يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
کبودی بخشی از زندگی است. کبودی هایی که روی بدن شکل می گیرند، ممکن است کوچک و حساس یا برخی بزرگ و دردناک باشند. در هر صورت، آنها آزاردهنده هستند و بسیاری از ما از رفتن آنها خوشحال می شویم.
بنابراین، چقدر باید صبر کنیم تا آن کبودی از بین برود؟ چه زمانی باید نگران کبودی بود؟ هماتولوژیست (متخصص بیماری های خونی) دانا آنجلینی، توضیح می دهد که چقدر طول می کشد تا کبودی بهبود یابد و اگر کبودی شما از بین نرود چه باید کرد.
کبودی زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی ریز زیر پوست شما آسیب دیده و خونریزی می کنند و پوست شما اگر خراشیده نشود (مانند بریدگی)، خون زیر پوست شما محبوس می شود. ممکن است بعد از موارد زیر کبودی پیدا کنید:
به چیزی برخورد کنید
از جایی سقوط کنید.
خون گیری، جراحی یا سایر روش های پزشکی انجام دهید.
در حین ورزش به خود آسیب بزنید.
یکی از مفاصل شما مانند مچ پا پیچ خورده است.
محو شدن کبودی، بستگی به بدن شما و علت کبودی دارد. کبودی های بزرگ بیشتر از کبودی های کوچکتر باقی می مانند. خون بیشتری وجود دارد که برای پاکسازی آن، بدن شما نیاز به زمان دارد. کبودی ها به طور متوسط یک تا سه هفته طول می کشند، اما اگر کبودی کمی بیشتر طول بکشد اشکالی ندارد. در طول فرآیند بهبودی، ممکن است متوجه تغییر رنگ کبودی شوید.
برخی از کبودی ها به نظر می رسد که هرگز از بین نمی روند، اما همه کبودی ها در نهایت بهبود می یابند. اگر کبودی دارید که به نظر می‌رسد دائمی است، ممکن است چند اتفاق بیفتد:
این یک خال مادرزادی است: برخی از نوزادان با خال هایی به دنیا می آیند که شبیه یک کبودی هستند. از پزشک اطفال خود بپرسید که آیا روی پوست کودک خود اثری مشاهده کردید.
آسیب های مکرر: برای مثال، اگر ورزش های تماسی انجام می دهید، ممکن است دچار آسیب های مکرر شوید که به نظر می رسد همان کبودی قبلی باشد.
اختلال انعقاد خون: اگر خون شما به درستی لخته نشود، ممکن است کبودی یکی پس از دیگری ایجاد شود که باعث می شود کبودی دائمی به نظر برسد.
یکی دیگر از بیماری های پوستی: در موارد نادر، نوعی سرطان پوست به نام ملانوم می تواند به صورت یک لکه سیاه و آبی ظاهر شود. ملانوما به مراقبت های پزشکی فوری نیاز دارد، بنابراین اگر لکه های جدید یا تغییر رنگ روی پوست خود ایجاد کردید به یک پزشک مراجعه کنید.
انواع کبودی ها و زمان نگرانی
برخی از کبودی ها نشانه وضعیت سلامتی است که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. اگر متوجه شدید به پزشک مراجعه کنید:
اگر گهگاه دچار کبودی می‌شوید و نمی‌دانید از کجا آمده، وحشت نکنید. اما اگر اغلب دچار کبودی های مرموز می شوید به یک پزشک مراجعه کنید.
در برخی موارد، کبودی مکرر می تواند نشانه یک اختلال لخته شدن خون مانند هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند باشد.
البته فراموش نکنید که کبودی بیش از حد می تواند نشانه سرطان باشد.
این کبودی‌های بزرگ که هماتوم نامیده می‌شود، ممکن است نشانه‌ای از آسیب جدی‌تر مانند شکستگی استخوان باشد. آنها همچنین ممکن است نشانه خونریزی در داخل بدن شما باشند که نیاز به درمان دارد. احتمال ابتلا به هماتوم در افراد مبتلا به اختلال انعقاد خون یا افرادی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند بیشتر است.
