دیدار اخیر بنیامین نتانیاهو و دونالد ترامپ، بیش از آنکه نشانهای از قدرتنمایی باشد، بازتاب یک بحران حلنشده امنیتی است که ریشههای آن به جنگ ۱۲ روزه چند ماه گذشته بازمیگردد؛ جنگی که اگرچه پایان یافت، اما پیامدهای راهبردی آن همچنان در فضای تصمیمسازی تلآویو و واشنگتن فعال است.
بررسی تحولات پس از آن درگیری کوتاهمدت نشان میدهد اسرائیل در دستیابی به اهداف اصلی خود ناکام ماند و بازدارندگی امنیتی این رژیم با چالشهای جدی مواجه شد. همین ناکامی باعث شد شکافهای ساختاری در توان نظامی، انسجام داخلی و قدرت تحمیل اراده سیاسی اسرائیل بیش از گذشته آشکار شود.
کارشناسان معتقدند نتانیاهو پس از جنگ ۱۲ روزه وارد مرحلهای از تردید راهبردی شده است؛ مرحلهای که در آن نه امکان بازگرداندن شرایط به قبل وجود دارد و نه ظرفیت مدیریت یک جنگ فراگیر جدید. دیدار با ترامپ را باید تلاشی برای جبران این وضعیت و احیای حمایت سیاسی–امنیتی آمریکا ارزیابی کرد، نه تصمیمی برای آغاز یک سناریوی تازه.
از سوی دیگر، ایالات متحده نیز به این جمعبندی رسیده که وضعیت فعلی اسرائیل، ادامهپذیر نیست. تعلیق بلندمدت بحران، بدون دستاورد ملموس، میتواند توازن قوا را بهصورت برگشتناپذیر تغییر دهد؛ تغییری که برخلاف منافع واشنگتن و تلآویو رقم خواهد خورد.
احتمال تشدید تنش با حزبالله یا حتی طرح تهدید علیه ایران، همچنان در ادبیات سیاسی اسرائیل دیده میشود، اما واقعیت میدانی نشان میدهد هزینه چنین سناریوهایی بهشدت افزایش یافته است. تجربه جنگ ۱۲ روزه ثابت کرد که هیچ تضمینی برای موفقیت اسرائیل در درگیریهای آینده وجود ندارد و هر خطای محاسباتی میتواند دامنه بحران را گسترش دهد.
در همین چارچوب، تحلیلگران منطقهای بر این باورند که ایران امروز در موقعیتی قرار دارد که تهدید نظامی نهتنها بازدارنده نیست، بلکه میتواند به تسریع تغییر موازنه قدرت منجر شود. به همین دلیل، فاصله میان تهدید لفظی و اقدام عملی همچنان باقی مانده است.
برخلاف تلاش رسانهای تلآویو، تحولات ماههای اخیر نشان میدهد که زمان به نفع اسرائیل در حال حرکت نیست. فرسایش قدرت بازدارندگی، شکاف در تصمیمسازی امنیتی و وابستگی فزاینده به حمایت خارجی، نشانههایی از افول تدریجی موقعیت اسرائیل در معادلات منطقهای است.
در مقابل، ایران با تکیه بر صبر راهبردی، تثبیت موقعیت منطقهای و پرهیز از ورود به دام تحریکها، توانسته موقعیت خود را تقویت کند. این روند، نهتنها معادلات امنیتی منطقه را تغییر داده، بلکه گزینههای طرف مقابل را نیز محدودتر کرده است.
دیدار نتانیاهو و ترامپ را باید نشانهای از تداوم بحران، نه حل آن دانست. جنگ ۱۲ روزه پایان یافت، اما پیامدهای آن همچنان آینده منطقه را شکل میدهد. واقعیت این است که پروژه فشار و تهدید علیه ایران وارد مرحله فرسایشی شده و نظم جدیدی در حال شکلگیری است که در آن، دست برتر متعلق به بازیگرانی است که از اشتباهات پرهزینه پرهیز کردهاند.