به گزارش صد آنلاین، سردار مومنی جانشین پلیس راهور اظهار کرد: حوادث ترافیکی یکی از مهمترین عوامل مرگومیر در سطح جهانی و به ویژه در کشورهایی با زیرساختهای ضعیف و فرهنگ رانندگی ناکافی است. در ایران، بر اساس آمار رسمی، روزانه تعداد زیادی از هموطنان جان خود را در این حوادث از دست میدهند. تخمین زده میشود که به طور متوسط هر روز بیش از ۴۰ نفر در جادههای کشور به دلیل تصادفات رانندگی جان خود را از دست میدهند.
او ادامه داد: عوامل متعددی در بروز این حوادث دخیل هستند. یکی از مهمترین آنها، سرعت غیرمجاز و بیتوجهی به قوانین رانندگی است. بسیاری از رانندگان به دلایل مختلف از جمله عجله، عدم آگاهی یا بیتوجهی به علائم راهنمایی و رانندگی، سرعت بالایی را در جادهها انتخاب میکنند که منجر به تصادفات شدید و مرگبار میشود. علاوه بر این، وضعیت نامناسب جادهها، کمبود نور در شب، و همچنین نبود علائم کافی در برخی از نقاط کشور، از دیگر عواملی هستند که خطر تصادفات را افزایش میدهند.
سردار مومنی بیان کرد: یکی دیگر از عوامل مهم، خستگی و خوابآلودگی رانندگان است. بسیاری از رانندگان، به خصوص رانندگان حملونقل عمومی و کامیونها، ساعتهای طولانی را بدون استراحت کافی پشت فرمان سپری میکنند که این امر منجر به کاهش واکنشهای آنها در مواقع بحرانی و افزایش احتمال وقوع حوادث میشود.
او گفت: از سوی دیگر، استفاده نکردن از کمربند ایمنی و همچنین رعایت نکردن قوانین مربوط به استفاده از کلاه ایمنی در موتورسیکلتسواران نیز از دلایل اصلی مرگومیر در حوادث جادهای به شمار میرود. مطالعات نشان میدهد که استفاده از کمربند ایمنی میتواند خطر مرگ در تصادفات را تا ۴۵ درصد کاهش دهد.
سردار مومنی تصریح کرد: برای کاهش این آمار نگرانکننده، نیاز به اقدامات جدی و هماهنگ از سوی دولت، ارگانهای مسئول و همچنین مردم است. ارتقاء فرهنگ رانندگی، آموزشهای گستردهتر در زمینه ایمنی جادهای، بهبود زیرساختهای جادهای، و نظارتهای بیشتر پلیس بر اجرای قوانین میتواند نقش مهمی در کاهش تعداد مرگومیرهای جادهای داشته باشد. علاوه بر این، تاکید بر استفاده از تجهیزات ایمنی مانند کمربند و کلاه ایمنی و همچنین اجرای قوانین سختگیرانهتر در برخورد با تخلفات رانندگی، میتواند به کاهش آمار این حوادث کمک کند.
او گفت: در نهایت، توجه به این نکته ضروری است که هر زندگی از دست رفته در جادهها نه تنها یک آمار، بلکه یک فاجعه انسانی و از دست رفتن سرمایهای گرانبها برای جامعه است که تأثیرات عمیق و ماندگاری بر خانوادهها و اجتماع خواهد داشت.