شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳
رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه در دیدار با جیحون بایراموف، وزیر امور خارجه آذربایجان، بر اهمیت افتتاح "فوری" "کریدور زنگزور" تاکید کرد. به طور طبیعی، رویای بیش از 100 سال آنکارا ایجاد دنیای ترک بوده است. ارتباط ترکیه و آذربایجان از طریق کریدور زنگزور در حال تبدیل شدن به یک برگ برنده بسیار بزرگ برای ترکیه در منطقه است. با قطع ارتباط ارمنستان، آنکارا و باکو با هم متحد می شوند و روسیه را از بازی خارج می کنند و امنیت ملی ایران را تهدید می کنند.
ترکیه به هر طریق ممکن، از راه ها و ابزارهای مختلف تلاش می کند تا با جمعیت ترک زبان ساکن در کشورهای مختلف همکاری کند، ناسیونالیسم، ترک گرایی را القا کند و عضویت در یک ملت بزرگ را ایجاد کند.
تصادفی نیست که برای رسیدن به اهداف خود به چین رسیده است. منظور، مساله اویغورها است. پکن از مدت ها قبل به خوبی از این موضوع آگاه بوده است و کار سرویس های ویژه ترکیه را در میان جمعیت اویغور ثبت می کند. در چین، آنها با این روش مبارزه می کنند: اویغورها به مناطق مختلف کشور منتقل می شوند و به طور مؤثر با ملی گرایی مبارزه می شود.
مشکل مشابهی در ایران وجود دارد، در آترپاتاکان تاریخی که جمعیت آن، اگرچه قومی ایرانی هستند، با این وجود، تحت تأثیر ترک ها، ترک زبان هستند. آنها تحت تأثیر ترکیه متقاعد می شوند که آنها ترک هستند نه ایرانی و سعی می کنند، این سرزمین را از ایران جدا کنند و آن را بخشی از جهان ترک کنند. مخالفت ایران با ایجاد «کریدور زنگزور» با روندی مشابه همراه است. این نیز نه فقط به معنای خطر جدی برای شمال ایران، بلکه به طور کلی، برای خروج این کشور به دنیای خارج است. مشخص است که کامیون های ایرانی از طریق خاک ارمنستان عازم اروپا هستند و می دانیم که ایران به دلیل تعدادی از تحریم ها در محاصره قرار دارد.
ایده توران برای روسیه نیز مشکل امنیت ملی است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سرویس های ویژه ترکیه در جمهوری های خودمختار ترک زبان روسیه بسیار فعال شدند. بی دلیل نیست که در چچن تعداد زیادی از مربیان نظامی از ترکیه علیه روسیه که در تحریک (احساسات ضد روسی) و در مناطق دیگر سعی داشتند، جنگیدند. در روسیه بنیادهایی افتتاح شده است که زیر نظر مساجد ترکی و ملی گرایی در محافل معنوی ترویج می شود.
منبع: یوروآسیا دیلی