خطر سرطان‌زایی این ماده غذایی به شدت بالاست

به گزارش مجله سلامت صد آنلاین ، کارشناس اداره غذای سازمان غذا و دارو با اشاره به وجود فلزات سنگین در نمک‌های تصفیه نشده و متفرقه گفت: نمک دریا و نمک‌های رنگی دارای انواع ناخالصی‌ها از جمله فلزات سنگین بوده که خطر سرطان‌زایی آنها به اثبات رسیده است.

 یوسف صادقیان امین با اشاره به اینکه نمک خوراکی چه به صورت استخراج شده از معادن سنگ نمک و چه به صورت استخراج شده از آب دریا دارای ناخالصی‌های فراوانی است، اظهار کرد: ناخالصی‌ها از لحاظ ایجاد عوارض نامطلوب و مسمویت در بدن انسان اهمیت دارند.

وی افزود: نمک‌های تصفیه نشده دارای فلزات سنگین از جمله سرب، جیوه، کادمیوم، آرسنیک و غیره است که هر کدام از این عناصر مضرات فراوانی برای سلامتی بدن انسان دارند. به همین دلیل ضرورت دارد این ناخالصی‌ها طی فرآیند تصفیه، از نمک خوراکی جدا شده و نمک از لحاظ وجود این ناخالصی‌ها، به حد استاندارد و مطلوب برسد.

این کارشناس مواد غذایی با اشاره به اینکه وزارت بهداشت برای کاهش شیوع بیماری گواتر و اختلال‌های ناشی از کمبود ید، سیاست افزودن ید به نمک‌های خوراکی را در پیش گرفته و در حال حاضر همه کارخانه‌های تولید کننده نمک موظف به رعایت آن هستند، تصریح کرد: «ید» به میزان توصیه شده وزارت بهداشت به نمک‌های خوراکی اضافه می‌شود، استفاده از نمک خوراکی تصفیه شده ید دار تنها راه رساندن ید به بدن برای انجام اعمال حیاتی وابسته به این ریزمغذی است؛ نرسیدن ید کافی به بدن با عوارض بی‌شماری مانند گواتر، ناهنجاری‌های مادرزادی، افزایش موارد سقط و مرده‌زایی، هیپوتیروئیدی مادرزادی و کاهش بهره هوشی همراه است و به این دلیل وزارت بهداشت بر مصرف نمک خوراکی تصفیه شده یددار تاکید می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: با وجود توصیه‌های وزارت بهداشت مبنی بر مصرف نمک یددار تصفیه شده هنوز عده‌ای بر این باورند که نمک دریا و نمک‌های رنگی برای بدن مفید است. نمک دریا در اصل به نمک حاصل از تبخیر آب دریا گفته می‌شود در صورتیکه این موارد، نمک‌هایی هستند که تصفیه نشده و دارای انواع ناخالصی‌ها از جمله فلزات سنگین است که خطر سرطان‌زایی آنها به اثبات رسیده است.

به گفته صادقیان، نمک دریای موجود در بازار ایران در واقع نمک‌های معادن یا دریاچه‌های خشک شده است که علاوه برداشتن ناخالصی‌ها، بیشتر آنها دارای مواد خطرناک از جمله مواد سمی ناشی از ورود آب‌های سطحی و فاضلاب‌ها به این دریاچه‌ها هستند و دارای میزان کم ید یا حتی فاقد ید بوده و نیاز روزانه به ید را تامین نمی‌کنند.