جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین ، کودکان مبتلا به اوتیسم هشت برابر بیشتر از سایر کودکان در معرض مشکلات معده و روده از جمله درد شکمی، اسهال، یبوست و اجابت مزاج دردناک هستند. علاوه بر این، مشکلات گوارشی (GI) با افزایش علائم رفتاری مرتبط با اوتیسم مرتبط است.
برخی از محققان بر این باورند که رابطه بین اوتیسم و مشکلات GI سرنخی برای علت اوتیسم است. برخی دیگر خاطر نشان می کنند که بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات معده دارند.
صرف نظر از این، اگر کودک اوتیسمی دارید که مشکلات گوارشی نیز دارد، مهم است که علائم او را درمان کنید و مطمئن شوید که او از وعده های غذایی و میان وعده های سالم و مغذی استفاده می کند. اینکه آیا تغییر در رژیم غذایی و تغذیه واقعاً می تواند به درمان اوتیسم کمک کند یا خیر هنوز جای بحث دارد. با این حال، درمان مشکلات گوارشی می‌تواند به پذیرش بیشتر کودکان از مدرسه، درمان و تعامل اجتماعی کمک کند.
تقریباً از هر چهار کودک مبتلا به ASD یک کودک دارای اختلال تشنجی مانند صرع است.
تشنج می تواند از خیره شدن کوتاه تا تشنج یا بیهوشی کامل باشد و الکتروانسفالوگرام می تواند علت اختلال تشنج را با اندازه گیری تغییرات امواج مغزی تشخیص دهد.
داروهای ضد تشنج مانند تگرتول (کاربامازپین)، لامیکتال (لاموتریژین)، توپاماکس (توپیرامات) و دپاکوت (والپروئیک اسید) در کنترل تشنج موثر هستند، اگرچه برخی از آنها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند.
تحقیقات نشان می دهد که کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلات خواب، به ویژه بی خوابی را به میزان 40 تا 80 درصد بیشتر از افراد بدون این اختلال تجربه کنند. برخی از آنها به سختی به خواب می روند.دیگران اغلب در طول شب بیدار می شوند.کمبود خواب می تواند علائم اوتیسم را در طول روز بدتر کند.
ملاتونین، یک مکمل مبتنی بر هورمون، می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا به خواب بروند. با این حال، مشخص نیست که کمک به خواب ماندن آنها در طول شب تفاوت زیادی ایجاد می کند.
بسیاری از افراد مبتلا به ASD افسردگی بالینی و یا اضطراب دارند، به ویژه آنهایی که سطح یک ASD دارند (افراد با عملکرد بالا که قبلاً به عنوان سندرم آسپرگر شناخته شده اند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها احتمالاً می‌دانند که با سایر افراد متفاوت هستند و از طرد شده‌اند(
با این حال، برخی از کارشناسان معتقدند اختلالات خلقی در ارتباط با اوتیسم ممکن است ناشی از تفاوت های فیزیکی در مغز اوتیستیک باشد. اختلالات خلقی را می توان با دارو، روانشناسی شناختی و مدیریت رفتار درمان کرد.
تخمین زده می شود که اضطراب 11 تا 42 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم را تحت تأثیر قرار دهد، در حالی که تصور می شود افسردگی 7 درصد از کودکان و 26 درصد از بزرگسالان مبتلا به این اختلال را تحت تاثیر قرار می دهد.
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یکی دیگر از اختلالات سلامت روان است که در بین افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از دیگران شایع است. برخی از علائم اوتیسم مانند رفتارهای تکراری و علایق بسیار محدود نیز از ویژگی های OCD هستند، بنابراین تشخیص این دو اختلال دشوار است.
برای یک فرد مبتلا به اوتیسم غیرعادی نیست که تشخیص سلامت روانی اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی را نیز داشته باشد.تمایز بین اختلالات خلقی، اختلال دوقطبی ، اسکیزوفرنی و برخی رفتارهای اوتیسم نیز می تواند دشوار باشد.
اگر مشکوک هستید که یکی از عزیزان مبتلا به اوتیسم نیز از بیماری روانی رنج می‌برد، بسیار مهم است که یک متخصص سلامت روان با تجربه در درمان افراد در طیف اوتیسم پیدا کنید.
اختلال نقص توجه و بیش فعالی(ADHD)، رفتار پرخاشگرانه و مشکل در تمرکز در معیارهای تشخیصی اوتیسم گنجانده نشده است، اما در کودکان مبتلا به ASD رایج است. در بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم نیز ADD یا تشخیص داده شده استADHD
گاهی اوقات، داروهایی که به ADHD کمک می کنند، مانند ریتالین (متیل فنیدات) می تواند کمک کند کودکان مبتلا به اوتیسم رفتار مناسبی داشته باشند و بتوانند تمرکز کنند. تغییراتی در محیط که حواس‌پرتی‌های حسی و محرک‌های بیرونی را کاهش می‌دهد و کمک می کند آنها تمرکز کنند نیز برای آنها مفید است.
بین 30 تا 61 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم نیز علائم ADHD را دارند که تنها 6 تا 7 درصد از جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد.