به گزارش صد آنلاین ، در طب سنتی از کاسنی به عنوان مدر، ضد درد، معرق، تب بر، تقویت معده، تصفیه کننده خون، ملین، صفرابر و تقویت اعمال کبدی استفاده می شود. همه قسمت های این گیاه به خصوص ریشه و برگ ها قابل استفاده می باشد. مصارف امروزی کاسنی بیشتر به خاطر ماده مؤثره اینولین است.
اینولین موجود در این گیاه باعث تکثیر افزایش فلور روده می شود. همچنین این ماده دارای اثرات کاهش چربی خون و ضد مسمومیت کبدی می باشد. تمام قسمت های کاسنی به خصوص ریشه و برگ آن محرک صفرا بوده و به عمل هضم کمک می کند و اثر آن در نارسایی کبدی، قولنج های کبدی و ناراحتی های صفراوی بارز است. ریشه و برگ های آن در بهبود تب ها، یرقان و انسداد مجاری صفراوی مفید است. آب کاسنی پخته شده همراه با سکنجبین بهترین دارو برای تب های طولانی مدت و مداوم است.
تخم کاسنی جهت سردرد، تنگی نفس و باز کردن کیسه صفرا مفید است و جوشانده آن با رازیانه جهت دفع سموم بدن و برای اشتها مؤثر است. پماد تهیه شده از برگ های له شده آن برای درمان التهاب و ورم چشم استفاده می شود .
آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: لاونوئیدهای کاسنی ترکیباتی پلی فنولی با خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد سرطانی و ضد دیابت هستند که موجب حفاظت بدن در مقابل بیماری های کرونری و اختلالات متابولیک می شوند.این ترکیبات قادر هستند با تحریک ترشح انسولین، مهار آپوپتوز و باز سازی سلول های بتای پانکراس از ایجاد و پیشرفت دیابت قندی جلوگیری کنند. این گیاه به دلیل دارا بودن خواص آنتی هپاتوتوکسیسیتی، آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی، ضد التهابی و ضد دیابتی مصرف گسترده ای دارند.
تأثیر درمانی ریشه گیاه کاسنی، برگ های قاعده ساقه و حتی گل و دانه آن در درمان بیماری های عفونی، عفونت های کبدی، چشمی، معده و مسمومیت ها ثابت شده است. سزکوئی ترپن های ریشه کاسنی دارای فعالیت ضد قارچی بوده و عصاره ریشه این گیاه از تکثیر برخی ویروس ها HSV1 ممانعت نموده و همچنین عصاره خام ریشه گیاه کاسنی از آسیب های اکسیداتیو سلول های کبدی محافظت می نماید.