رُوِيَ عَنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ(علیهماالسلام) أَنَّهُمَا كَانَا يُؤَدِّيَانِ زَكَاةَ الْفِطْرَةِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(علیهالسلام) حَتَّى مَاتَا، وَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(علیهالسلام) يُؤَدِّيهَا عَنِ الْحُسَيْنِ ابْنِ عَلِيٍّ حَتَّى مَاتَ، وَ كَانَ أَبُو جَعْفَر(علیهالسلام) يُؤَدِّيهَا عَنْ عَلِيٍّ(علیهالسلام) حَتَّى مَاتَ، قَالَ جَعْفَرُ ابْنُ مُحَمَّدٍ(علیهالسلام): وَ أَنَا أُؤَدِّيهَا عَنْ أَبِي
روایت است که حسن ابن علی و حسین ابن علی(علیهماالسلام) بعد از شهادت پدر، تا وقتی زنده بودند، زکات فطره را از طرف پدر خیش میپرداختند. حضرت سجّاد(علیهالسلام) نیز تا هنگام شهادت، زکات فطره را از جانب پدر خِیش میپرداخت. حضرت باقر(علیهالسلام) نیز تا هنگام شهادت، از جانب پدرش، زکات فطره میداد. حضرت صادق(علیهالسلام) فرمود: من نیز از جانب پدرم برای او زکات فطره میپردازم
(مستدرك الوسائل، ج ۷، ص۱۵۱، با نقل از دعائم الاسلام