نعوظی که بیش از چهار ساعت طول بکشد، یک مورد اورژانسی پزشکی است. کمبود اکسیژن در آلت تناسلی میتواند به بافت آلت تناسلی آسیب برساند. در این مقاله به شما کمک میکنیم تا بفهمید پریاپیسم چیست.
در این مقاله میخوانید:
پریاپیسم چیست؟
پریاپیسم وضعیتی است که باعث نعوظهای مداوم و گاهی دردناک میشود. در واقع پریاپیسم، شرایطی است که نعوظ بدون تحریک جنسی به مدت چهار ساعت یا بیشتر طول میکشد. پریاپیسم، یک مشکل غیرمعمول است، اما هنگامی که رخ میدهد، معمولا مردان 30 ساله را تحت تاثیر قرار میدهد.
پریاپیسم کمجریان یا «ایسکمیک» زمانی رخ میدهد که خون در محفظه نعوظ گیر کند. یک شریان ناقص که از گردش خون مناسب در آلت تناسلی جلوگیری میکند باعث پریاپیسم جریان بالا یا غیرسکمیک میشود که میتواند به دلیل آسیبدیدگی رخ بدهد.
اگر پریاپیسم درمان نشود باعث آسیب یا تخریب بافت آلت تناسلی و اختلال نعوظ دائمی میشود.
بیشتر بخوانید: آلتم کوچک است، درمان دارد؟
علائم پریاپیسم چیست؟
علائم پریاپیسم بسته به اینکه پریاپیسم کمجریان، یا پرجریان را تجربه میکنید، متفاوت است. اگر پریاپیسم کمجریان دارید، ممکن است این شرایط را تجربه کنید:
این نکته را به خاطر بسپارید که هر نعوظی که بدون تحریک جنسی، بیش از چهار ساعت طول بکشد، یک اورژانس پزشکی محسوب میشود.
پریاپیسم کمجریان یا «ایسکمیک» میتواند به یک وضعیت عودکننده تبدیل شود. هنگامی که علائم شروع میشود، نعوظ غیر ارادی ممکن است فقط برای چند دقیقه یا مدتی کوتاه ادامه داشته باشد. با گذشت زمان، این نعوظها بیشتر میشوند و طول میکشند.
اگر پریاپیسم پرجریان دارید، برخی از علائم مشابه پریاپیسم کمجریان را خواهید داشت، فقط در پریاپیسم پرجریان درد نخواهید داشت.
این نکته را به خاطر بسپارید که هر نعوظی که بدون تحریک جنسی، بیش از چهار ساعت طول بکشد، یک اورژانس پزشکی محسوب میشود.
بیشتر بخوانید: پروتز بیضه چیست؟ فواید، عوارض، هزینه و همه چیز در مورد پروتز بیضه
علل پریاپیسم چیست؟
نعوظ طبیعی آلت تناسلی به دلیل تحریک فیزیکی یا فیزیولوژیکی رخ میدهد. افزایش جریان خون به آلت تناسلی باعث نعوظ میشود. پس از پایان تحریک، جریان خون کاهش مییابد و نعوظ از بین میرود.
در پریاپیسم، مشکلی در جریان خون به آلت تناسلی شما وجود دارد. شرایط متفاوتی بر نحوه جریان خون در داخل و خارج آلت تناسلی تاثیر میگذارد. این اختلالات و بیماریها عبارتند از:
حدود 42درصد از بزرگسالانی که کمخونی داسی شکل دارند در مقطعی از زندگی خود پریاپیسم را تجربه میکنند.
پریاپیسم در صورت مصرف داروهای تجویزی خاص یا سوء مصرف الکل، مصرف ماریجوانا و سایر داروهای غیرقانونی رخ میدهد. داروهای تجویزی که میتوانند بر جریان خون آلت تناسلی اثر بگذارند، عبارتند از:
تشخیص پریاپیسم چگونه است؟
درست است که هر دو نوع پریاپیسم علائم مشابهی دارند، اما پزشک باید آزمایشهایی را برای تعیین نوع پریاپیسم انجام دهد. گزینههای درمان، بسته به نوع دقیق بیماری متفاوت است.
گاهی اوقات، پزشکان میتوانند پریاپیسم را بر اساس علائم و معاینه فیزیکی ناحیه تناسلی تشخیص دهند. در صورت نیاز به آزمایش، این آزمایشها شامل این موارد هستند:
1- اندازهگیری گاز خون
این روش شامل قرار دادن یک سوزن در آلت تناسلی و جمعآوری نمونه خون است. اگر نمونه نشان بدهد که خون موجود در آلت تناسلی شما از اکسیژن محروم است، شما پریاپیسم کمجریان دارید. اما اگر نمونه، خون قرمز روشن را نشان داد، شما پریاپیسم پرجریان دارید.
پیشنهاد ویژه نی نی بان: آشنایی با مراکز آزمایشگاه
2- آزمایش خون
به این دلیل که پریاپیسم میتواند ناشی از بیماریها و اختلالات خونی دیگر باشد، پزشک ممکن است نمونه خون را برای بررسی سطح گلبولهای قرمز و پلاکتهای شما جمعآوری کند. این آزمایش میتواند به پزشک کمک کند تا اختلالات خونی، سرطانها و کمخونی سلول داسیشکل را تشخیص دهد.
پریاپیسم، با سوء مصرف مواد مخدر هم همراه است، بنابراین پزشک ممکن است نمونه ادرار را برای جستجوی دارو جمعآوری کند.
3- تست سمشناسی
پریاپیسم، با سوء مصرف مواد مخدر هم همراه است، بنابراین پزشک ممکن است نمونه ادرار را برای جستجوی دارو جمعآوری کند.
4- سونوگرافی
پزشکان از سونوگرافی هم برای اندازهگیری جریان خون در آلت تناسلی استفاده میکنند. این آزمایش به پزشک کمک میکند تا تشخیص دهد که آیا تروما یا آسیب علت اصلی پریاپیسم است، یا نه.
پیشنهاد ویژه نی نی بان: آشنایی با مراکز سونوگرافی
انواع درمان پریاپیسم چیست؟
درمان پریاپیسم به این موضوع بستگی دارد که آیا پریاپیسم کمجریان دارید یا پرجریان.
درمان پریاپیسم کمجریان
اگر پریاپیسم کمجریان دارید، پزشک ممکن است از یک سوزن و سرنگ برای برداشتن خون اضافی از آلت تناسلی شما استفاده کند. این کار میتواند درد را تسکین دهد و نعوظ غیرارادی را متوقف کند.
روش درمانی دیگر شامل تزریق دارو به آلت تناسلی است. این دارو رگهای خونی حامل خون به آلت تناسلی شما را منقبض و رگهای خونی را که خون را از آلت تناسلی شما خارج میکنند، گسترش میدهد. افزایش جریان خون میتواند نعوظ را کاهش دهد.
اگر هیچیک از این درمانها موثر نباشد، پزشک ممکن است جراحی را برای کمک به جریان خون در آلت تناسلی شما توصیه کند.
بیشتر بخوانید: جراحی پروتز بیضه چگونه است؟
درمان پریاپیسم پرجریان
اگر پریاپیسم پرجریان دارید، ممکن است نیازی به درمان فوری نباشد. این نوع پریاپیسم اغلب خود به خود از بین میرود. ممکن است پزشک قبل از تجویز درمان، وضعیت شما را بررسی کند. سرمادرمانی با کمپرس یخ میتواند نعوظ غیرارادی را از بین ببرد.
گاهی اوقات، پزشکان جراحی را برای توقف جریان خون به آلت تناسلی یا ترمیم شریانهای آسیبدیده در اثر جراحت به آلت تناسلی، پیشنهاد میکنند.
هنگامی که پریاپیسم عود میکند، میتوانید با پزشک خود در مورد مصرف داروهای ضداحتقان مانند فنیلافرین صحبت کنید. این دارو برای کاهش جریان خون به آلت تناسلی استفاده میشود.
پزشکان همچنین ممکن است از داروهای مسدودکننده هورمون، یا داروهای مرتبط با اختلال نعوظ استفاده کنند. اگر یک بیماری دیگر مانند کمخونی داسیشکل، اختلال خونی یا سرطان باعث پریاپیسم باشد، باید به دنبال درمان این بیماری برای اصلاح و جلوگیری از بروز پریاپیسم باشید.
پیشنهاد ویژه نی نی بان: آشنایی با متخصص اورولوژی
خلاصه
نعوظی که بدون تحریک جنسی به مدت چهار ساعت یا بیشتر طول بکشد، پریاپیسم نامیده میشود که به دو نوع پریاپیسم کمجریان و پریاپیسم پرجریان تقسیم میشود که هر یک علائم و درمانهای متفاوتی دارند. برای دریافت بهترین نتیجه ممکن، مهم است که برای نعوظهای طولانیمدت از پزشک کمک بگیرید. بهویژه اگر این مشکل دائمی است، ناشی از آسیب نیست و به یخدرمانی پاسخ نمیدهد، مراجعه به پزشک ضروری به شمار میرود.
اگر پریاپیسم درمان نشود، خطر اختلال نعوظ دائمی را افزایش میدهد.
برای یافتن متخصصان مورد نظر خود به کلینیک نی نی بان مراجعه کنید.