نویسنده: ایوب نصر
دیپلماسی ایرانی: هنری کیسینجر از زمان ابتدای عملیات نظامی در اوکراین تا کنون چهار اظهار نظر انجام داده که در هر کدام از آنها دیدگاه خود نسبت به این بحران و راه حل مورد نظرش را ارائه داده است. ویژگی این اظهارات این بوده که هر کدام با دیگری نه تنها بسیار متفاوت بوده است بلکه از برخی جنبهها شدیدا متناقض بوده اند.
لازم به ذکر است که او یک سیاستمدار معمولی نیست بلکه یکی از تصمیمگیران سیاسی و یکی از افراد دولت عمیق آمریکاست که نظراتش تاثیرات بسیاری در سیاستگذاری های ایالات متحده دارد.
او در اظهار نظر نخست خود رهبران ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای غربی را به دو مسئله نصیحت کرد؛ یکی اینکه روسیه را شکست ندهند و دیگر این که اوکراین از برخی بخش های سرزمین خود به نفع روسیه چشمپوشی کند.
وی در اظهار نظر دوم از اظهارات نخست خود عقب نشینی کرد، بر این اساس که روسیه در جنگ شکست خورده است و نباید از هیچ بخشی از اوکراین به نفع روسیه چشم پوشی کرد. این سخنان او شبیه انکار اظهارات نخستش بود، اگرچه خودش هیچ چیزی به رویش نیاورد.
وی در اظهار نظر سوم برگزاری همه پرسی تحت نظارت سازمان ملل در سرزمینهایی را خواستار شد که روسیه به خاک خود ملحق کرده است و این که اوکراین بی طرف بماند.
وی در اظهار نظر چهارم به نظر نخست خود بازگشت مبنی بر این که اوکراین از برخی بخش های خاک خود چشم پوشی کند و همچنین این ضرورت را مطرح کرد که اوکراین به ناتو بپیوندد.
بعید میدانم او در اواخر عمر خود دچار اختلال حواس شده باشد. کسی که به تازگی و در ماه های اخیر یک کتاب از او منتشر شده که اخیرا هم نوشته است نمی تواند دچار اختلال حواس شده باشد.
تناقضها در اظهار نظرات او تنها بر یک مسئله دلالت دارد و آن هم سردرگمی کلی در خود حکومت آمریکاست و نتیجه این سردرگمی شکست نقشههای آنهاست که از ابتدا بر پایه چانه زنی بوده است. بوی چانه زنی را در تمام اظهارات کیسینجر می توان یافت. او در اغلب موارد و پرونده ها معمولا توصیه به چانه زنی کرده است.
بعد از شکست امریکایی ها در چانه زنی بر سر اوکراین درخصوص خروج واگنر از مناطق نفوذ غرب و رفتن روسیه به سمت اعلام عملیات نظامی و روگردانی روسها از تمام پیشنهادهایشان که دربردارنده نوعی چانه زنی بود، بعد از تمام اینها تناقض در اظهارات کیسینجر بروز پیدا کرده است.
منبع: رای الیوم / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11