يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
بازدید:۲۶۱
صد آنلاین | محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: نقطه قوت ارتش صهیونیستی نیروی هوایی بخصوص هواپیماهای اف-۳۵ است. اما نیروی هوایی هرچند هم قوی باشد قادر به یکسره کردن جنگ نیست و تنها می تواند راه را برای حرکت تانک ها و نفرات هموار کند. از سوی دیگر، نقطه قوت مقاومت، علاوه بر موشک های نقطه زن، آمادگی مردان و جوانان برای رویاروئی و درگیری مستقیم چهره به چهره با دشمن از نقطه صفر است. در واقع، مقاومت که از مدتها پیش، در آرزوی فرارسیدن این موقعیت بود با رشادت تمام در برابر پیشروی نیروهای مهاجم ایستاده و تلفات سنگینی به آنها وارد می آورد.به گزارش صد آنلاین، جنگ زمینی در جنوب لبنان بین نیروهای متجاوز صهیونیستی و مقاومت به شدت ادامه دارد. ارتش صهیونیستی پس از بمباران های وحشیانه در سراسر لبنان، اینک، از پنج روز پیش، وارد جنگ زمینی شده است. نقطه قوت ارتش صهیونیستی نیروی هوایی بخصوص هواپیماهای اف-۳۵ است. اما نیروی هوایی هرچند هم قوی باشد قادر به یکسره کردن جنگ نیست و تنها می تواند راه را برای حرکت تانک ها و نفرات هموار کند.
از سوی دیگر، نقطه قوت مقاومت، علاوه بر موشک های نقطه زن، آمادگی مردان و جوانان برای رویاروئی و درگیری مستقیم چهره به چهره با دشمن از نقطه صفر است. در واقع، مقاومت که از مدتها پیش، در آرزوی فرارسیدن این موقعیت بود با رشادت تمام در برابر پیشروی نیروهای مهاجم ایستاده و تلفات سنگینی به آنها وارد می آورد. دشمن، ماموریت پیشروی در زمین را بر عهده تیپ ویژه گولانی و واحد تکاوران گذاشته است.
پنج روز از آغاز عملیات گذشته است و در این مدت نیروهای مهاجم نتوانسته اند حتی یک متر در زمین پیشروی نمایند. هر تلاشی از سوی آنها برای رخنه در زمین به شکست انجامیده. چندین بار در کمین مقاومت گرفتار شده و بیشتر از۲۰ نفر از افسران و سربازان دشمن به هلاکت رسیده و تعداد زیادی زخمی شده اند. کلیه مراکز نظامی و تجمعات آنها در منطقه جلیل در نزدیکی مرز لبنان زیر آتش مداوم مقاومت قرار دارد.
اینک در جنوب لبنان صخره ها حرکت می کنند. صخره ها منفجر می شوند و رزمندگان مقاومت ناگهان مثل اشباح در برابر نظامیان صهیونیست ظاهر می شوند و چشم در چشم، آنها را به رگبار می بندند.این اولین بار نیست که ارتش صهیونیستی قصد پیشروی زمینی در جنوب لبنان را دارد. جهت مقایسه وضعیت، نگارنده به خاطر می آورد که اولین پیشروی زمینی در مارس ۱۹۷۸ و در عملیات لیتانی ۱ بود.
در آن زمان، جنوب لبنان در اختیار سازمان های فلسطینی و احزاب جناح چپ لبنان قرار داشت که هیچ مقاومتی از خود نشان ندادند و به شمال رودخانه لیتانی عقب نشینی کردند. در نتیجه، ارتش صهییونیستی تفریح کنان تا رودخانه لیتانی پیشروی کرد. بار دوم در عملیات لیتانی ۲ در ۱۹۸۲ بود که ۱۴ هزار رزمنده وابسته به سازمان های مختلف فلسطینی به فرماندهی سرگرد کاید، سرهنگ عزمی و در راس همه ، سرتیپ حاج اسماعیل حاضر به ایستادگی نشدند و تا بیروت عقب نشینی کردند.
