به گزارش صد آنلاین، ممکن است ایجاد ارتباطات جدید در بزرگسالی دشوار یا غیرممکن به نظر برسد، اما اگر مایل به تلاش هستید، بدون شک می توانید روابط جدیدی ایجاد کنید.
داشتن دوستان کم یا نداشتن دوست به یک دغدغه فزاینده برای بسیاری از مردم تبدیل شده است. یک نظرسنجی نشان داد که 22٪ از هزاره ها گزارش دادند که هیچ دوستی ندارند.
جسیکا ارمیلیو، روانشناس بالینی در Humantold می گوید: «تجربه کمبود دوستی بسیار رایج است. بسیاری از مردم احساس می کنند دوستانی ندارند یا دیگران آنها را درک نمی کنند.»
بسیاری از افراد در هنگام ملاقات با افراد جدید درجاتی از اضطراب را تجربه می کنند که ممکن است ناشی از ترس از طرد شدن یا قضاوت شدن توسط دیگران باشد.
برای برخی از افراد، این نگرانیها میتوانند در توانایی آنها برای برقراری ارتباط با طرف مقابل اختلال ایجاد کنند، زیرا تمرکز و شرکت در یک مکالمه زمانی که احساس میکنیم عصبی یا نامطمئن هستیم، بسیار چالش برانگیز است. این احساسات ناخوشایند ممکن است ما را ترغیب کند که از دوست یابی اجتناب کنیم.
دفعه بعد که سعی می کنید دوست پیدا کنید، افکار و احساسات خود را بررسی کنید تا ببینید آیا احساس عصبی، ترس یا عدم اطمینان می کنید. سپس از خود بپرسید که آیا این افکار یا احساسات به توانایی شما برای دوست یابی کمک می کند یا مانع آن می شود. انجام این کار ممکن است به شما کمک کند تا بهتر درک کنید که چرا ممکن است دوستیابی برای شما سخت باشد.
آیا فرصت هایی وجود دارد که ممکن است آنها را رد کنید یا از آنها اجتناب کنید زیرا می خواهید از مشکلات ناشی از دوست یابی اجتناب کنید؟
وقتی فرصت های اجتماعی را رد می کنید، از خود بپرسید چرا این کار را کرده اید. حواستان به آن تصمیم و اینکه منشا آن کجاست، باشد. وقتی خودتان را برای انجام این کار به کار نمی گیرید، پیدا کردن دوستان جدید دشوار است.
با خود فکر کنید کهچرا تکرار می کنید "من به دوست نیازی ندارم"؟ چرا ممکن است شما چنین احساسی داشته باشید؟
افراد ممکن است برای محبوب شدن و داشتن چندین دوست فشار زیادی به خود وارد کنند. داشتن دوستان زیاد ضروری نیست. گاهی اوقات، تنها یک یا دو دوست لازم است تا از تمام مزایای روانی حاصل از دوستی های عمیق بهره مند شوید.
روی ایجاد یک یا دو ارتباط معنادار تمرکز کنید و سعی نکنید دوستان زیادی داشته باشید. شما با ایجاد یک لیست طولانی از دوستان تنها خود را ازرده خاطر می کنید.
برخی از تحقیقات نشان می دهد که افزایش استفاده از رسانه های اجتماعی نیز ممکن است نقش داشته باشد. مطالعات نشان داده است افرادی که زمان بیشتری را در شبکه های اجتماعی می گذرانند، بیشتر احساس تنهایی و افسردگی می کنند.
عوامل دیگری که ممکن است دوستیابی را برای شما چالش برانگیزتر کند عبارتند از داشتن اختلال اضطراب اجتماعی، درونگرا بودن که تنهایی را ترجیح می دهد یا ندانستن اینکه کجا به دنبال دوستان جدید بگردید.
دوستی ها و وابستگی ها مهم هستند. از آنجا که آنها برای رفاه کلی ما بسیار مهم هستند، کمبود دوستان یا دوستی های ضعیف و سطحی می تواند به سلامت روان شما آسیب برساند.
نیاز به دلبستگی ایمن و مطمئن از بدو تولد شروع می شود. در دوران کودکی، شخصیتهای والدین در زندگی ما معمولاً با تأمین امنیت جسمی و عاطفی، این نیاز را برآورده میکنند. با این حال، وقتی بزرگ میشویم، برای ارضای این نیازهای دلبستگی بیشتر به دوستی یا شراکت نزدیک نگاه میکنیم.
برخی از موانع روانی که ممکن است در صورت برآورده نشدن نیازهای دلبستگی با آن مواجه شویم، عبارتند از:
اگر احساس می کنید نمی توانید دوست پیدا کنید، استراتژی هایی وجود دارد که می تواند به بهبود شانس شما برای ایجاد ارتباطات اجتماعی جدید کمک کند:
راه هایی بیابید که به خودتان کمک کنید در هنگام پیدا کردن یک دوست جدید احساس راحتی و آرامش کنید. این کار نیاز به تفکر انتقادی در مورد خود و نوع محیطی دارد که به شما احساس راحتی می دهد.
آیا شما فردی هستید که با تعاملات یک به یک احساس راحتی بیشتری می کنید یا با بسیاری از افراد اطراف احساس بهتری دارید؟ پاسخ به این سوالات می تواند به شما کمک کند تا در موقعیت بهتری برای یافتن محیط مناسب برای ایجاد دوستی های جدید قرار بگیرید.
به طور مشابه، در نظر بگیرید که چه فعالیتهایی به شما کمک میکند تا نسبت به خودتان اطمینان داشته باشید. به عنوان مثال، آیا ورزش، کاردستی یا فعالیتی وجود دارد که از انجام آن لذت می برید و حس اعتماد به نفس را برای شما به ارمغان می آورد؟ آیا جایی دارید که دوست دارید از آن بازدید کنید یا خیلی با آن آشنا هستید؟
اگر هنگام دوستیابی عصبی میشوید، تسکین این تجربه با عناصر راحتی و آشنایی میتواند به تسکین اعصاب شما کمک کند.
همانطور که روی ایجاد ارتباطات جدید یا احیای مجدد دوستی های قدیمی کار می کنید، لازم است به یاد داشته باشید که ایجاد دوستی های معنا دار زمان می برد. طبق یک مطالعه در سال 2018 توسط محققان دانشگاه کانزاس، یک رابطه حدود 50 ساعت طول می کشد تا در فعالیت های مشترک از یک آشنایی معمولی به دوستی معمولی تبدیل شود.
این مطالعه نشان داد که 90 ساعت طول می کشد تا افراد دوست در نظر گرفته شوند و بیش از 200 ساعت طول می کشد تا آن فرد به عنوان یک دوست صمیمی در نظر گرفته شود.
دوست داشتن کسی، لذت بردن از همراهی او و دوست داشتن با او کافی نیست. برای ایجاد این ارتباط، باید برای ایجاد و حفظ آن دوستی وقت بگذارید.
محققان همچنین دریافتند که بهترین ساعات ایجاد دوستی، ساعاتی است که صرف انجام فعالیتهای لذتبخش میشود، خواه صرفاً وقت گذرانی یا بازی کردن باشد. در حالی که "دوستان کاری" می تواند بخش مهمی از حلقه اجتماعی شما باشد، زمان صرف شده با هم در محیط های کاری کمتر برای ایجاد دوستی مفید بوده است.
به عبارت دیگر، اگر میخواهید دوستی معنادارتری با همکارانتان ایجاد کنید، زمانی را خارج از محل کار و در فعالیتهای اجتماعی مشترک با هم بگذرانید.