اشتباهات بایدن و لزوم بازبینی راهبردها

نام نویسنده: فدریکو جولیانی

 از سوی نهادهای تحقیقاتی، تحلیلگران، اندیشکده ها و نیز تعدادی از مقامات سابق عالیرتبه دولتی هشدارهایی دریافت شده بودند. نقش بر آب شدن پیشنهادها طی سال ها و وقایع گویای این امر بودند که آمریکا با به میان کشیدن بازدارندگی نظامی نمی توانست به مهار چین فکر کند. به ویژه در فاصله هزاران کیلومتری از واشنگتن و در یکی از عرصه هایی که بازیگران  آن با دنبال کردن اهدافی  که همواره با اهداف کاخ سفید همسو نیستند، به استدلال می پردازند.

به تدریج که تجارت جهانی شده و دیوارهای ایدئولوژیکی که بین کشورها جدایی می اندازد برداشته شدند، حتی سرسخت ترین رقبای ایدئولوژیکی پکن یاد گرفتند که ادامه راه بدون برقراری ارتباط با دولت چین برای اقتصادشان غیرممکن است. در چنین بستری است که آمریکا اکنون ناگزیر شد در خصوص ساختن یک معماری دیپلماتیک در آسیا اقدام کرده و تعداد بسیاری از شرکای محلی را درگیر سازد که آخرین موردشان نیز ویتنام است.

بایدن بعد از اجلاس گروه 20 با بالاترین مقام ویتنامی یعنی نگوین فو ترونگ، رئیس جمهوری این کشور ملاقات کرد. آنها اقدام به امضای توافقی مبتنی بر روابط دوجانبه و مشارکت راهبردی کردند که این امر حاکی از پیشرفتی دیگر در طرح آمریکا برای مقابله با نفوذ چین است.

در این رابطه باید گفت که برنری نظامی آمریکا در آسیا دیگر کمرنگ شده است و طراحان دفاع این کشور به یک راهبرد متفاوت نیاز دارند. واشنگتن مدت دستکم سه دهه راهبردهای خود را در سیاست خارجی و امنیتی بر پایه این امر بنا نهاده است. مسأله این است که این کشور در این بین فرایندهایی را که به تدریج قوانین بازی را دگرگون ساختند، در نظر نگرفته است. از جمله پیشرفت عظیم تکنولوژیکی و نظامی چین که ابتدا مخفیانه و بعد آنچنان آشکار شد که انکار آن ناممکن بود و نیز سازماندهی منسوخ و نامناسب برای شرایط حال که دولت آمریکا همچنان در مدیریت نیروهای مسلحش مورد استفاده قرار داده که این امر امتیاز عظیم نظامی آمریکا در قبال چین را دستخوش فرسایش کرد به طوری که پکن به مرحله ای رسیده است که حتی می تواند در جنگی منطقه ای در مقابل آمریکا پیروز شود.

در این میان بایدن مرتکب اشتباهاتی شد که قابل اجتناب بودند از جمله عدم شرکت در دو رویداد مهم آسیایی یعنی اجلاس کشورهای عضو گروه آسه آن و نیز اجلاس سران شرق آسیا که هر دو در اندونزی برگزار شده بودند. این امر باعث آزردگی خاطر دیپلمات های کشورهای جنوب شرق آسیا شده است. در نظر بایدن صحبت از یک موضوع سازمانی ساده بود اما اعضای آسه آن از آن به مثابه نوعی تقابل دیپلماتیک تعبیر کردند.

منبع: ایل جورناله (ایتالیا)