در نتیجه ارتش صهیونیستی ظرف ۳ روز به بیروت رسید وآنها را در محاصره قرار داد و سرانجام همه این ۱۴ هزار رزمنده را سوار بر کشتی های پیمان ناتو، به جاهای دور تبعید کرد. در این دو بارمشخص شد مدعیان انقلاب و مقاومت که به خوشگذرانی و لذت های زندگی در لبنان خو گرفته بودند انگیزه ای برای جانفشانی و مقاومت نداشتند. پس از این مراحل، مقاومت ایمانی و اصیل جدیدی در لبنان بر پایه اقدامات امام موسی صدر و آموزش های شهید دکتر مصطفی چمران و کمک انقلاب اسلامی ایران شکل گرفت که پس از ۱۸ سال مقاومت و دادن حدود ۲۰۰۰ شهید توانست ارتش صهیونیستی و مزدوران آن را از لبنان فراری دهد و سراسر لبنان را آزاد کند و معادله جدیدی از بازدارندگی را بر رژیم صهیونیستی تحمیل نماید. اسرائیل شش سال بعد در سال ۲۰۰۶ طی یک جنگ تمام عیارحمله به لبنان را آغاز کرد.
نظامیان این رژیم پس از بمباران های وحشیانه و تبدیل جنوب لبنان به زمین سوخته برای سومین بار پیشروی در زمین را آغاز کردند که این بار با مقاومت شدید رزمندگان لبنانی مواجه شدند. نتیجه اینکه پس از ۳۳ روزجنگ با دادن تلفات بسیار و قتلگاهی که برای تانک ها و بالگرد های آنها پدید آمد، توانستند تنها ۴ کیلومتر در زمین پیشروی کنند که از نظر نظامی هیچ ارزشی نداشت و پس از صدور قطعنامه ۱۴۰۱ از این ۴ کیلومتر هم با سرافکندگی عقب نشستند.
اینک که ارتش صهیونیستی برای چهارمین بار قصد پیشروی زمینی در جنوب لبنان را دارد، شرایط سال ۲۰۰۶ نکرار می شود با این تفاوت که مقاومت پس از ۱۸ سال، اکنون به مراتب نیرومند تر از سال ۲۰۰۶ است و با قدرت و ابتکارات جدیدی در برابر نیروهای مهاجم ایستاده است و به آنها اجازه پیشروی نمی دهد. غرض از این مقایسه تاکید روی سلاحی است که مقاومت بدان مجهز است یعنی سلاح ایمان و از خود گذشتگی و روحیه شهادت طلبی که دشمن فاقد آن است و حتی قادر نیست آن را در محاسبات خود وارد کند.
به هر حال، با توجه به تحولات اخیر به چند نکته پایانی اشاره می شود:
۱-با وجود شهادت بسیاری از فرماندهان، و بمباران ها و کشتاروحشیانه و گسترده ای که دشمن در حومه جنوبی بیروت و در سراسر لبنان مرتکب شده، مقاومت با بر خورداری از یک "فرماندهی جمعی" همچنان به فعالیت خود در همه سطوح ادامه می دهد و از حمایت محیط در برگیرنده خود نیز همچون گذشته برخوردار است.
۲-پاسخ کوبنده جمهوری اسلامی در عملیات وعده صادق ۲ در زمان و مکان دقیق و مناسبی انجام گرفت و شادی و روحیه جدیدی را در زنجیره مقاومت و ملت های منطقه ایجاد کرد. به نظر می رسد که با این عملیات، معادله بازدارندگی ترمیم شده و بعید است دشمن صهیونیستی به رغم رجز خوانی ها، دست به حماقت جدیدی علیه جمهوری اسلامی بزند.
۳-با آنکه رژیم صهیونیستی تهدید کرده بود که اجازه فرود هیچ هواپیمای ایرانی را در فرودگاه بیروت نمی دهد، سفر وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی و هیئت همراه به لبنان و سپس به سوریه، آزمون موفقی برای معادله بازدارندگی بود.
۴-شرکت میلیونی مردم تهران در نمازجمعه اخیر در مصلای امام خمینی نشان داد که مقاومت و پشتیبانی از محور مقاومت از حمایت قاطبه قشرهای مؤمن مردم برخوردار است.
۵-سرانجام، نشانه های بسیاری حاکی از آن است که جنگ کنونی بین محور مقاومت از یک سو، و رژیم صهیونیستی و حامیان آن از سوی دیگر، همچنان ادامه خواهد یافت.
مهر