

نیت خیر: این نیت، قصد و اراده‌ای است که در جهت ذکر خداوند، فضائل انبیاء و اولیاء، خدمت به مردم و انجام کارهای نیک است. نیت خیر، نه تنها سازنده است بلکه صاحب این نیت، ثواب و پاداش الهی را دریافت خواهد کرد. امام علی (ع) فرمودند: «احسان النیة یوجب المثوبة»؛ حسن نیت موجب پاداش می‌شود.

نیت شر: برخی از نیت‌ها شر و فاسد هستند که منشأ تباهی و فساد انسان می‌شوند. از جمله این نیت‌ها، شرك به خدا، انکار ضروریات دین (مانند انکار توحید، نماز، نبوت، معاد و امامت) می‌باشد. چنین نیت‌هایی بدون شک معصیت هستند و صاحبان آن‌ها عذاب خواهند دید.

آیا فکر به گناه به اندازه عمل به آن، گناه دارد؟

در این زمینه، برخی از علما معتقدند که نیت‌های سوء که به فکر انسان می‌رسند، اگرچه خود گناه محسوب می‌شوند، اما در صورتی که فقط در ذهن باقی بمانند و به عمل تبدیل نشوند، عذاب ندارند. بحارالأنوار به نقل از روایات می‌گوید: «نیة المعصیة و العزم علیها معصیة یغفرها الله للمؤمنین»؛ نیت گناه و تصمیم به آن، گناه است اما خداوند این گناه را برای مؤمنان می‌بخشد.

در هر حال، انسان باید از ورود افکار گناه‌آلود به ذهن خود جلوگیری کند تا دچار اشتباهات و اعمال نادرست نشود. اگرچه فکر به گناه در مرحله نیت گناه محسوب نمی‌شود، اما بسیاری از اوقات، همین فکرها انسان را به عمل می‌کشاند. بنابراین، مراقبت از ذهن و نیت، همچنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

مهم‌ترین نکته: انسان باید تلاش کند که حریم دل خود را از گناهان پاک نگه دارد تا در معرض رحمت الهی قرار گیرد و در دنیا و آخرت سعادتمند شود.