جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین ، کلیه های شما باید سخت کار کنند تا تمام آن قند اضافی در خون شما را پردازش کنند و هنگامی که آنها نمی توانند به سرعت به فعالیت خود ادامه دهند، بدن شما همراه با آب مورد نیاز بدن از شر آن خلاص می شود.
برای خلاص شدن از شر آن قند اضافی، بدن شما آب را از بافت های خود می گیرد و از آنجایی که برای تولید انرژی، انتقال مواد مغذی و خلاص شدن از شر مواد زائد به آب کافی نیاز دارید، مغز شما تلاش می کند تا شما را قانع کند که تشنه هستید، بنابراین بیشتر مایعات می نوشید.
دهان شما ممکن است خشک شود؛ گوشه های لب هایتان نیز ممکن است ترک بخورد زیرا بدن مایعات را از آن خارج کرده است تا قند اضافی را از بین دفع کند. بزاق کمتر و قند بیشتر در خون شما احتمال عفونت را بیشتر می کند. لثه‌های شما ممکن است متورم شوند و لکه‌های سفید روی زبان و داخل گونه‌های شما رشد کنند (برفک دهان).
بدن شما از تمام بافت ها آب می گیرد تا از شر قند اضافی خلاص شود که ممکن است باعث خشکی، خارش، ترک خوردگی پوست، به خصوص در پاها، آرنج ها، پاها و دستان شما شود.
با گذشت زمان، سطوح بالای گلوکز نیز می تواند به اعصاب آسیب برساند که نوروپاتی دیابتی نامیده می شود و می تواند باعث بروز زخم یا عفونت شود و زندگی را برای شما سخت تر کند. بدون درمان، آنها می توانند به مشکلات بزرگتری مانند از دست دادن انگشت پا، پا یا بخشی از ساق پا تبدیل شوند.
بدن شما ممکن است مایعات را از لنزهای چشمتان بیرون بکشد، که تمرکز را سخت‌تر می‌کند و قند خون بالا می تواند به رگ های خونی در قسمت پشت چشم شما (شبکیه) آسیب برساند و می تواند باعث از دست دادن بینایی طولانی مدت و حتی نابینایی شود.
وقتی دیابت نوع 2 دارید و قند خون شما اغلب بالا می رود، حساسیت شما به انسولین کاهش می یابد که به انتقال انرژی به سلول های شما کمک می کند.
کمبود انرژی کافی می تواند شما را خسته کند. شما می توانید همین خستگی را با دیابت نوع 1 داشته باشید، زیرا بدن شما نمی تواند انسولین خود را بسازد. اگر به درستی با آن روبرو نشوید، سطح قند خون شما می تواند همیشه بالا بماند.
پزشک شما می تواند با تجویز دارو و پیشنهاد تغییراتی در شیوه زندگی شما به کنترل قند خون شما و مواجه شدن با خستگی به شما کمک کند.
اگر دیابت دارید، انسولین یکی از راه‌های کاهش قند خون در هنگام بالا رفتن آن است اما اگر بیش از حد مصرف کنید، ممکن است آنقدر سریع گلوکز را حذف کنید که بدن شما نتواند آن را جایگزین کند. در نتیجه شما را خسته می کند.
سایر بیماری ها و داروها نیز ممکن است این چرخه را بر هم بزنند و سطح انرژی شما را خالی کنند.
اگر قند خون شما برای مدت طولانی بالا باشد، می تواند به عصب واگ آسیب برساند (این عصب به حرکت غذا در معده و روده کمک می کند). شما ممکن است در این حالت وزن کم کنید زیرا گرسنه نیستید. حتی ممکن است با رفلاکس اسید، گرفتگی عضلات، استفراغ و یبوست شدید مواجه شده باشید.
هورمون‌هایی که به افزایش قند خون شما در زمانی که خیلی پایین است کمک می‌کنند، می‌توانند ضربان قلب شما را نیز افزایش دهند و احساس کنید که یک ضربان نرمال را از دست داده اید. (این وضعیت آریتمی نامیده می شود)
افت گلوکز اغلب به عنوان یک عارضه جانبی داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت رخ می دهد.
گلوکز پایین می تواند سیستم عصبی مرکزی شما را که نحوه حرکت شما را کنترل می کند، متزلزل کند. وقتی این اتفاق می‌افتد، بدن شما هورمون‌هایی مانند آدرنالین ترشح می‌کند تا به افزایش سطح بدن کمک کند؛ اما همین مواد همچنین ممکن است باعث لرزش یا لرزش دست ها و سایر قسمت های بدن شما شوند.
هورمون هایی که بدن برای افزایش قند خون در هنگام کاهش بیش از حد آن ترشح می کند، باعث تعریق زیاد شما نیز می شود. این اغلب یکی از اولین مواردی است که وقتی سطح گلوکز شما بیش از حد کاهش می یابد متوجه می شوید.
پزشک می تواند به شما کمک کند سطح قند خون خود را ارزیابی کنید و سعی کنید با دارو، ورزش و عادات غذایی آنها را در محدوده سالم نگه دارید.
گرسنگی ناگهانی و شدید، حتی پس از صرف غذا، ممکن است نشانه‌ای از این باشد که بدن شما غذا را به روش صحیح به قند خون تبدیل نمی‌کند. بیماری یا داروهای خاص نیز می تواند باعث آن شود.
اگر دیابت دارید ، پزشک ممکن است بتواند داروهای شما را تنظیم کند که اغلب منشأ مشکل است.
در واقع، به خودی خود قند خون پایین نیست؛ وقتی سطح قند خون شما بسیار بالا یا بسیار پایین می‌شود، می‌تواند باعث یک اثر بازگشتی شود. قند خون شما به طور ناگهانی افزایش می یابد، سیستم گوارشی بدن شما را گیج می کند و باعث می شود که معده شما احساس ناراحتی کند.
سلول های مغز شما برای عملکرد صحیح به گلوکز نیاز دارند؛ وقتی به اندازه کافی گلوکز در بدن شما نباشد، ممکن است احساس خستگی، ضعف و سرگیجه کنید و همچنین ممکن است سردرد داشته باشید.
وقتی قند خون شما واقعاً پایین می‌آید (هیپوگلیسمی)، شما شروع به از دست دادن توانایی خود می‌کنید. ممکن است بدگویی کنید یا فراموش کنید کجا هستید. گاهی آنقدر این موارد ناگهانی اتفاق می افتد که حتی ممکن است متوجه رفتار عجیب خود نشوید.
در موارد جدی، ممکن است تشنج داشته باشید یا به کما بروید.