همزمان با حضور تیم ملی در تورنمنت چهارجانبه اردن، رقیبان آسیایی هم بازیهای دوستانهای داشتند. نکته قابل تأمل این است که آنها مثل دفعات قبل با حریفان بهتری روبهرو شدند، در حالی که تیم ملی در ماههای گذشته نتوانسته با تیمهای سطح بالایی روبهرو شود و تا پیش از جام ملتها هم خبری از حریفان چغر نخواهد بود.
حضور تیم ملی در تورنمنت کافا با اعتراضات زیادی همراه شد. حتی امیر قلعهنویی هم میل زیادی برای حضور در این مسابقات نداشت، ولی با اصرار فدراسیون مجبور شد به قرقیزستان و ازبکستان برود. تیم ملی در حالی قهرمان کافا شد که تنها حریف جدیاش ازبکستان در فینال بود.
شاگردان قلعهنویی در فیفادی قبلی هم به ترتیب با بلغارستان و آنگولا بازی کردند که از بهترین دورانشان فاصله دارند و رتبه آنها در رنکینگ فیفا هم این نکته را تأیید میکند.
سه تیم حاضر در تورنمنت اردن هم کیفیت پایینتری از تیم ملی دارند و روبهرو شدن با ایران بیشتر به نفع آنهاست که بتوانند کیفیتشان را برابر یکی از تیمهای تراز اول قاره محک بزنند.
دیروز ژاپن بازی دوستانهای با کانادا داشت؛ تیمی که در جام جهانی 2022 حاضر بود و نسل درخشانی دارد. آنها در فیفادی قبلی هم به ترتیب با آلمان و ترکیه، دو تیم خوب اروپایی بازی کردند.
کره جنوبی روز گذشته با تونس روبهرو شد. این تیم آفریقایی در جام جهانی حاضر بود و قابل مقایسه با تیمی مثل آنگولا نیست. کره ماه گذشته دو بازی دوستانه خوب هم با ولز و عربستان داشت.
عربستان، دیگر تیم مدعی آسیا هم دیروز با نیجریه، یکی از تیمهای پرستاره آفریقا بازی کرد و این فرصت خوبی بود تا مانچینی نقاط ضعف تیمش را بشناسد.
مهمترین دلیل ناتوانی فدراسیون فوتبال در پیدا کردن حریفان تدارکاتی مناسب و ضعف ارتباطات بینالمللی است. مشکلات مالی فدراسیون دلیل دیگری است که آنها نتوانند با فدراسیونهای معتبر پای میز مذاکره بنشینند و توافق کنند. این شرایط به نفع قلعهنویی شده که توانسته با بردهای متوالی موقعیتش روی نیمکت تیم ملی را تثبیت کند، ولی عواقب این برنامهریزی ممکن است در جام ملتهای آسیا مشخص شود، وقتی کار از کار گذشته است.