کدام درمان دیابت نوع ۲ برای شما مناسب است؟ چرا FDA مصرف متفورمین را محدود کرد؟

بازدید:۱۹۴

در درمان دیابت نوع ۲، دارو‌ها و گزینه‌های مختلفی وجود دارد و انتخاب درست به عوامل متعددی بستگی دارد. متفورمین به عنوان داروی اصلی شناخته شده و عوارض مختلفی از دیگر دارو‌ها همچون افزایش وزن و یا کاهش قند خون را مقایسه می‌کنند.

کد خبر : ۱۱۵۷۲۹

به گزارش صد آنلاین،دیابت نوع ۲ یکی از بیماری‌های مزمن و پیچیده‌ای است که نیاز به مدیریت دقیق دارد. انتخاب درست داروها برای کنترل این بیماری می‌تواند تفاوت بزرگی در سلامت فرد ایجاد کند. علاوه بر داروها، تغییرات سبک زندگی مانند بهبود تغذیه و ورزش، نقش مهمی در کنترل دیابت دارد. با توجه به تعداد زیاد گزینه‌های دارویی، پزشکان عواملی نظیر عوارض جانبی، تاثیر بر وزن و هزینه را برای تصمیم‌گیری در نظر می‌گیرند.

بررسی بهترین درمان دیابت نوع ۲: عواملی که باید در نظر بگیرید

بازپس‌گیری متفورمین با فرمول انتشار طولانی

در ماه مه ۲۰۲۰، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) توصیه کرد که برخی از تولیدکنندگان متفورمین با فرمول انتشار طولانی تعدادی از قرص‌های خود را از بازار آمریکا خارج کنند. دلیل این موضوع یافتن سطح غیرقابل قبول از یک ماده احتمالاً سرطان‌زا در برخی از این قرص‌ها بود. اگر از این دارو استفاده می‌کنید، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید تا مشخص شود که باید به مصرف دارو ادامه دهید یا به داروی جدیدی نیاز دارید.

وقتی صحبت از داروهای غیربازدارنده انسولین برای درمان دیابت نوع ۲ می‌شود، گزینه‌های زیادی وجود دارد — اما این داروها چگونه با یکدیگر تفاوت دارند؟

چندین کلاس دارویی برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می‌شود.

متفورمین

متفورمین به طور کلی داروی اولیه برای درمان دیابت نوع ۲ است مگر اینکه دلیلی خاص برای استفاده نکردن از آن وجود داشته باشد. متفورمین موثر، ایمن و ارزان است و ممکن است خطر حوادث قلبی‌عروقی را کاهش دهد. همچنین متفورمین در کاهش نتایج A1C (اندازه‌گیری میانگین سطح قند خون در طول سه ماه گذشته) مؤثر است و ممکن است به مدیریت وزن نیز کمک کند. این دارو با کاهش تولید گلوکز توسط کبد عمل می‌کند.

کلاس‌های دیگر داروهای دیابت

هر کلاس دارویی مزایا و معایب خود را دارد.

سولفونیل‌اوره‌ها

داروهای این کلاس شامل گلیپیزاید، گلی‌بوراید و گلیم‌پیراید هستند. این داروها می‌توانند ارزان باشند اما ممکن است منجر به کاهش قند خون و افزایش وزن شوند.

حساس‌کننده‌های انسولین

این دارو، پیوگلیتازون، موثر است و خطر هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) ندارد. اما ممکن است منجر به افزایش وزن شود.

آگونیست‌های گیرنده گلوکاگون‌مانند پپتید-۱ (GLP-1)

انواع مختلفی از این داروها در دسترس هستند، از جمله اگسناتید، لیراگلوتاید و دولاگلوتاید. برخی از این داروها به صورت تزریق روزانه و برخی به صورت تزریق هفتگی داده می‌شوند.

همچنین فرم خوراکی سماگلوتاید وجود دارد که می‌توان آن را روزانه مصرف کرد. این نوع دارو مؤثر است و ممکن است برای قلب مفید بوده و به کاهش وزن کمک کند، اما ممکن است عوارضی مانند تهوع و اسهال داشته باشد.

مهارکننده‌های دی‌پپتیدیل پپتیداز-۴ (DPP-4)

داروهای متعددی در این کلاس موجود است که همگی نام‌های تجاری دارند، از جمله سیتاگلیپتین، ساکساگلیپتین و لیناگلیپتین. این داروها خوراکی، آسان برای استفاده و تحمل‌پذیر هستند و روزانه یک‌بار مصرف می‌شوند. تأثیر ملایمی در کاهش قند خون دارند و عمدتاً قند خون پس از غذا را کاهش می‌دهند.

مهارکننده آلفا-گلوکوزیداز

این دارو، آکاربوز، به ندرت استفاده می‌شود و باعث ایجاد نفخ و کاهش جذب کربوهیدرات‌ها می‌شود.

مهارکننده‌های هم‌انتقال‌دهنده سدیم-گلوکز ۲ (SGLT-2)

این جدیدترین کلاس داروهای دیابت است. این داروها قند خون را با حذف گلوکز از بدن از طریق ادرار کاهش می‌دهند. شواهدی رو به افزایش وجود دارد که این کلاس علاوه بر بهبود مدیریت قند خون، فواید قلبی‌عروقی نیز دارد.

همچنین شواهدی در حال رشد نشان می‌دهند که این داروها برای کلیه‌ها نیز مفید هستند و ممکن است روند پیشرفت بیماری مزمن کلیه را کند کنند. داروهای این کلاس همگی نام‌های تجاری دارند، از جمله امپاگلیفلوزین، داپاگلیفلوزین، کاناگلیفلوزین و ارتوگلیفلوزین.