امام(ره) از سرآمدان تاریخ ماست؛ سرآمدان را نمی‌شود حذف یا تحریف کرد

 سخنرانی حضرت آیت الله سید علی خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در سی و چهارمین سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) آغاز شد.

مهمترین محورهای سخنان ایشان بدین شرح است:

سلام خدا بر روح امام بزگوار ما،امام بزرگوار پرچم برافراشته رسالت های الهی در عصر جاهلیت قرن های اخیر بود.

سی و چند سال است که این جلسه باشکوه برگزار می شود. موضوع بحث در این جلسه و در همه این سالها امام بود.

به نظر من نسل های جدید این کشور به آشنایی بیشتر با امام نیازمند هستند، ما قدیمی ها هم همین طور. همه ما نیازمند این هستیم با ابعاد این شخصیت چند بعدی بیشتر آشنا شویم.

سرآمدان را نمی شود از حافظه تاریخ حذف کرد و نه می شود تحریف کرد؛ امام سرآمد همه جا نبه است.

امام را نمی شود و هیچ کس نمی تواند از حافظه تاریخ حذف کند و نمی توانند شخصیت او را تحریف کنند.

امام سه عمل عظیم و بزرگ و تاریخی انجام داد.یکی در سطح کشور ایران، یکی در سطح امت اسلامی و یکی در سطح جهان. این سه تحول هیچ کدام سابقه ندارد، شاید در آینده نظیر این ها را نتواند انسان پیش بینی کند که به وجود بیاید.

تحول در سطح کشور به وجود آمدن انقلاب اسلامی بود. این انقلاب یک ساخت سیاسی سلطنتی را درهم شکست و مردم‌سالاری را جایگزین آن کرد. این انقلاب یک نظام دست‌نشانده و ذلیل در برابر قدرت‌ها را از میدان خارج کرد و یک نظام مستقل و متکی به عزت ملی را جایگزین آن کرد.

این انقلاب استبداد را به آزادی بدل و هویت ملی و اعتماد به نفس را احیا کرد. این‌ها معجزه‌های انقلاب اسلامی است.

ما مشکلات داشتیم، داریم و خواهیم داشت اما آن‌چه می‌تواند مشکلات فعلی را برطرف کند، در گذشته هم حلال مشکلات بوده و در آینده هم علاج مشکلات باشد همین روحیه «ما می‌توانیم» است و انقلاب است که در کشور این روحیه را به وجود آورد.

امام جریان بیداری اسلامی را در دنیای اسلام به راه انداخت. امروز امت اسلامی نسبت به دوران پیش از پیروزی انقلاب، پرتحرک‌تر، آماده‌تر، سرزنده‌تر است، هرچند نیاز به کار بیشتر در این زمینه محسوس است.

مسئله فلسطین بعد از اینکه به خیال صهیونیست‌ها و حامیان‌شان تمام‌شده تلقی می‌شد با حرکت امام بدل به کانون توجه ملت‌های مسلمان و مسئله اول جهان اسلام بدل شده است.

«روز قدس» نه فقط در ایران بلکه در پایتخت‌های جهان مسلمان و غیرمسلمان هم برگزار می‌شود و مردم از فلسطین حمایت می‌کنند.

امام فضای معنویت و توجه معنوی را در سطح جهان ایجاد کرد، حتی در کشورهای غیرمسلمان. البته این نکته آخری با واکنش شدید همان مراکز قدرت مواجه شده و امروز با انگیزه بیشتر تهاجم به معنویت را در دنیا با شیوه‌های مخصوص خود پیش می‌برند و برخی شیوه‌هایشان آنقدر مفتضح است که انسان از نام‌بردن آن‌ها خجالت می‌کشد.

امام این کارهای بزرگ را به پشتیبانی و کمک کدام عامل سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری انجام داد؟

امام عامل کمک‌کننده سخت‌افزاری نداشت. امام نه پول داشت، نه رادیو داشت و نه خبرگزاری، امام یک نوار یا یک برگ کاغذ داشت تا صدایش را به مردم و جهان برساند.

عامل نرم‌افزاری امام اما «ایمان و امید» بود، آنچه امام را در این راه پیش‌ برد.

