نذر کردن میتواند تأثیر زیادی داشته باشد؛ اما رعایت اصول و آداب آن برای اثربخشی بیشتر ضروری است.
برای آنکه نذر معتبر و اثربخش باشد، نذرکننده باید بالغ، عاقل و مختار باشد. همچنین، صیغهی نذر باید به زبان آورده شود. هرچند لزومی به عربی خواندن آن نیست و میتوان با جملهای مثل «نذر کردم اگر مریض من خوب شد، صد تومان به فقیر بدهم» نذر را ادا کرد. در هنگام نذر، باید عبارت "برای خدا" نیز ذکر شود تا نذر معتبر شناخته شود.
نذر به نیت اولیای الهی و اهدای ثواب آن به معصومین (ع) یکی از روشهای مؤثر در برآورده شدن حاجات است. به عنوان مثال، شخصی میتواند نذر کند که در صورت اجابت خواستهاش، ختم قرآن را به نیت یکی از چهارده معصوم (ع) بخواند یا چهل روز زیارت عاشورا را ادا کند.
۱. توانایی انجام نذر: نذرکننده باید قادر به اجرای نذر باشد. نذری که از ابتدا امکانپذیر نیست، معتبر نخواهد بود. برای مثال، نذر پیادهروی به کربلا برای فردی که توانایی جسمی ندارد، نادرست است. ۲. هدف نذر: اگر نذر برای موضوع خاصی مانند کمک به موسسات خیریه باشد، باید در همان هدف هزینه شود. مصرف آن در موارد دیگر، نذر را ساقط نمیکند و باید دوباره ادا شود.
گاهی اوقات نذرها بهطور سریع حاجت را برآورده نمیکنند. در این مواقع، دلیل عدم اجابت ممکن است خیر و صلاح فرد باشد که در آینده به نفع او خواهد بود. بنابراین، تأخیر در اجابت به معنای بیاثر بودن نذر نیست، بلکه نشانهای از حکمت الهی است.