يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
اکثر موارد نزدیک بینی خفیف هستند و به راحتی با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی انکساری کنترل می شوند. با این حال، در موارد نادر اختلالات شدیدتری ایجاد می شود.
افرادی که نزدیک بینی دارند، در دیدن اجسام دور مشکل دارند، اما می توانند اشیاء نزدیک را به وضوح ببینند. به عنوان مثال، فردی که نزدیک بین است، ممکن است نتواند علائم بزرگراه را تا زمانی که فقط چند فوت دورتر باشد، تشخیص دهد.
نزدیک بینی درصد قابل توجهی از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و یک اختلال تمرکز چشم است که به راحتی با عینک، لنز تماسی یا جراحی اصلاح می شود.
نزدیک بینی بسیار شایع است. به ویژه در میان کودکان در سن مدرسه. کارشناسان چشم انتظار دارند این روند در دهه های آینده ادامه یابد.
امروزه از هر چهار والدین یک نفر دارای فرزندی با درجاتی از نزدیک بینی است. برخی از متخصصان چشم بر این باورند که اگر کودک شما زمان فوق‌العاده‌ای را صرف فعالیت‌های "نزدیک" کند، مانند مطالعه یا استفاده از تلفن‌های هوشمند و رایانه، ممکن است خطر ابتلا به نزدیک‌بینی در او افزایش پیدا کند.
معمولا نزدیک بینی یک مشکل جزئی است که می توان آن را با عینک، لنز تماسی یا جراحی اصلاح کرد. اما در موارد نادر، نوع پیشرونده ای به نام نزدیک بینی دژنراتیو ایجاد می شود که می تواند بسیار جدی باشد و یکی از علل اصلی کوری است.
نزدیک بینی دژنراتیو تنها حدود ۲ درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. اعتقاد بر این است که این بیماری ارثی است و در یهودیان، ژاپنی ها، چینی ها و مردم خاورمیانه شایع تر است.
اگر نزدیک بینی دارید، به احتمال زیاد حداقل یکی یا هر دوی والدین شما نیز این بیماری را داشته اند. متخصصان چشم هنوز از علت دقیق نزدیک بینی مطمئن نیستند، اما معتقدند که ترکیبی از عوامل ارثی و محیطی در این شرایط دخیل هستند.به عنوان مثال، اگر از چشمان خود برای کارهای نزدیک زیادی مانند مطالعه یا کار با رایانه استفاده می کنید، ممکن است به نزدیک بینی مبتلا شوید.
نزدیک بینی معمولا در دوران کودکی ظاهر می شود. به طور معمول، این وضعیت کاهش می یابد، اما می تواند با افزایش سن بدتر شود. از آنجایی که نوری که به چشم شما می‌آید به درستی فوکوس نمی‌شود، به نظر می‌رسد که تصاویر واضح نیستند. کمی مانند یک نورافکن اشتباه در نظر بگیرید. اگر نورافکن را به نقطه اشتباهی در دوردست بتابانید، نمی‌توانید شی درست را به وضوح ببینید.
وقتی شکل چشم شما اجازه نمی دهد نور به درستی روی شبکیه متمرکز شود، متخصصان چشم این را یک عیب انکساری می نامند.
قرنیه و عدسی چشم شما با هم کار می کنند تا نور را روی شبکیه چشم، قسمت حساس به نور چشم، خم کنند تا بتوانید به وضوح اطراف را ببینید. اگر کره چشم، قرنیه یا عدسی شما شکل مناسبی نداشته باشد، نور به طور معمول از شبکیه منحرف می شود یا مستقیماً روی شبکیه متمرکز نمی شود.
اگر نزدیک بین هستید، کره چشم شما از جلو به عقب خیلی دراز است، یا قرنیه بیش از حد خمیده است یا اشکالی در شکل لنز شما وجود دارد. نوری که وارد چشم شما می شود به جای اینکه روی شبکیه چشم شما متمرکز شود، جلوی شبکیه چشم متمرکز می شود و اجسام دور را مبهم نشان می دهد.
هنگامی که یک پزشک چشم شما را بررسی میکند و به شما عینک می دهد، بسته به درجه نزدیک بینی شما یک عدد منفی خواهد بود، مانند -۲,۰۰. هرچه این عدد بیشتر باشد، لنزهای شما قوی تر خواهند بود.
اگر نزدیک بین هستید، ممکن است متوجه موارد زیر شوید:
اجسام دور تار یا مبهم به نظر می رسند.
سردرد دارید.
چشم شما خسته می شود.
مدام چشمک می زنید.
خستگی هنگام رانندگی، ورزش کردن یا نگاه کردن به فاصله چند فوتی شما را درگیر می کند.