وقتی ایمان به خدا را در مسائل عینی و مبارزه با استکبار مطرح می‌کنیم، معنای ویژه‌ای دارد و در این مقام به معنای ایمان به وعده‌های الهی است.

اعتماد به وعده الهی است که گام مستحکم امام را در این راه به حرکت درمی‌آورد.

امام ایمان به اسلام را در بیانات خود معرفی کرده است. اسلامِ امام با اجتهاد متقن و فهم درست از اسلام است، نه اسلام سرمایه‌داری یا اسلام افراد متحجر که اسم اسلام را می‌آورند، اما بیشتر احکام آن که مربوط به امور اجتماعی و سیاسی است را قبول ندارند.

این اسلام، اسلام به اصطلاح روشنفکران بی‌اطلاع و بی‌خبر هم نیست که انجام برخی احکام الهی را هم قبول ندارند.

ایمان به مردم از اعتقاد ایشان به مردم نشئت می‌گرفت. جوانان فداکار و خانواده شهدا این برداشت امام از مردم را تصدیق کردند که به مردم اعتماد داشت. امام به عمل مردم و انگیزه‌هایشان و رأی مردم که در جمهوری اسلامی همان مردم‌سالاری است اعتقاد داشت.

برخی به غلط تعبیر کردند که امام جمله «مردم‌سالاری» را از روی رودربایستی مطرح کردند اما امام اهل رودربایستی نبود و با اعتقاد خود این مردم‌سالاری را مطرح کردند.

همان رئیس جمهوری اولی که امام به او رأی نداده بود وقتی مردم به او رأی دادند امام او را تنفیذ کرد، چرا که مردم به او رأی داده بودند و امام به رأی مردم معتقد بود.

امام بسیار اهل امید بود و هرگز دچار یأس نمی‌شد. امید و ایمان روی هم تاثیر می‌گذارد و یکدیگر را تقویت می‌کند.

وقتی می‌گوییم امید یعنی آن حالتی که با حرکت همراه است، با تنبلی و سکون نمی‌سازد. اینکه کسی بنشیند و در عین حال امیدوار باشد به سر منزل مقصود برسد نشدنی است.

امروز امام به ما چه توصیه‌ای می‌کند؟ ما راه طولانی و کارهای بزرگی در پیش داریم و یقیناً بزرگترین توصیه امام ادامه راه او و حفظ میراث اوست. ما باید همان سه تحول امام در کشور، در جهان اسلام و سطح جهان را دنبال کنیم.

در دوران هوش مصنوعی و کوانتوم و اینترنت نمی‌شود با همان ابزارهای چهل سال قبل کار کرد، باید ابزارها متناسب با زمان باشند اما آنچه تغییر نمی‌کند جبهه‌بندی‌هاست.

آنچه می‌تواند مثل دره خطرناکی در برابر حرکت ما ورود کند این است که ما این جبهه‌بندی را فراموش کنیم. هر زمان فراموش کردیم، ضربه خوردیم.

ملت ایران به همان نرم‌افزاری نیاز دارد که امام در وجود خود داشت و به مردم توصیه می‌کرد. یعنی ایمان و امید.

دشمنی استکبار با ایران با عقب‌نشینی‌های موضعی کنار نمی‌رود. در موارد متعدد عقب‌نشینی‌های ما موجب شد آنان جلو بیایند.

در برخی دولت‌های این چند دهه بودند کسانی که عقیده داشتند در مواردی باید به جبهه مقابل امتیاز داد و عقب‌نشینی کرد.

در یکی از همین کشورها برای رئیس‌جمهوری ما کیفرخواست و دادگاه غیابی برگزار کردند. ایران را در یکی از همین دوره‌ها محور شرارت خواندند.

دشمنان می‌خواهند ایران را به دوران پیش از انقلاب بازگرداند که پیش آنان دست دراز کنیم و وابسته باشیم. آنان به این عقب‌نشینی‌ها راضی نمی‌شوند.

هرکس می‌خواهد مشکلات کشور و مسائل معیشتی را برطرف کند و به دنبال تقویت جایگاه ایران در نظم جدید جهانی است باید برای ترویج امید و ایمان تلاش کند. این همه حرف من با نخبگان، با همه آحاد مردم و مجموعه‌های سیاسی است.

