هشدار به زنان/ این علائم را داشتید سریع به پزشک مراجعه کنید

به گزارش صد آنلاین، ابتلا به آندومتریت به عوامل و علل مختلفی بستگی دارد و در هر فردی با علائم مختلفی بروز پیدا می‌کند. در این مقاله به سوال آندومتریت چیست؟ پاسخ خواهیم داد و علائم، علل و راه‌های درمان این مشکل را به صورت جامع بررسی خواهیم کرد.

آندومتریت چیست؟

آندومتریت وضعیتی است که با التهاب آندومتر (پوشش داخلی رحم) ایجاد می‌شود. این عارضه بیشتر در اثر عفونت باکتریایی ایجاد شده و معمولاً پس از زایمان، سقط جنین یا یک روش پزشکی مرتبط با رحم رخ می‌دهد. این بیماری همچنین باعث اختلالات التهابی لگن (PID) نیز می‌شود. این بیماری با سونوگرافی و نمونه برداری از آندومتر شناسایی خواهد شد.

علل ابتلا به آندومتریت

آندومتریت در بدن یک زن می‌تواند توسط عوال مختلفی ایجاد شود. در ادامه به برخی از رایج‌ترین این دلایل اشاره خواهیم کرد.

عفونت باکتریایی

شایع ترین علت آندومتریت عفونت باکتریایی است. انواع مختلفی از باکتری‌ها می‌توانند وارد رحم شده و منجر به التهاب آندومتر شوند. عفونت اغلب در نتیجه ورود باکتری از طریق دستگاه تناسلی تحتانی به رحم رخ می‌دهد. دو باکتری شایع که اغلب باعث این مشکل می‌شوند، اشریشیا کلی (E. coli) و باکتری‌هایی از خانواده استرپتوکوک و استافیلوکوک هستند.

زایمان

یکی دیگر از رایج‌ترین عواملی که می‌تواند منجر به آندومتریت شود، زایمان است. در طول زایمان، باکتری‌های واژن و دستگاه گوارش مادر ممکن است به داخل رحم وارد شده و باعث عفونت و التهاب آندومتر شوند. خطر ابتلا به این مشکل به ویژه در موارد زایمان سزارین و پارگی طولانی مدت غشاها افزایش می‌یابد.

سقط جنین

سقط جنین می‌تواند خطر ابتلا به آندومتریت را افزایش دهد. این وقایع می‌توانند روند طبیعی بهبودی پوشش داخلی رحم را مختل کنند و آن را مستعد ابتلا به عفونت باکتریایی کنند. مراقبت‌های مناسب پس از عمل و تجویز آنتی بیوتیک‌های مناسب می‌تواند به حداقل رساندن خطر عفونت و اندومتریت بعدی کمک کند.

قرار دادن دستگاه داخل رحمی (IUD)

قرار دادن دستگاه داخل رحمی (IUD) برای پیشگیری از بارداری می‌تواند گاهی منجر به آندومتریت شود. وجود یک جسم خارجی در داخل رحم می‌تواند فرصتی برای ورود باکتری‌ها ایجاد کند و باعث عفونت شود. با این حال، خطر ابتلا به آندومتریت از IUD نسبتاً کم است و می‌توان آن را با تکنیک‌های مناسب قرار دادن و مراقبت‌های منظم، کاهش داد.

اقدامات پزشکی

برخی از روش‌های پزشکی مربوط به رحم، مانند اتساع و کورتاژ (D&C)، هیستروسکوپی یا بیوپسی آندومتر، می‌توانند خطر ابتلا به آندومتریت را افزایش دهند. این روش‌ها ممکن است باکتری‌ها را وارد رحم کنند و در صورت عدم رعایت تکنیک‌های مناسب استریل، منجر به عفونت شوند.

ضعف سیستم ایمنی

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV یا افرادی که تحت درمان‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به اندومتریت باشند. سیستم ایمنی ضعیف توانایی بدن برای مبارزه با عفونت‌های باکتریایی را مختل می‌کند و خطر عوارض را افزایش می‌دهد.

