اما هدف از رعایت آداب معاشرت، پیروی کورکورانه از صدها قاعده و تشریفات مختلف کوچک نیست، بلکه اولین و مهم ترین هدف آن این است که به دیگران، فارغ از اینکه چه کسی هستند، احترام بگذاریم. و هدف از رعایت ادب نیز این است که بتوانیم طوری صحبت و عمل کنیم که کسی را نرنجانیم.
۱- اگر جای نشستن مهمان ها مشخص نبود، آن ها باید صبر کنند تا میزبان مراسم جایشان را نشان دهد. به شکل سنتی، میزبان سر میز می نشینید، صندلی های دو طرف او به مهمانانی تعلق دارد که بیشترین احترام را در جمع دارند، و جوان ها و کودکان در سر دیگر میز می نشینند.
۲- اول خانم ها پشت میز مینشینند و مردها باید تا نشستن خانم ها ایستاده منتظر بمانند. مردها همچنین باید به خانم ها در نشستن کمک کنند و صندلی خانم ها را برایشان بیرون آورند تا روی آن بنشینند.
۳- آن هایی که تأخیر دارند نباید بقیه را بیشتر از ۲۰ دقیقه منتظر خود بگذارند. اگر دیر رسیدید، عذرخواهی کنید و به بحث ملحق شوید و تا زمانی که ازتان سؤال نشده توضیحی درباره ی علت تأخیرتان ندهید.
۴- اگر نوشیدنی یا غذای بخصوصی هست که به خاطر رژیم غذایی یا مشکلات پزشکی تان آن را نمی خورید، لازم نیست درباره ی آن با همه صحبت کنید. صرفاً از خوردن آن پرهیز کنید.
۵- برخلاف تصور رایج، جای خلال دندان در دستشویی است، نه روی میز غذا. استفاده از خلال دندان، ریختن قطره چشم، درست کردن موها، آرایش صورت و هر جای دیگری از بدن باید تنها در دستشویی انجام شود.
۶- قاشق و چنگالی که از آن استفاده کرده اید را روی میز نگذارید. تنها می توانید آن را یک طرف ظرف تان بگذارید.
۷- از تکه تکه کردن یکباره ی کل غذا خودداری کنید. این کار باعث می شود غذا سریع تر سرد شود و طعمش را از دست دهد. بهتر است هر بار صرفاً یک تکه از غذا را ببرید و فوراً آن را بخورید.
۸- چنگال را طوری در دست بگیرید که دندانه های آن رو به پایین قرار گیرد تا با آن ها بتوانید تکه های غذا را بلند کنید (از چنگال مانند قاشق استفاده نکنید، مگر زمانی که غذا نرم باشد، مانند پوره سیب زمینی). کارد و چنگالی را باید طوری در دست بگیرید که انگشت اشاره تان روی دسته و بقیه ی انگشت ها دور دسته قرار بگیرد.
۹- بر اساس قواعد آداب معاشرت، در کافه و رستوران اول خانم ها باید سفارش خود را انتخاب کنند.
۱۰- خانم ها نباید ارزان ترین غذا را انتخاب کنند چون ممکن است به مرد بربخورد. خانم ها باید از انتخاب گران ترین غذا هم خودداری کنند چون ذهنیت بدی از آن ها ایجاد می کند.
۱۱- سنت انعام دادن در هر کشوری بسیار متفاوت است. مثلاً در حالی که انعام دادن در آمریکا امری ضروری است، در برخی کشورهای آسیایی این کار را توهین می دانند.
۱۲- انعام دادن امری اختیاری است. شما باید تنها در صورتی انعام دهید که واقعاً از خدمات راضی بوده باشید. در برخی رستوران ها، انعام در صورتحساب لحاظ می شود که باید در آن ذکر شود.
۱۳- انعام باید بعد از ارائه ی خدمات داده شود. بعد از آنکه صورتحساب را پرداخت کردید و بقیه ی پول تان را گرفتید، می توانید انعام بدهید. نگویید «بقیه ی پول برای خودتان باشد». ممکن است مغرورانه به نظر برسد.
۱۴- انعام حتماً نباید به شکل پول باشد. بلکه می تواند به شکل یک لبخند و ابراز صادقانه ی قدردانی خود به پیشخدمت باشد.
۱۵- برای انعام دادن از یک مشت پول خرد استفاده نکنید، این کار توهین آمیز است.
21456/غ