این کبودی های کوچک که به عنوان پتشی شناخته می شوند، می توانند روی پوست، در دهان یا داخل پلک شما ظاهر شوند. آنها دلایل زیادی دارند، از عفونت گرفته تا سطح پلاکت پایین در خون.
شما همچنین می توانید آنها را از وارد کردن فشار زیاد به بدن مانند زور زدن بیش از حد، مانند هنگام زایمان یا سرفه های شدید دریافت کنید.
پورپورای پیری یکی از علل شایع کبودی های بدون درد در افراد مسن است. دکتر آنجلینی توضیح می‌دهد: «سال‌ها قرار گرفتن در معرض آفتاب، مخصوصاً روی ساعد، باعث نازک و شکننده شدن پوست می‌شود. بنابراین شما ممکن است بخاطر یک اتفاق ساده نیز به راحتی کبود شوید؛ با این حال این کبودی ها آسیبی به شما نمی زنند.»
کبودی‌های پورپورای معمولاً زمان بیشتری برای بهبودی دارند. ممکن است به نظر برسد که روی بازوهای خود کبودی های دائمی دارید. اما این فقط کبودی های زیادی است که پشت سر هم اتفاق می افتد.
اگر به راحتی کبود می شوید و دلیل آن را نمی دانید، با پزشک خود صحبت کنید.
دکتر آنجلینی می گوید: «دلایل متعددی وجود دارد که به نظر می رسد برخی افراد به راحتی کبود می شوند. به نظر می رسد که به دلیل نوع و رنگ پوستتان بیشتر کبودی بشوید. رنگ پوست های روشن تر، کبودی ها را راحت تر از پوست های تیره نشان می دهد.
داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون)
داروهای ضد افسردگی، به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
آسپرین
درمان سرطان، از جمله شیمی درمانی و درمان هدفمند
مصرف گیاهان دارویی از جمله سیر، جینکو بیلوبا و جینسینگ
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن
داروهای استروئیدی مانند پردنیزون که آسم، آرتریت و سایر بیماری های التهابی را درمان می کند.
اگر کبودی شما را آزار می‌دهد، ممکن است پزشکتان بتواند داروی شما را عوض کند. اما تا زمانی که با پزشک خود صحبت نکرده اید، مصرف دارو را قطع نکنید یا دوز مصرفی خود را تغییر ندهید.
درمان‌های خانگی می‌توانند کبودی‌های دردناک را تسکین دهند، اما زمان بهبودی را تغییر نمی‌دهند. دکتر آنجلینی توصیه می کند: «برای تسکین تورم و درد، بلافاصله پس از آسیب، بر روی آن یخ بگذارید. یخ ممکن است به بهبودی سریع‌تر کبودی کمک کند اما بیش از ۱۵ دقیقه هر بار از یخ استفاده نکنید، در غیر این صورت ممکن است به پوست خود آسیب برسانید.
تا ۴۸ ساعت اول پس از آسیب از گرم کردن جای آسیب دیدگی، سونا و حمام آب گرم خودداری کنید. گرما می تواند رگ های خونی را گشاد کند و کبودی شما را بزرگتر کند.
اغلب اوقات، کبودی‌ها دلیلی برای نگرانی نیستند، حتی اگر به خاطر نداشته باشید که از کجا آمده‌اند. اما اگر کبودی های زیر را تجربه کردید به پزشک خود مراجعه کنید:
کبودی هایی که در عرض سه هفته بهتر نمی شود.
کبودی هایی که به طور منظم و بدون دلیل واضح اتفاق می افتد.
کبودی های مدام در همان نقطه ظاهر می شود.
کبودی ها با تب های مکرر، تورم غدد لنفاوی، تعریق شبانه یا کاهش وزن بی دلیل رخ می دهد.
کبودی ها معمولا فقط نتیجه زندگی روزمره هستند. اما اگر به نظر می رسد کبودی های شما هرگز از بین نمی روند، آنها را پاک نکنید. اگر مرتباً کبودی دیدید، به پزشک خود بگویید. "معمولا، آنها می توانند آزمایش هایی را برای رد هر گونه مشکل سلامتی انجام دهند.
منبع: سلامت نیوز
انتهای پیام/21111ش