علائم آندومتریت چیست؟

آندومتریت می‌تواند طیف وسیعی از علائم را در فردی ایجاد کند یا در فردی دیگر تنها باعث بروز یک یا دو علامت هشدار دهنده شود.

از جمله رایج‌ترین علائم ابتلا به آندومتریت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ترشحات غیر طبیعی واژن: زنان مبتلا به اندومتریت ممکن است ترشحات غیرعادی واژن را تجربه کنند که بدبو، زرد یا سبز رنگ است.
• درد و حساسیت لگن: درد مداوم لگن که اغلب با حساسیت در ناحیه تحتانی شکم همراه است، می‌تواند یکی از علائم قابل توجه آندومتریت باشد.

• تب و لرز: افزایش دمای بدن، همراه با لرز یا تب، معمولاً در موارد آندومتریت مشاهده می‌شود.
• خونریزی غیرطبیعی رحم: خونریزی رحمی نامنظم یا شدیدتر از حد طبیعی به ویژه پس از زایمان، سقط جنین، یا اقدامات پزشکی، می‌تواند نشانه‌ای از آندومتریت باشد.
• ادرار دردناک: برخی از زنان مبتلا به آندومتریت ممکن است درد یا ناراحتی را در حین ادرار تجربه کنند.

راه‌های درمان آندومتریت

خوشبختانه آندومتریت درمان دارد و می‌توان با مراجعه به موقع و دریافت درمان‌های مناسب، آن را درمان و از بروز دوباره آن جلوگیری کرد.

آنتی بیوتیک درمانی

رویکرد اولیه برای درمان آندومتریت، استفاده دوره‌ای از آنتی بیوتیک‌ها برای از بین بردن عفونت باکتریایی است. نوع آنتی بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک به شدت عفونت و باکتری‌های خاص درگیر، بستگی دارد. همچنین ممکن است برخی مسکن‌های بدون نسخه یا داروهای تجویزی برای مدیریت درد و ناراحتی لگن توصیه شوند.

بستری شدن در بیمارستان

در موارد شدید آندومتریت، بستری شدن در بیمارستان برای تجویز آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی و نظارت دقیق بر وضعیت بیمار ممکن است ضروری باشد.

خارج کردن اجسام خارجی

اگر یک وسیله داخل رحمی مانند IUD علت مشکوک آندومتریت باشد، ممکن است پزشک برای تسهیل روند بهبود بیمار آن را از رحم خارج کند.

مراجعه منظم به پزشک

برای تکمیل روند درمان و اطمینان از بهبودی کامل آندومتریت، پزشک ممکن است قرارهای ملاقاتی با فاصله زمانی مشخص برای شما قرار دهد. این قرار ملاقات‌ها برای نظارت بر اثربخشی درمان و اطمینان از بهبودی کامل، ضروری است.

کلام آخر

همان طور که در پاسخ به سوال آندومتریت چیست؟ اشاره کردیم، این بیماری معمولا در اثر عفونت‌های باکتریایی در طول زایمان و سقط جنین ایجاد می‌شود اما عوامل دیگری نیز در ابتلا به این بیماری دخیل هستند. توجه به علائم غیر طبیعی مرتبط و مراجعه سریع به پزشک متخصص در این زمینه باعث می‌شود تا عوامل آسیب‌زا شناسایی شوند، اقدامات پیشگیرانه مناسب انجام شود و درمان به موقع برای جلوگیری از عوارض ارائه شود. فراموش نکنید که رعایت بهداشت مناسب، دریافت مراقبت‌های پزشکی کافی در حین زایمان و معاینات پزشکی زنانه و رسیدگی سریع به علائم عفونت، می‌تواند خطر ابتلا به آندومتریت را کاهش داده و سلامت شما را حفظ کنند.

سلامت