جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
نویسنده: الکساندر کاراوایف
مفهوم سیاست خارجی روسیه، مانند سایر اسناد مشابه کشورهای جهان، یک سند نسبتا همزمان است، یعنی نشان می دهد که دولت می‌خواهد، در عرصه بین المللی چگونه عمل کند.
در مفهوم سیاست خارجی روسیه، تعیین چندین سطح از خطوط مرجع قابل توجه است. در سطح کلان، سیاست آغاز یک مشارکت راهبردی با «همسایگان بزرگ ما – چین، هند، کشورهای جهان اسلام و همچنین با کشورهای آسه آن، افریقا، امریکای لاتین و دریای کارائیب به عنوان مهمترین منبع تثبیت می شود. این را می توان جهانی شدن جدید روسیه نامید که از بردار غربی به سمت جنوبی و آسیایی تبدیل شده است.»
سطح بعدی روابط با بزرگترین همسایگان، از گروه "دولت های دوست" ثابت است. به ویژه، روابط با ایران "تعامل مبتنی بر اعتماد" و روابط با ترکیه "مشارکت دوجانبه سودمند" نامیده می شود. همین گروه شامل عربستان سعودی، مصر و "سایر کشورهای عضو سازمان همکاری های اسلامی با در نظر گرفتن میزان حاکمیت و سازنده بودن سیاست آنها در قبال روسیه" است.
ما به نکته جالب دیگری اشاره می کنیم؛ کشورهای عربی و بخش قابل توجهی از کشورهای اسلامی شرکای اصلی روسیه در صادرات جهانی نفت و گاز هستند. بنابراین، اوپک به سازمانی کلیدی تبدیل می شود که در آن، روسیه می تواند، سیاست «فشار مستقیم» خود را بر بازارهای غربی و بالاتر از همه امریکا اعمال کند.
مهم ترین مشکلات سیاست خارجی روسیه، درگیری میان متحدان و شرکای استراتژیک آن است. تضادهای حاد و خطرات خصومت در آذربایجان – ارمنستان و آذربایجان – ایران اکنون تاثیر بسیار بزرگتر و حتی، حیاتی بر تغییر جهت دهی کوریدورهای اصلی صادرات روسیه خواهد داشت.
روسیه در تلاش است تا اوراسیا را به یک فضای تمام قاره ای واحد از صلح، ثبات، اعتماد متقابل، توسعه و رفاه تبدیل کند. قرار است، این هدف با تقویت نقش سازمان همکاری شانگهای در تضمین امنیت در اوراسیا و «ارتقای توسعه پایدار آن از طریق بهبود فعالیت های سازمان با در نظر گرفتن واقعیت های ژئوپلیتیک مدرن» محقق شود.
یک موضوع مهم که برای اولین بار در این سند به آن اشاره شد، "ارتباط اقتصادی و حمل و نقل اوراسیا، از جمله از طریق راه اندازی سریع کوریدور حمل و نقل بین المللی شمال – جنوب" است. بنابراین، در سال های آینده، روسیه تلاش های خود را بر ایجاد و حفظ کمربند کشورهای دوست در امتداد مرزهای خود متمرکز خواهد کرد.
منبع: حاکین