جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
کارلوس کیروش از تیم ملی جدا شده، ولی ارتباطش با فوتبال ایران قطع نشده است. نمی‌توان این مربی پرتغالی را که در سه جام جهانی اخیر روی نیمکت ایران نشسته به این زودی فراموش کرد و پیامدهای تصمیمات و نگاه فنی‌اش در تیم ملی و حتی لیگ برتر فعلاً باقی خواهد ماند. او بعد از پایان همکاری با فدراسیون فوتبال خیلی از ایران دور نشد و روی نیمکت قطر نشسته؛ تیمی که در سال‌های گذشته بارها در بازی‌های رسمی و دوستانه حریف تیم ملی بوده و ممکن است در جام ملت‌های آسیا هم این دو تیم در مسیر همدیگر قرار بگیرند.
یک مارس (دیروز) تولد 70 سالگی این مربی باسابقه بود و شبکه RTP پرتغال به مناسبت آن با کیروش که 40 سال اخیر زندگی‌اش را صرف مربیگری کرده، مصاحبه‌ای داشت. مهم‌ترین نکته صحبت‌های کیروش اشاره به تغییر تدریجی هویت بازی‌های بین‌المللی است که می‌تواند به کیفیت آن آسیب بزند.
فیفا تلاش می‌کند که هر روز مسابقات جدیدی را به تقویم فشرده فوتبال اضافه کند. اینفانتینو تعداد تیم‌های جام جهانی را به 48 رسانده و می‌خواهد جام جهانی باشگاه‌ها را با 24 تیم برگزار کند. از طرف دیگر مربیان باشگاه‌ها مثل کلوپ و گواردیولا بارها از تقویم فشرده مسابقات و خستگی مفرط بازیکنان گلایه کرده‌اند. همزمان باشگاه‌های بزرگ اروپایی هم در رویای راه‌اندازی سوپرلیگ هستند تا با عبور از یوفا سود بیشتری به دست آورند. کیروش در مقطع اول مربیگری‌اش در ایران هم از فیفا بابت زمان کم آماده‌سازی تیم‌های ملی انتقاد کرده بود.
کیروش در مصاحبه تازه‌اش گفت: «بازیکنان فوتبال در شروع قهرمانانی احساساتی و ساده‌دل بودند. بعد آنها را بازیکنان حرفه‌ای نامیدیم. مدتی بعد ما به تمرین‌دهنده میلیونرها تبدیل شدیم. امروزه بازیکنان به کمپانی‌های واقعی تبدیل شده‌اند که گاهی درون یک تیم منافع متضادی دارند.»
او درباره تغییر شرایط دنیای فوتبال اضافه کرد: «این روزها اهمیت و حق مداخله زیادی به ایجنت‌ها و رسانه‌ها داده شده که خودشان را در موقعیت مطمئنی تحمیل کرده‌اند. ایجنت‌ها هیچ‌وقت بازنده مسابقه‌ای نیستند، در عین حال هیچ مسابقه‌ای را هم نمی‌برند.»
کیروش درباره مسئولیت سنگین مربیان گفت: «همیشه محافظت از اصول اولیه فوتبال به عهده مربیان بوده و تنها واقعیت قابل پذیرش از آنها کسب سه امتیاز است. آنها وظیفه پیشرفت تیم، تقویت همزمان ساختار دفاع و حمله و بالاخره مأموریت ظریف موفقیت تیم را به عهده دارند و همزمان باید پایبندی به اصول اخلاقی فوتبال را تضمین کنند.»
او اعتراف می‌کند که گاهی فوتبال معاصر را نمی‌شناسد یا به زحمت می‌تواند آن را همان فوتبال سابق بنامد، ولی در آن «ریشه‌هایی از اصول اخلاقی اولیه فوتبال و رومانتیسم آن» را می‌توان پیدا کرد. با این حال کیروش ترجیح می‌دهد فوتبال فعلی را «تجارت بردن» بنامد.
کیروش درباره تحولات این سال‌های مسابقات بین‌المللی گفت: «پیش از این ابتدا جام‌ها به‌وجود می‌آمد و بعد از آن جوایز و پاداش‌هایی برای قهرمانان در نظر گرفته می‌شد. امروزه ابتدا سود اقتصادی طراحی و محاسبه می‌شود و بعد از آن اسم مسابقات را در نظر می‌گیرند. برای همین مسابقات بین‌المللی ملی و باشگاهی در آستانه خطر بزرگی است.»
سه لحظه مهم دوران حرفه‌ای کیروش
کیروش همچنین لحظات خاص دوران زندگی و فوتبالش را که به خاطراتی ماندگار تبدیل شده، مرور کرد؛ روزهایی که کمک کرد «خانواده فوتبالی» کیروش ساخته شود. او بیش از همه روی سه دوره تأکید داشت.
کیروش ابتدا به جام جهانی 1966 و تأثیرش روی او به‌عنوان یک جوان اشاره کرد. کیروش متولد یک مارس 1953 است و تا سال 1974 در موزامبیک بود. او گفت که نقش بازیکنان موزامبیکی در موفقیت پرتغال برایش خیلی تأثیرگذار بود.
کیروش در جام جهانی 1982 فرصت پیدا کرد که به‌عنوان آنالیزور با تله سانتانا، سرمربی برزیل همکاری کند. بسیاری برزیل 1982 را یکی از بهترین تیم‌های ملی تاریخ فوتبال می‌دانند. کیروش این دوره را اولین قدم‌هایش برای ورود به دنیای مربیگری نامید.
سومین مقطع کلیدی برای کیروش قهرمانی جهان با تیم زیر 20 ساله‌های پرتغال در سال 1989 است. این موفقیت که در عربستان به دست آمد برای فوتبال پرتغال بی‌سابقه بود. او در سال 1991 موفق شد این موفقیت را تکرار کند تا نسل جدید و درخشانی از بازیکنان پرتغالی معرفی شوند.
کیروش گفت: «این سه مقطع برای دوران حرفه‌ای من تعیین‌کننده است. ولی مهم‌ترین فرد در زندگی‌ام پدرم است که یک بازیکن فوتبال و مربی بود. من نتوانستم بازیکن بهتری از او باشم، پس سعی کردم مربی بهتری از او شوم. من در هیچ‌کدام از اینها موفق نبودم. من همه چیز زندگی‌ام را مدیون او هستم و همه چیز را به او تقدیم می‌کنم.»
علاقه ماندگار به فوتبال
چهل سال بعد از ورود به دنیای مربیگری، در پایان دوران کوتاهی که یک دروازه‌بان گمنام بود، هنوز «آتش عشق به فوتبال»در دل کیروش زبانه می‌کشد و هنوز منبعی است که به او در زندگی روزانه انگیزه می‌دهد و در جست‌و‌جوی پیشرفت در آن است.
کیروش گفت: «همیشه تلاش می‌کنم که بهتر شوم تا در پیشرفت بازیکنان و ساختن تیم‌ها کمک کنم و در پایان بتوانم از دستاورد فوتبال لذت ببرم؛ ببریم یا بیاموزیم. من هنوز همان عطش، بی‌قراری و دلهره روز اول را دارم.»
کیروش چالش جدیدش، مربیگری قطر را «مایه غرورش» دانست و همزمان بابت همه چیزهایی که در 40 سال گذشته از کنار فوتبال به دست آورده متشکر است: «اشاره من به تجربه انسانی، اجتماعی و فرهنگی منحصر به فردی است که به دست آوردم. باید بگویم که از فوتبال متشکرم.»
انتهای پیام/