جواد نکونام که این روزها بیشتر از آنکه خودش را سرمربی استقلال معرفی کند، از لقب «لالیگایی» بهره میبرد، بیش از آنکه به دنبال ثبت تصویر ماندگاری از خود در ذهن دوستداران فوتبال باشد، به چهرهای بدل شده که هر وقت و زمانی تریبونی برای صحبت میبیند با نکوهش حریفان و رقیبان سعی در جلب محبت دارد.
شاید از نظر شخصیتی او انسانی است تشنه توجه. آنچه که ما از یک مربی میبینیم فقط یک وجه است ولی از دیگر وجوه شخصیتی آنها بیخبریم. او حتی دیشب هم بعد از برد مقابل فولاد خوزستان، با حمله به پرسپولیس سعی کرد باز هم فرار رو به جلویی داشته باشد. او این روزها در استقلال نه تنها نقش یک «هیرو» را بازی نمیکند، بلکه در تاریخ باشگاه بزرگی مثل استقلال از خود چهره متفاوتی به یادگار خواهد گذاشت.
مربی که هر کار خواست کرد و نشان که به غیر از بازیکن سالاری در فوتبال، درد دیگری هم وجود دارد به نام «فرد سالاری مطلق». او دیروز در پاسخ به سوال خبرنگاران گفت که من جواد لالیگایی هستم. اینکه چقدر بازی در لالیگا توانسته برای او اعتبار و وجه کسب کند اتفاقی است که مرور زمان آن را نشان خواهد داد.
کاش که او عنوان لالیگایی را به دنبال خود یدک میکشد، به جای خودرایی و منیت از یکی دو مشاور خوب هم بهره میبرد. گفتنیها درباره او بسیار است و پایان فصل به آنها پرداخته میشود.
انتهای پیام/21111ش