دعای پناه از چشم‌زخم/ توصیه‌های امام صادق(ع)

به گزارش صد آنلاین، پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:

برای حفاظت از چشم‌ زخم، وارد شده: آیه «وَ إِنْ یَکٰادُ» بخوانند؛ و نیز از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: چون بترسد چشم او در کسی، یا چشم کسی در او، اثر بگذارد، «سه مرتبه» بگوید:

مَا شاءَ اللّٰهُ لَا قُوَّهَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.آنچه خدا خواست شد؛ نیرویی نیست، جز به خدای والای بزرگ.

وارد شده: هرگاه کسی خود را به شکلی نیکو آراست، وقتی از منزل بیرون می‌رود دو«قُلْ أَعُوذُ»
[یعنی سوره‌های قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ النَّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ الْفَلَقِ] را بخواند تا چیزی به اذن الله تعالی به او زیان نرساند؛

و نیز برای دفع چشم‌زخم وارد شده: دست‌ها را برابر صورت بردارد و سوره‌های «حمد» و «توحید» و دو «قُل اَعوذُ» را بخواند و دست بر پیشانی بکشد.

و همچنین دعاى پناه از چشم زخم:

اللّٰهُمَّ رَبَّ مَطَرٍ حابِسٍ، وَحَجَرٍ یابِسٍ، وَلَیْلٍ دامِسٍ، وَرَطْبٍ وَیابِسٍ، رُدَّ عَیْنَ الْعایِنِ عَلَیْهِ فِی کَبِدِهِ وَنَحْرِهِ وَماله، ﴿فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرىٰ مِنْ فُطُورٍ، ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خٰاسِئاً وَ هُوَ حَسِیرٌ﴾خدایا، ای پروردگار باران زندانی و سنگ خشک و شب تار و تر و خشک، چشمِ چشم‌زن را به خودش بازگردان، در جگر و گلو و دارایی‌اش، «بار دیگر نگاهی [عمیق] بینداز! آیا هیچ خللی مشاهده می‌کنی؟ باز هم به‌طور مکرّر نگاهی [عمیق] بینداز! تا [نهایتاً] نگاهت خسته و درمانده [از یافتن خلل در آفرینشِ حق] به‌سویت بازگردد‌.»

دعای پناهی دیگر:

اللّٰهُمَّ ذَا السُّلْطانِ الْعَظِیمِ، وَالْمَنِّ الْقَدِیمِ، وَالْوَجْهِ الْکَرِیمِ، ذَا الْکَلِماتِ التَّامَّاتِ وَالدَّعَواتِ الْمُسْتَجَابَاتِ، عافِ فُلانَ مِنْ أَنْفُسِ الْجِنِّ وَأَعْیُنِ الْإِنْسِ.خدایا، صاحب سلطنت بزرگ و احسان دیرینه و ذات کریم، دارنده کلمات کامل و دعاهای مستجاب، فلان را از نفس‌های جنّ و چشم‌های انس، سلامت کامل بخش.
این دعایی است که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای حسنین خواند و به اصحاب خود فرمود: زن‌ها و اولاد خود را با این کلمات پناه دهید.

دعای پناه چشم‌زخم برای حیوانات و غیر آن‌ها:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، بِسْمِ اللَّهِ الْعَظیمِ، عَبَسَ عابِسٍ، وَ شَهابَ قابسٍ، حَجَرَ یابِسٍ، رَدَدْتُ عَیْنَ العایِنِ عَلَیْهِ، مِنْ رَأسِهِ اِلى قَدَمَیْهِ، اَخَذَ عَیْناهُ، قابِضٌ بِکِلاهُ، وَ عَلى جارِهِ وَاَقارِبِهِ، جِلْدُهُ دَقیقٌ وَ دَمُهُ رَقیقٌ، وَ بابُ الْمَکْرُوهِ تَلیقُ، ﴿فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى مِنْ فُطُورٍ، ثمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ اِلَیْکَ الْبَصَرُ خاسِئاً، وَ هُوَ حَسیرٌ﴾به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، به نام خدای بزرگ، بر تُرش‌رویی تُرش‌رو و آتش فروزان و سنگ سخت، برگرداندم چِشم چشم‌زن را، از سر تا به پایش، بگیرد دو چشم او را گیرنده‌ای با همه نگاهش و بر همسایه و خویشانش، پوستش نازک، خونش رقیق، درب ناخوشایند سزاوار او، «بار دیگر نگاهی [عمیق] بینداز! آیا هیچ خللی مشاهده می‌کنی؟ باز هم به‌طور مکرّر نگاهی [عمیق] بینداز! تا [نهایتاً] نگاهت خسته و درمانده [از یافتن خلل در آفرینشِ حق] به‌سویت بازگردد‌.»