نمرات ضعیف مدرسه
کوتاه شدن دامنه توجه
نگه داشتن اجسام نزدیک صورت
اکثر موارد نزدیک بینی خفیف هستند و به راحتی با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی انکساری کنترل می شوند. با این حال، در موارد نادر اختلالات شدیدتری ایجاد می شود.
این نوع ارثی نادر از نزدیک بینی ، زمانی اتفاق می‌افتد که کره چشم کودک شما طولانی‌تر از آنچه باید، باشد یا قرنیه بیش از حد شیب دار باشد. نزدیک بینی با درجه بالا معمولاً به نزدیک بینی با عیوب انکساری بیشتر از ۶- گفته می شود که می تواند به تدریج به میزان بالاتر نزدیک بینی بدتر شود.
نزدیک بینی بالا معمولاً در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی بدتر نمی شود. بسته به شدت می توان آن را با عینک یا لنزهای تماسی و در برخی موارد جراحی انکساری اصلاح کرد. نزدیک بینی درجه بالا ممکن است خطر ابتلا به بیماری های بینایی جدی تری مانند آب مروارید، جدا شدن شبکیه و گلوکوم را در کودک شما افزایش دهد. در صورت عدم درمان، عوارض نزدیک بینی می تواند منجر به نابینایی شود، بنابراین معاینه منظم چشم بسیار مهم است.
یک شکل نسبتا نادر اما جدی که معمولا در اوایل دوران کودکی شروع می شود، نزدیک بینی دژنراتیو است. این شکل شدید است زیرا به شبکیه آسیب می رساند و یکی از علل اصلی نابینایی است.
آیا نزدیک بینی با افزایش سن بدتر می شود؟
بله.
به خصوص در طول جهش های رشد در سال های پیش از نوجوانی، زمانی که بدن به سرعت رشد می کند، نزدیک بینی می تواند بدتر شود. در سن ۲۰ سالگی، نزدیک بینی معمولا کاهش می یابد.
همچنین این امکان وجود دارد که بزرگسالان مبتلا به نزدیک بینی تشخیص داده شوند. وقتی این اتفاق می افتد، معمولاً به دلیل استرس بینایی یا بیماری مانند دیابت یا آب مروارید است.
استرس بصری می تواند ناشی از صرف زمان زیاد برای انجام فعالیت های نزدیک، مانند مطالعه یا انجام کارهای کامپیوتری باشد.
اگر بزرگسالی هستید که نزدیک‌بینی ناگهانی، شناور (نظیر لکه‌هایی که در میدان دید شما شناور می‌شوند)، فلاش نور یا سایه، یا از دست دادن ناگهانی بینایی در یک چشم را تجربه می کنید، فوراً با یک چشم‌پزشک تماس بگیرید تا سلامتی شما را بررسی کند.
متخصص چشم شما می تواند نزدیک بینی را با استفاده از معاینات استاندارد چشم تشخیص دهد. نزدیک بینی معمولا در دوران کودکی تشخیص داده می شود، اما می تواند در بزرگسالان در نتیجه استرس بینایی یا دیابت ایجاد شود.
پزشک آزمایش میکند که چگونه چشمان شما نور را متمرکز می‌کنند و قدرت هر لنز اصلاحی را که ممکن است نیاز داشته باشید اندازه‌گیری میکند. ابتدا پزشک شما دقت بینایی (تیزبینی) شما را با درخواست از شما برای خواندن حروف روی نمودار چشمی آزمایش می کند. سپس او از یک رتینوسکوپ روشن برای اندازه گیری نحوه انعکاس نور توسط شبکیه چشم استفاده می کند. پزشک شما از فوروتر نیز استفاده خواهد کرد. فوروتر ابزاری است که میزان عیب انکساری شما را با قرار دادن یک سری عدسی در مقابل چشمان شما اندازه گیری می کند. این روشی است که با کمک آن پزشک شما قدرت لنز مورد نیاز شما را اندازه گیری می کند.
پزشک اطفال شما در هر بازدید چشمان کودک شما را بررسی می کند. در صورت امکان، اولین معاینه چشم باید قبل از ۱ سالگی باشد. اگر کودک شما مشکل چشمی مشهودی مشاهده نکرد، قبل از مهدکودک یک معاینه مجدد چشم را برنامه ریزی کنید. از آنجایی که نزدیک‌بینی در خانواده‌ها دیده می‌شود، اگر یکی از اعضای خانواده مشکلات بینایی دارد، آزمایش زودهنگام چشم‌ها بسیار مهم‌تر است. اگر شما یا پزشک متخصص اطفالتان متوجه هر گونه مشکل بینایی شدید، ممکن است فرزندتان به اپتومتریست یا چشم پزشک اطفال ارجاع داده شود.
