دختر نابالغ، به دختری گفته میشود که به حد بلوغ نرسیده و هنوز قابلیت داشتن نظر شهوانی و درک کامل از خوب و بد را ندارد. از نظر دین اسلام، دست دادن با دختر نابالغ حرام است و بهتر است از این عمل خودداری شود. حتی اگر قصد و نیت بدی در میان نباشد، دست دادن با دختر نابالغ از نظر شرعی جایز نیست.
در حالی که ممکن است برخی افراد تصور کنند که دست دادن با یک دختر نابالغ بدون تحریک شهوت مشکلی ندارد، باید توجه داشت که این کار میتواند به ایجاد فتنهها و سوءاستفادههای احتمالی در جامعه منجر شود. در دین اسلام، حفظ حریم خصوصی و پاکدامنی افراد به شدت تأکید شده است.
در خصوص دست دادن با دختر نابالغ، مراجع تقلید نظرات مختلفی دارند:
تمامی مراجع تقلید به جز آیتالله تبریزی، آیتالله سیستانی و آیتالله مکارم شیرازی: اگر دختر نابالغ خوب و بد را میفهمد، دست دادن با وی جایز نیست.
آیتالله تبریزی و آیتالله سیستانی: اگر دست دادن با دختر نابالغ بدون قصد لذت و ترس از افتادن در گناه باشد، اشکال ندارد.
آیتالله مکارم شیرازی: اگر دختر نابالغ بیش از شش سال داشته و خوب و بد را میفهمد، دست دادن با او بنا به احتیاط واجب جایز نیست، اما نگاه به وی حرام نیست.
حفظ عفت و پاکدامنی: یکی از دلایل اصلی حرام بودن دست دادن با دختر نابالغ، حفظ عفت و جلوگیری از بروز افکار و احساسات نامناسب است.
پیشگیری از فتنه و فساد: دست دادن با نامحرم، حتی اگر به قصد لذت نباشد، میتواند زمینهساز فتنهها و گناههای آینده شود.
تاکید بر حریم خصوصی: دین اسلام بر اهمیت حفظ حریم خصوصی افراد، به ویژه زنان، تأکید دارد. دست دادن با دختر نابالغ ممکن است باعث ایجاد فضای سوءتفاهم و بر هم خوردن این حریم شود.
در قرآن کریم نیز آیات مختلفی در مورد ارتباط میان زن و مرد نامحرم آمده است که همگی بر نگاه داشتن حجاب و حفظ عفت تأکید دارند:
آیه 31 سوره نور: "و بگو به زنان با ایمان که دیدگان خود را از نامحرم فرو بندند و دامان خود را حفظ کنند و زینت خود را جز آنچه نمایان است (مانند دست و صورت) آشکار نسازند."
آیه 30 سوره نور: "و به مردان با ایمان بگو که دیدگان خود را فرو بندند و پاکدامنی خود را حفظ کنند."
این آیات نشان میدهند که در اسلام، هرگونه ارتباط فیزیکی و ظاهری با نامحرم باید تحت ضوابط و محدودیتهای خاصی قرار گیرد تا از بروز فساد و فتنه در جامعه جلوگیری شود.
دست دادن با دختر نابالغ از نظر اسلام حرام است، حتی اگر نیت بدی در آن نباشد. این حکم به دلیل اهمیت حفظ عفت، حریم خصوصی و پیشگیری از فتنههای اجتماعی است. بنابراین، مسلمانان باید در ارتباطات خود با دیگران دقت کنند و از هرگونه عملی که میتواند باعث ایجاد سوءتفاهم یا گناه شود، خودداری کنند.