مروری بر فیلم «عاشق بانو چترلی»
بشیر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی در نقد فیلم « عاشق بانو چترلی » می نویسد: نظام سرمایه داری در این فیلم، نه تنها قاتل عشق و شادی است، که خلاقیت هنری و ادبی را هم از بین می‌برد؛ آن جا که شوهر «کنی» برای اعاده سود معادنش، دست از نویسندگی بر می‌دارد و بر کسب و کار تمرکز می‌کند. کارگران معدن در فیلم، به طور تمثیلی، نماینده قشر کارگر استثمار شده در نظام سرمایه‌داری هستند که بر اساس قاعده عدالت «هر کس به اندازه استحقاق خود» در لیبرالیسم، شایسته همین زندگی سخت و درآمد بخور و نمیر هستند و در نگاه از بالای صاحب معدن به طبقه فرودست، اگر همین شغل طاقت فرسای کم درآمد هم نباشد، کارگران باید بروند و گدایی کنند!
کد خبر: ۱۲۵۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۱۱/۲۱