در طول معاینه چشم کودکان، پزشک یک معاینه فیزیکی از چشمان کودک شما انجام می دهد و یک رفلکس نور منظم را بررسی می کند. برای کودکان بین ۳ تا ۵ سال، پزشک شما همچنین با استفاده از آزمایش‌های نمودار چشم، تصاویر، حروف یا «تست حدت بینایی تصادفی E»، غربالگری‌های بینایی را انجام می‌دهد.
از آنجایی که بینایی کودک شما با رشد او همچنان تغییر می کند، مطمئن شوید که قبل از کلاس اول و پس از آن هر دو سال یک بار توسط پزشک اطفال یا پزشک مراقبت های چشمی غربالگری بینایی می شود. در حالی که بیشتر مدارس غربالگری چشم را انجام می دهند، اما معمولاً برای تشخیص نزدیک بینی به اندازه کافی کامل نیستند. حدود سه چهارم کودکان نزدیک بین در سنین ۳ تا ۱۲ سالگی تشخیص داده می شوند.
انجمن بینایی سنجی آمریکا معاینات جامع چشم را برای تشخیص زودهنگام شرایط بینایی توصیه می کند، زمانی که بتوان آنها را برای کودکان و بزرگسالان به راحتی کنترل کرد.
عینک یا لنزهای تماسی می توانند نزدیک بینی را در کودکان و بزرگسالان اصلاح کنند. فقط برای بزرگسالان (به استثنای کودکان نادر)، انواع مختلفی از جراحی های انکساری وجود دارد که می توانند نزدیک بینی را نیز اصلاح کنند.
در مورد نزدیک بینی، نسخه شما برای عینک یا لنزهای تماسی یک عدد منفی است، مانند -۳,۰۰. هرچه این عدد بیشتر باشد، لنزهای شما قوی تر خواهند بود. این نسخه به چشم کمک می کند تا نور را روی شبکیه متمرکز کند و دید از راه دور شما را روشن کند.
عینک: محبوب ترین راه برای اکثر افراد برای اصلاح نزدیک بینی استفاده از عینک است. بسته به درجه اصلاح بینایی مورد نیاز، شما روزانه از عینک استفاده خواهید کرد یا فقط برای زمانی که دید از راه دور مورد نیاز است. ممکن است برای رانندگی فقط به عینک نیاز داشته باشید. برخی از کودکان مبتلا به نزدیک بینی ممکن است فقط برای بازی با توپ، تماشای فیلم یا دیدن تخته سیاه به عینک نیاز داشته باشند. برخی از افراد ممکن است نیاز به استفاده مداوم از عینک داشته باشند تا واضح ببینند. بیماران بالای ۴۰ سال که نزدیک بینی دارند ممکن است به یک لنز دو کانونی یا پیشرونده نیاز داشته باشند تا نزدیک و دور را به وضوح ببینند.
لنزهای تماسی: برخی از افراد متوجه می شوند که دید از راه دور آنها با لنزهای تماسی واضح تر و گسترده تر است. یک نقطه ضعف احتمالی این است که آنها برای تمیز نگه داشتن نیاز به مراقبت بیشتری دارند. از پزشک خود بپرسید که کدام نوع ممکن است برای سطح نزدیک بینی و سایر عیوب انکساری شما مناسب باشد.
Ortho-k یا CRT: برخی از افراد مبتلا به نزدیک بینی خفیف ممکن است کاندیدای لنزهای تماسی انکساری موقت قرنیه باشند.
لیزیک: یک روش کراتومیلئوزیس درجا با لیزر است که رایج‌ترین جراحی برای اصلاح نزدیک‌بینی است. در عمل لیزیک، چشم پزشک شما از لیزر برای برش فلپ از بالای قرنیه، تغییر شکل بافت داخلی قرنیه و سپس رها کردن فلپ به جای خود استفاده می کند.
لازک: یک روش کراتکتومی زیر اپیتلیال با کمک لیزر است. در روش لازک، چشم پزشک شما از لیزر برای برش فلپ از طریق لایه بالایی (اپیتلیوم) قرنیه استفاده می کند، لایه های خارجی را تغییر شکل می دهد و سپس فلپ را می بندد.
