شما هم عصبانی می شوید زیاد غذا می خورید؟

 به گزارش صد آنلاین ،پرخوری عصبی (بولیمیا) نوعی اختلال در خوردن است که افراد مبتلا به این اختلال بطور مخفیانه مقدار زیادی غذا می‌خورند و سپس از طریق روش‌های ناسالم که ناشی از تمایل به کنترل وزن یا تناسب اندام و ترس شدید از افزایش وزن می‌شود، تلاش می‌کنند تا آن را جبران کنند، اما با این حال، برخی از آن‌ها را نمی‌توان جبران کرد.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولا برای پاک سازی آن چه خورده‌اند خود را مجبور به استفراغ می‌کنند. با این وجود پاک سازی تنها نوع رفتار جبرانی نیست. در برخی موارد، فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است هرگز روش پاک سازی را انجام ندهد و روی به ورزش کردن و روزه داری آورد.

بولیمیا یا پر خوری عصبی چند نوع دارد؟

مبتلایان به بولیمیا به دو گروه تقسیم می‌شوند:

پرخوری عصبی جبران شونده

پرخوری عصبی بدون جبران

به طور کلی تشخیص پرخوری عصبی شامل معیار‌های کلیدی است؛ که عبارتند از:

خوردن مقادیر زیادی از غذا در مدت زمان کوتاه

احساس عدم کنترل در غذای مصرفی

انجام روش‌های جبرانی و وادار کردن خود به استفراغ

هر دو نوع از بولیمیا شامل یک اختلال جدی در خوردن می‌باشند، اما ممکن است علائم، نشانه‌ها و پیامد‌های مختلفی را به دنبال داشته باشند.

بولیمیای نوع جبران شونده

رفتار‌های پاک سازی در پرخوری عصبی معمول است و استفراغ کردن شایع‌ترین نوع آن می‌باشد. افراد در این حالت به طور منظم خود را وادار به استفراغ و یا استفاده از مسهل ها، ملین ها، ادرارآور‌ها و یا تنقیه می‌کنند.

معمولا افراد مبتلا به بولیمیا احساس اجباری برای انجام امور فوق دارند و پس از آن احساس تسکین می‌کنند. نوع پاک سازی پرخوری می‌تواند برای سلامتی فرد بسیار مضر باشد و عواقب آن به روش انجام شده بستگی دارد.

این عواقب نگران کننده می‌تواند شامل موارد ذیل باشد:

پوسیدگی دندان و فرسایش مینای آن

مشکلات متابولیسم

پارگی مویرگ‌ها ناشی از استفراغ مکرر

مشکلات دستگاه گوارش

کم آب شدن بدن ناشی از نوع پاک سازی

ریفلاکس اسید

این تاثیرات می‌تواند طولانی مدت باشد و در موارد جدی حتی پس از توقف رفتار‌های پاک سازی هم ادامه یابند.

بولیمیای نوع غیر جبرانی

پرخوری عصبی غیر جبرانی، گاهی با اختلال پرخوری اشتباه گرفته و یا مقایسه می‌شود. با این وجود آنچه این اختلالات را متفاوت می‌کند این است که فرد مبتلا به بولیمیا برای پر خوری قصد جبران دارد و یا پاکسازی انجام می‌دهد.

افراد مبتلا به بولیمیا غیر جبرانی از رفتار‌های دیگر مانند ورزش یا روزه داری برای جبران غذای مصرفی استفاده می‌کنند. این رفتار‌ها شدید تلقی می‌شوند و می‌توانند زندگی فرد را مختل کنند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به بولیمیا بدون پاک سازی ممکن است بیش از حد غذا بخورد و با ساعت‌ها ورزش، روزه داری یا رژیم غذایی محدود، آن را دنبال کند.

کدام نوع بولیمیا بدتر است؟

هر یک از روش‌های پاک سازی و عدم پاک سازی دارای عوارض جانبی جدی می‌باشند که سلامتی را به خطر می‌اندازند. عواقب هر یک از آن‌ها متفاوت بوده و می‌تواند شدید و طولانی مدت باشد.

از برخی جهات، پاک سازی می‌تواند خطرات فوری بیشتری نسبت به عدم پاک سازی داشته باشد. افرادی که پاک سازی می‌کنند نیز ممکن است سطح بالاتری از نارضایتی در ظاهر خود، علائم بیشتر اضطراب و افسردگی داشته باشند.

از طرف دیگر افراد مبتلا به پرخوری عصبی بدون پاک سازی که ورزش می‌کنند یا روزه می‌گیرند؛ پریشانی، احساس گناه و اختلال در عملکرد را تجربه می‌کنند.

علی رغم این اختلافات، کارشناسان برای بدتر دانستن این دو از پرخوری عصبی احتیاط می‌کنند، زیرا هر دو نوع از آن با عواقب کوتاه مدت و بلند مدت همراه است و افرادی که از هر یک از این دو نوع رنج می‌برند ناراحتی قابل توجهی را تجربه می‌کنند. اگرچه علائم و نتایج بسته به نوع آن ممکن است متفاوت باشد، اما هر دو نوع بولیمیا را باید جدی گرفت و بر این اساس درمان شوند.

اگر چه پرخوری عصبی خطر کمتری نسبت به بی اشتهایی عصبی دارد، اما هنوز هم خطرات زیادی را برای سلامتی افراد به همراه خواهد داشت.

رفتار‌های پاک سازی و غیر پاک سازی می‌تواند بر سلامت روان شناختی، اجتماعی و روانی تاثیر بگذارد. افکار و احساساتی که باعث رفتار‌های جبرانی می‌شود، می‌تواند به ارزش شخصیتی فرد آسیب برساند و در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به پرخوری عصبی سایر شرایط بهداشت روانی را تجربه می‌کنند. علاوه بر این اختلالات خوردن با افزایش خطر خودکشی درارتباط است.

از دیدگاه سلامت جسمی، رفتار‌های جبرانی مزمن (خواه شامل پاکسازی شود) می‌تواند بر خطر بیماری فرد تاثیر بگذارد. رفتار‌های پاک سازی و غیر پاک سازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را که ممکن است به مراقبت مادام العمر نیاز داشته باشند یا خطر مرگ را به همراه داشته باشند، افزایش دهد.

یافتن درمانی برای بولیمیا

رویکرد درمانی برای هر نوع پرخوری عصبی ممکن است متفاوت باشد. برای شروع، پرداختن به افکار و احساسات، نارضایتی از بدن، و ترس از افزایش وزن در همه موارد پرخوری و همچنین هر گونه شرایط بهداشت روانی مهم است.

علاوه بر این چنانچه در نمناک اشاره کرده‌ایم درمان پرخوری عصبی همچنین شامل استراتژی‌هایی برای پیشگیری از رفتار‌های جبرانی، رسیدگی به مشکلات سلامتی موجود ناشی از پرخوری و برقراری رابطه سالم با غذا می‌شود. /نمناک