شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳
گوشت بلدرچین یکی از منابع پروتئین‌های باکیفیت و حاوی همه اسیدهای آمینه ضروری است. پروتئین‌ها در رشد و ترمیم بافت‌های عضلانی، موها، ناخن‌ها، پوست و بافت استخوان‌ها ضروری هستند. به‌علاوه، در بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیک به‌شکل آنزیم‌های گوارشی، هموگلوبین، هورمون‌ها و... نیز نقش دارند.
گوشت بلدرچین از انواع گوشت‌های کم‌چرب است و هر ۱۰۰ گرم آن فقط ۴ گرم دارد. البته این مقدار چربی‌ها نیز اساسا در پوست بلدرچین یافت می شود. گوشت بلدرچین منبع غنی از ویتامین B۶ نیز هست. این ویتامین در متابولیسم اسیدهای آمینه و سنتز ناقل‌های عصبی نقش دارد. به‌علاوه، ویتامینB۶ خستگی را کاهش می‌دهد و به عملکرد مطلوب سیستم ایمنی کمک می‌کند.
یکی دیگر از مزایای مصرف گوشت بلدرچین، مقدار فراوان آهن است چراکه هر ۱۰۰ گرم آن ۵/۴ میلی‌گرم آهن دارد. آهن یکی از املاح بسیار مهم برای بدن است که برای تشکیل هموگلوبین، میوگلوبین و آنزیم‌های موثر در تنفس و سنتز DNA ضروری خواهد بود.
گوشت بلدرچین همچنین حاوی ید است که این ماده معدنی نیز در سنتز هورمون‌های تیروئیدی نقش دارد. به‌علاوه، هر ۱۰۰ گرم گوشت بلدرچین ۷/۲ میلی‌گرم روی دارد که در بسیاری از عملکردهای سلولی و فعالیت بیش از ۳۰۰ آنزیم لازم است.
در کل، گوشت بلدرچین را می‌توان در رژیم غذایی متعادل مصرف کرد زیرا کالری بالایی ندارد. البته مقدار کالری به روش پخت و دیگر مواد غذایی همراه آن بستگی دارد. پخت بلدرچین همراه با سیب‌زمینی، قارچ و کشمش غذای بسیار خوشمزه‌ای به‌خصوص برای کسانی است که طعم نسبتا شیرین را دوست دارند. البته گوشت بلدرچین انتخاب خوبی برای کسانی است که به‌دلیل ابتلا به سنگ‌های مجاری ادراری و نقرس مجبور به کاهش مصرف گوشت قرمز هستند.
انتهای پیام/32111ض