به گزارش صد آنلاین، در این مراسم، خانمهای حاجتمند سفرهای در اتاقی پاکیزه میگسترانند و انواع خوراکیها از قبیل نان، پنیر، سبزی، خرما (هستههای آن را درآورده و به آب روان میسپارند)، نقل، نبات و آجیل (شامل کشمش، نخودچی، گردو و توت خشک) را روی آن مینهند تا دعای مخصوص سفره حضرت رقیه بر آن خوانده شود.
چیدمان سفره
سفره را با پارچهای سیاه میپوشانند و تا پایان مراسم، این پوشش بر روی سفره باقی میماند تا توجه مهمانان جلب نشود. در کنار سفره، نمادی از قبر کوچک ساخته میشود که شامل چند آجر یا خشت است و بر روی آن شمع روشن میکنند.
نحوه آغاز مراسم
در زمان مشخص، روضهخوان، خانم یا آقای دعوتشده، به همراه سایر مهمانان وارد اتاق میشوند و دور تا دور سفره نشسته و دعای سفره حضرت رقیه را میخوانند. زنان حاجتمند با دیدن نماد قبر کوچک شروع به گریستن میکنند و روضهخوان داستان مصیبت حضرت رقیه و بیرحمی یزید را روایت میکند. در این لحظات، زنان سر بر قبر مینهند و به حضرت رقیه سوگند میدهند که حاجاتشان را برآورده سازد.
توسل به حضرت رقیه
در برخی موارد، به جای ساختن قبر کوچک، فقط دو شمع روشن کرده و آن را نماد قبر محسوب میکنند. اعتقاد بر این است که هر حاجتمندی که با صدق دل و نیت خالص متوسل شود، حتماً حاجتش برآورده خواهد شد. همچنین، گفته میشود اگر روضهخوان سید باشد، برآورده شدن حاجات بیشتر تضمین میشود.
فقیه بزرگوار، حضرت آیتالله حاج شیخ مرتضی انصاری، توصیه میفرمودند که هنگامی که حضرت رقیه را واسطه برآورده شدن حاجت قرار میدهید، عدد 14 را در نظر بگیرید و نذر خود را به نیت آن بانوی مکرمه اختصاص دهید.
سفره حضرت رقیه در استان خراسان
در استان خراسان، سفره حضرت رقیه با آداب خاصی برگزار میشود. حاجتمندان در شب جمعه، پس از تهیه نان، شمع، کاه و خرما، با وضو و نیت خالص به مسجد میروند و سفره را گسترده و دعای سفره حضرت رقیه را میخوانند. پس از پایان مراسم، کاهها را به سر و روی خود میپاشند و نان و خرما را بین حاضران تقسیم میکنند.
این مراسم بهعنوان یک سنت معنوی در بین مردم رواج دارد و نشاندهنده ارادت و محبت آنها به حضرت رقیه (سلامالله علیها) و در پی آن، امید به برآورده شدن حاجات است.