روایت امام رضا (ع) از فضیلت گریه بر مظلومیت امام حسین (ع)

شیخ عباس قمی به سند متصل از ریّان بن شبیب نقل می کند که گفت: «داخل شدم بر ابى الحسن الرضا علیه السّلام در روز اول محرم پس به من گفت: اى پسر شبیب آیا روزه دارى؟ گفتم: نه. گفت: این روز، روزى است که زکریا در آن پروردگار خود را خواند و گفت:

«ربّ هب لی من لدنک ذرّیه طیّبه انّک سمیع الدّعاء» (آیه ۳۸ سوره آل عمران).

( یعنى: «اى پروردگار من مرا از نزد خویش ذریتى پاک ببخش که تو شنونده دعایى.»)

بنابر روایت موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل بیت(ع)،پس خداى تعالى دعاى او را مستجاب کرد و ملائکه را فرمود تا زکریا را ندا کردند در حالتى که وى در محراب ایستاده بود و نماز مى‏‌گزارد که خداوند تو را مژده مى‏‌دهد به یحیى. پس هر کس این روز را روزه بدارد و خداى تعالى را بخواند خداى تعالى او را اجابت کند چنانکه زکریا را.

آنگاه گفت: اى پسر شبیب محرم! آن ماه است که مردم جاهلیت در گذشته حرمت آن ماه را نگاه مى‏‌داشتند اما این امّت نه حرمت ماه را شناختند و نه حرمت پیغمبر خود را، و در این ماه ذریه او را کشتند و زنان او را اسیر کردند و اثاث او را به تاراج بردند، خداوند هرگز آنان را نیامرزد

اى پسر شبیب اگر براى چیزى گریه خواهى کرد براى حسین بن على بن أبی طالب علیهما السّلام گریه کن براى آنکه او را مانند گوسفند ذبح کردند و هیجده مرد از خاندان او با او کشته شدند که روى زمین مانند آنها نبود و هفت آسمان و زمینها براى کشته شدن او گریستند و چهار هزار فرشته براى یارى او فرود آمدند او را یافتند کشته شده و نزد قبر او آشفته موى و گردآلودند تا وقتى که قائم علیه السّلام برخیزد و از یاران او باشند و شعار آنان یا لثارات الحسین علیه السّلام است.

اى پسر شبیب پدرم حدیث کرد از پدرش از جدّش که چون جدّ من حسین علیه السّلام کشته شد آسمان خون بارید با غبارى سرخ رنگ.

اى پسر شبیب اگر بر حسین علیه السّلام بگریى چندان‏که اشک تو بر دو گونه‌‏ات روان گردد خداى تعالى هر گناهى که کرده باشى بیامرزد خرد یا بزرگ، اندک یا بسیار.

اى پسر شبیب اگر خوشنود مى‏‌کند تو را که خداى تعالى را ملاقات کنى در حالى که گناهى بر تو نباشد حسین علیه السّلام را زیارت کن.

اى پسر شبیب اگر خوش‏حال مى‏‌کند تو را که در غرفه‌‏هاى ساخته در بهشت همنشین پیغمبر خدا و خاندان او باشى کشندگان حسین علیه السّلام را لعنت کن.

اى پسر شبیب اگر تو را مسرور مى‏‌کند که ثواب تو مانند ثواب آن کسانى باشد که با حسین علیه السّلام شهید شدند هرگاه یاد او کنى بگو: یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً (آیه ۷۳ سوره نساء) (یعنی ای کاش من هم با آنها بودم و به رستگاری بزرگ می رسیدم).

اى پسر شبیب اگر خوش‏حال مى‏‌کند تو را که در درجات بلند بهشت با ما باشى. براى اندوه ما اندوهناک باش و از فرح ما شادمان و بر تو باد دوستى ما که اگر مردى سنگى را دوست بدارد خدا او را روز قیامت با آن سنگ محشور گرداند».

منبع : دمع السجوم (ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی) ، علامه ابوالحسن شعرانی، ص۳۱ و ۳