در پشت پرده این برد، جای بحثهای فنی فراوانی دارد که یادآوری آن در چند صحنه مهم، خالی از لطف نیست.
اولین صحنه به گل دوم استقلال بازمیگردد؛ جایی که مهرداد محمدی با یک ضربه محکم روی پا، دروازه حقیقی را باز میکند. بعد از خوشحالی گل، دوربین بلافاصله به سراغ نکونام میرود. در این کلوزآپ، مشاهده میکنیم که نکو شاگردان خودش را به آرامش و بازی آرام دعوت میکند ولی دستور نکو به شاگردانش، اصلاً کارساز نیست و آبیها با حملههای متعدد، به گل سوم میرسند.
به عبارتی، اثرات افکار ساپینتو بر روی بازیکنان از فصل گذشته تا به اینجا، باقی مانده و هنوز پاک نشده است! فواید و عواید کار کردن با ساپینتو، همین فوتبال هجومی، رو به جلو و زیباست و هواداران هم عاشق این موضوع هستند!
در صحنه دوم که شاید حتی مهم تر از صحنه اول به نظر میرسد، ورود ارسلان به زمین و دعوت همتیمیهای خود به پرس بود. همان تاکتیکی که فصل گذشته، استقلال در اجرای آن استاد بود و بهتر از هر تیم دیگری میتوانست پرس و فشار زیادی را به خط دفاعی حریف تحمیل کند.
چنین اقدامی بعد از به ثمر رسیدن گل سوم، به وقوع پیوست و گیتاریست استقلال، نشان داد که همچنان به تاکتیکهای خوش ریتم ساپی، علاقه دارد.
سبک نکو و ساپی، فرقهای عظیمی از نوع خود دارد؛ از سبک پرسینگ تا نحوه چیدمان مهرهها و فوتبال هجومیو دفاعی. شاید بیراه نگفته باشیم که بازگشت و برد جمعه شب استقلال، ثمره جا انداختن تاکتیک مدرن و به روز از سوی مردی به نام «ریکاردو ساپینتو» است.
بازیکنان استقلال، بارقهها و شاخصههای فصل پیش خود را حفظ کردهاند و به احتمال زیاد، این شیوه تا چند فصل آبیها را همراهی کند.
مشابه چنین کاری را استراماچونی در فصول پیشین، به خوبی انجام داد و تاکتیک معروف ایتالیایی خود را به منصه ظهور گذاشت و فرهاد مجیدی، تا حد امکان توانست ادامه دهنده و رهرو سبک مرد ایتالیایی باشد.
در بهترین حالت ممکن، احتمال قهرمانی در لیگ برتر و کسب سهمیه آسیایی، برای استقلال با این سبک و سیاق، بسیار کم است و ریسک آن بالاست؛ضمن اینکه استقلال، مثل همیشه رقبایی «تا دندان مسلح» پیش روی خود میبیند.
نکو نباید فراموش کند که امثال تیمهای نساجی و فولاد، با استقلال متفاوت هستند و هر شیوه و سبکی، در هر تیمی جواب نمیدهد و پاسخگو نیست! چه بسا که ممکن است نتایج خوب و عملکرد مثبت مربیانی به مثابه نکونام، در چنین تیمهایی بالعکس و وارونه شوند!