به گزارش صد آنلاین،تایج تازهترین تحقیقات نشان میدهد که داروهای دیابت، به ویژه مهارکنندههای سدیم-گلوکز کوترانسپورتر -۲ (SGLT۲)، تنها به کنترل قند خون محدود نمیشوند.
محققان با بررسی دادههای نزدیک به ۳۵۹۰۰۰ فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ در کره جنوبی، به این نتیجه رسیدهاند که این داروها میتوانند به طور قابل توجهی خطر بیماریهای مغزی را کاهش دهند. این یافتهها نشان میدهد که مصرف این داروها ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر و پارکینسون را به ترتیب تا ۲۰ و ۳۰ درصد کاهش دهد.
اما آیا این نتایج به یک تغییر بزرگ در درمانهای آینده منجر خواهد شد؟ نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد تا صحت این ادعاها مشخص شود.
به گفته محققان، مهارکنندههای سدیم-گلوکز کوترانسپورتر -۲ (SGLT۲) که به نام گلیفلوزین نیز شناخته میشود، قند خون را با تحریک کلیهها برای فیلتر کردن قند از جریان خون و دفع آن در ادرار کاهش میدهد.
اما محققان دریافتند این داروها ممکن است از سلامت مغز نیز محافظت کنند.
محققان گزارش دادند که مهارکنندههای SGLT۲ با کاهش ۲۰ درصدی خطر بیماری آلزایمر یا پارکینسون و ۳۰ درصد کاهش خطر زوال عقل ناشی از بیماری عروق خونی در مغز مرتبط هستند.
محقق ارشد دکتر «مینیونگ لی» از کالج پزشکی دانشگاه یونسی در سئول کره جنوبی، گفت: «نتایج به طور کلی حتی پس از تنظیم عواملی مانند فشار خون، گلوکز، کلسترول و عملکرد کلیه ثابت هستند.»
برای این مطالعه، محققان دادههای نزدیک به ۳۵۹۰۰۰ فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ را که بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ در کره جنوبی شروع به مصرف داروهای دیابت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. افرادی که مهارکنندههای SGLT۲ دریافت میکردند با افرادی که سایر داروهای دیابت خوراکی مصرف میکردند مقایسه شدند.
نتایج نشان میدهد که بیماری آلزایمر در بین افرادی که از مهارکنندههای SGLT۲ استفاده میکردند، کمتر از ۴۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰ نفر در سال بود، در مقایسه با حدود ۶۴ مورد برای افرادی که از سایر داروهای دیابت استفاده میکردند.
نرخ زوال عقل عروقی در میان افرادی که از مهارکنندههای SGLT۲ استفاده میکردند، تقریباً ۱۱ مورد در هر ۱۰۰۰۰ نفر در سال بود، در مقایسه با نزدیک به ۱۹ مورد برای افرادی که از داروهای دیگر استفاده میکردند.
و میزان پارکینسون کمی بیشتر از ۹ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بود در مقایسه با نزدیک به ۱۴ مورد برای کسانی که داروهای دیگر مصرف میکردند.
لی اشاره کرد که افراد شرکت کننده در این مطالعه کمتر از پنج سال تحت نظر بودند. تحقیقات بیشتری برای بررسی اینکه آیا مهارکنندههای SGLT۲ میتوانند در درازمدت از مغز محافظت کنند، مورد نیاز است.
لطفاً نظرات و تحلیلهای خود را با ما در صد آنلاین به اشتراک بگذارید.