PRK: مخفف کراتکتومی فتورفرکتیو، نوعی جراحی لیزری چشم است که برای اصلاح نزدیک‌بینی خفیف یا متوسط استفاده می‌شود و همچنین ممکن است برای اصلاح دوربینی و یا آستیگماتیسم استفاده شود. در یک روش PRK چشم پزشک شما از لیزر برای تغییر شکل سطح قرنیه استفاده می کند، که آن را صاف می کند و به پرتوهای نور اجازه می دهد تا بر روی شبکیه متمرکز شوند. بر خلاف لیزیک، چشم پزشک فلپ را برش نمی دهد. PRK برای بیمارانی که قرنیه‌های نازک‌تری دارند یا سطح ناهمواری دارند، ترجیح داده می‌شود، زیرا بافت قرنیه کمتری را نسبت به جراحی لیزیک از بین می‌برد.
لنزهای داخل چشمی فاکیک: گزینه ای برای بیمارانی است که نزدیک بینی بالایی دارند یا قرنیه آنها برای PRK یا لیزیک بیش از حد نازک است. لنزهای داخل چشمی فاکیک در داخل چشم درست در مقابل عدسی طبیعی قرار می گیرند.
کاشت لنز داخل چشمی: به چشم پزشک شما این امکان را می دهد که با جراحی لنز جدیدی را در چشم شما قرار دهد و جایگزین لنز طبیعی شما شود. این روش قبل از ایجاد آب مروارید انجام می شود.
اگر نزدیک بینی شما ناشی از اسپاسم عضلات تمرکز کننده باشد، بینایی درمانی گزینه ای مناسب برای شما می شود. می توانید با تمرینات چشمی عضلات را تقویت کرده و تمرکز خود را بهبود ببخشید.
اگرچه هیچ درمانی برای نزدیک بینی وجود ندارد، اما اقدامات روزمره ای وجود دارد که می توانید انجام دهید که می تواند از سلامت کلی چشم شما حمایت کند. این روزها، بسیار مهم است که محدودیت هایی برای فرزندانتان و خودتان در مورد فعالیت هایی که منجر به خستگی چشم می شود، تعیین کنید.
زمان را در دستگاه های دیجیتال محدود کنید.
برای کشش عضلات چشم خود، کمی نگاهتان را از ضفحه نمایش بردارید تا چشم هایتان کمی استراحت کند.
در نور کم مطالعه و کار نکنید.
بیرون عینک آفتابی بزنید.
برای ورزش از محافظ مخصوص آن ورزش برای چشم استفاده کنید.
سیگار را ترک کنید.
معاینات منظم چشم را برنامه ریزی کنید.
از پزشک خود در مورد قطره چشمی آتروپین بپرسید تا پیشرفت نزدیک بینی چشم را کاهش دهید.
از پزشک خود در مورد لنزهای تماسی با فوکوس دوگانه برای کاهش سرعت پیشرفت نزدیک بینی در کودکان بپرسید.
سلامت چشم، به مواد مغذی موجود در غذاهایی که می خوریم برای حفظ بافت ها و عملکردهای حیاتی چشم، متکی است. تغذیه به ویژه برای بینایی کودک شما ضروری است، زیرا چشمان او درحال رشد هستند. علاوه بر محدود کردن کولاهای کافئین دار، با نوشیدن آب کافی، بدن خود را هیدراته نگه دارید.
همچنین سعی کنید از غذاهایی استفاده کنید که سرشار از موارد زیر است:
ویتامین A: برای حفظ سطح چشم و بینایی سالم به مقدار کافی ویتامین A آنتی اکسیدانی در رژیم غذایی خود (یا از طریق مکمل) نیاز دارید. برای هر رژیم غذایی، منابع غنی از ویتامین A وجود دارد. انتخاب های گیاهی شامل سبزیجاتی مانند سیب زمینی شیرین، سبزیجات سبز برگ و هویج است. یا ممکن است غذاهای حیوانی مانند پنیر، ماهی روغنی یا جگر را انتخاب کنید.
ویتامین C: بهترین غذاها برای دریافت دوز روزانه ویتامین C میوه ها و سبزیجات از جمله پرتقال، گریپ فروت، توت فرنگی و کلم بروکلی هستند.
لوتئین: برای اطمینان از دریافت مقدار کافی لوتئین، سبزیجات سبز برگ بخورید که به چشم ها کمک می کند نور آبی مضر را که می تواند به شبکیه چشم آسیب برساند، فیلتر کند.
اگر فکر می کنید به اندازه کافی از موارد بالا را دریافت نمی کنید، می توانید رژیم غذایی خود یا فرزندتان را با مولتی ویتامین تکمیل کنید. البته به یاد داشته باشید که ویتامین هایی که در یک قرص وجود دارد به خوبی ویتامین هایی که به طور طبیعی در غذاهای تازه وجود دارند جذب بدن نمی شوند.
2111ش