از بنی‌اسرائیل تا یهود/ پشت پرده نام یهود

به گزارش صدآنلاین، قوم یهود یا بنی‌اسرائیل یکی از کهن‌ترین و پیچیده‌ترین هویت‌های قومی-مذهبی جهان است که تاریخ آن نه تنها با خاورمیانه، بلکه با تاریخ ادیان ابراهیمی گره خورده است. برای درک ریشه این ملت، باید به هزاران سال پیش بازگردیم، زمانی که سه نسل از پیامبران زنجیره تبار این قوم را شکل دادند.

ریشه‌های قوم یهود

یهودیان خود را از نسل ابراهیم، اسحاق و یعقوب (اسرائیل) می‌دانند. ابراهیم (ع) به عنوان جد مشترک، نیای قوم یهود از طریق فرزندش اسحاق و نیای اعراب از طریق اسماعیل است. یهودیان همچنین با عنوان «عبرانیان» شناخته می‌شوند که احتمالاً اشاره به «آن سوی رودخانه» و مهاجرت ابراهیم از بین‌النهرین دارد.

بنیانگذار و هسته اصلی

یعقوب (ع)، فرزند اسحاق و نوه ابراهیم، شخصیت کلیدی در شکل‌گیری بنی‌اسرائیل است. لقب او «اسرائیل» به معنای «برگزیده خدا» یا «بنده خدا» است و فرزندانش «بنی‌اسرائیل» نامیده می‌شوند.

دوازده قبیله بنی‌اسرائیل

حضرت یعقوب دوازده پسر داشت که هر یک سرسلسلهٔ یکی از دوازده قبیله بنی‌اسرائیل شدند:

یهودا: چهارمین پسر، نام او بعدها به هویت یهودی تبدیل شد.

یوسف: سرنوشت او در مصر باعث مهاجرت بنی‌اسرائیل به این کشور شد.

لاوی: مسئول امور دینی و کاهنی بودند.

ده پسر دیگر: سرسلسله ده قبیله شمالی دیگر بودند.

چرا بنی‌اسرائیل، یهود نامیده شدند؟

با گذر زمان، اصطلاح «بنی‌اسرائیل» جای خود را به «یهود» داد:

پس از پادشاهی حضرت سلیمان (ع)، پادشاهی شمالی (اسرائیل) و جنوبی (یهودیه) شکل گرفت.

پادشاهی شمالی توسط آشوریان نابود شد و ده قبیله شمالی معروف به «قبایل گمشده» شدند.

یهودیه باقی ماند و نام آن از قبیله غالب، یعنی یهودا گرفته شد.

بعد قومی و مذهبی

امروزه یهودیت ترکیبی از هویت قومی و مذهبی است:

بعد قومی: کسی که از مادر یهودی باشد، یهودی قومی محسوب می‌شود.

بعد مذهبی: هر فردی می‌تواند با تغییر دین (گرایش) به یهودیت بپیوندد و یهودی مذهبی شناخته شود.

ریشه قوم یهود به بنی‌اسرائیل و تبار حضرت یعقوب (ع) بازمی‌گردد. با گذر زمان، با انهدام ده قبیله شمالی، نام «یهود» بر پادشاهی جنوبی و سپس کل قوم باقی ماند. امروزه یهودیان، ترکیبی از این تبار باستانی و مجموعه‌ای غنی از اعتقادات و رسوم مذهبی هستند که آن‌ها را به یک گروه قومی-مذهبی منحصربه‌فرد در تاریخ تبدیل کرده است.