طراحی اغتشاشات پائیز سال گذشته در اتاق‌های فکر کشورهای غربی انجام شد. پشتیبانی مالی و رسانه‌ای و تسلیحاتی به وسیله دستگاه‌های امنیتی غربی انجام شد و پادویی آن را برخی عناصر خائنی که پشت به وطن کرده بودند انجام دادند.

شدند مزدور و عامل دشمنان ایران نه فقط دشمنان جمهوری اسلامی.

یک عده هم پیاده‌نظام آنها شدند، تعدادی مغرض، برخی غافل و جمعی اراذل و اوباش.

رسانه‌های خارجی بی‌رودربایستی حرکت مسلحانه داخل ایران، شعار تجزیه‌طلبی، شیوه ساخت مواد آتش‌زا را ترویج و تبلیغ می‌کردند.

در داخل اراذل و اوباش اینجور حرکت کردند و افراد مغرض آنجور شعار دادند و برخی از سیاستمداران غربی با این عناصر عکس یادگاری گرفتند. فکر می‌کردند کار تمام شده است، احمق‌ها بازهم مردم ایران را نشناختند.

ملت ایران به آن‌ها و فراخوانشان اعتنایی نکرد، اما به همه، این هشدار داده شد که از کید دشمن غفلت نکنیم.

سعی دشمن این است که جوان ایرانی را ناامید کند، در کشور مشکلاتی هست، مشکل تورم، مشکل گرانی و مشکلات معیشتی وجود دارد که همه قابل‌رفع است، اما دشمن می‌خواهد آنها را به ابزاری برای خاموشی نور امید در دل جوانان بدل کند.

ما مشکلاتی داریم اما در مقابل آن حوادثی داریم که همه امیدآفرین است. دشمن نمی‌خواهد بگذارد که ما این پدیده‌های امیدآفرین را ببینیم.

پیشرفت‌های کشور در علم و فناوری، زیرساخت‌های کشاورزی و حمل و نقل، تربیت نیروی انسانی و کشاندن فعالیتهای عمرانی به نقاط دوردست کشور، در سیاست بین‌المللی و اعتلای عزت ملی و اقتدار نظامی و دفاعی کشور، همه حقایق امیدساز است و دشمن می‌خواهد ما آنها را از یاد ببریم و جوانان ما از آن باخبر نشوند.

برخی دوست دارند در امیدواری شما با ذکر این مشکلات، خدشه کنند. اگر از امید سخن بگویید می‌گویند شما از واقعیات خبر ندارید. چطور ممکن است از واقعیت خبر نداشت؟!

این واقعیات که می‌گویند همان مشکلات معیشتی است و همه از آن خبر دارند و از آن رنج می‌برند و در این شکی نیست.

برخی برای اینکه امید را در دل‌ها بکشند اشاره می‌کنند به اینکه در لایه‌های اجتماعی کسانی هستند که دغدغه دین، ایمان و انقلاب ندارند، بله مخصوص به امروز هم نیست.

در دهه ۶۰ هم که جبهه‌ها آنجور مملو از جوانان مومن بود عده‌ای در شهرهای بزرگ و تهران بیخیال و بی‌اعتنا بودند و نه تنها احساس مسئولیت نمی‌کردند که مسئولان را مسخره هم می‌کردند.

امروز هم هستند کسانی که نه به اسلام و انقلاب و نه به تعهد ایرانی حتی پایبند نیستند  اما ملت ایران این‌ها نیستند.

امروز در سراسر کشور هزاران هسته مقاومت در مساجد و هیئت‌ها داریم. از این هسته‌های مقاومت جوانانی برمی‌خیزند که مدافع حرم، مدافع امنیت و بسیجی دانشجو می‌شوند.

در چنین شرایطی که دشمن شمشیر را از رو بسته است، دانشجوی انقلابی در فلان دانشگاه فحش ناموسی می‌شنود اما از میدان خارج نمی‌شود.

طلبه بسیجی زیر شکنجه به شهادت می‌رسد اما حاضر نیست حرفی که دشمن می‌خواهد را بر زبان جاری کند.

انتخابات بسیار مهم است. دشمن از همین حالا، توپخانه های خود را به سمت انتخابات روشن کرده است.

نورنیوز