دارچین و معجزه‌های آن/ خواص فوق‌العاده این ادویه محبوب

 به گزارش صد آنلاین، دارچین نوعی ادویه است. درختچه دارچین، درختی است کوچک و همیشه سبز، به ارتفاع 5 تا 7 متر که از تمام قسمت های آن بویی مطبوع استشمام می شود. گل های آن در فاصله ماههای بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شود. برگ این درخت سبز تیره و دارای گل هایی به رنگ سفید است. دارچین بومی سریلانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن به عنوان ادویه به کار می رود. در قرون وسطی از دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می شد. تحقیقات جدید نیز بر خواص و فواید پزشکی دارچین تاکید دارند.

پراکنش جغرافیایی در ایران و جهان: دارچین بومی مناطق گرم مانند:هند و مناطق گرم و مرطوب مجاور آن است و در ایران رویش ندارد.

خصوصیات ظاهری

دارچین درختی کوچک و همیشه سبز است. ارتفاع درخت بین 10 تا 15 متر می رسد. برگ ها این درخت، تخم مرغی شکل بوده و 7 تا 18 سانتی‌متر طول دارند. گل ها در خوشه ظاهر شده و رنگ متمایل به سبز دارند.

میوه آن بنفش بوده و یک بذر در درون خود دارد. بعد از دو سال که از کاشت درخت گذشت، آن را از نزدیک زمین قطع کرده و در سال آینده شاخه هایی را که از کناره تنه اصلی رشد کرده بریده و پوسته آن را خارج کرده و بلافاصله خشک می کنند و سپس در قطعات ریز بریده و فروخته می شوند.

در مورد نوع دارچین چینی، از پوست بیرونی استفاده می شود. لایه‌لایه تشکیل شده و وقتی شاخه در آفتاب خشک می شود، تشکیل ورقه های دارچین را می دهند.

ترکیبات شیمیایی دارچین

دارچین سیلان دارای آمیدون، موسیلاژ، تانن (یک ماده رنگی)، اگزالات کلسیم، قند، مانیت، سینامومین، اسانس و رزین است. اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار 1 درصد در پوست گیاه مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می شود. این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است ولی به مرور زمان و به علت اکسیده شدن به رنگ های زرد طلایی و سپس قهوه ای مایل به قرمز درمی آید. قسمت اعظم این اسانس را آلدئید سینامیک تشکیل می دهد. به علاوه دارای 4 درصد از فنول ها، مخصوصا اوژنول ها همراه با فلاندرن، سافرول و فورفورال است.

یک قاشق چای خوری دارچین حاوی 28 میلی گرم کلسیم، یک میلی گرم آهن و بیشتر از یک گرم فیبر و مقدار زیادی ویتامین های C،K و منگنز است. همچنین مقدار 2/1 گرم کربوهیدرات دارد. برای تهیه دارچین، پوست این درختچه را جدا کرده و معمولا پودر می کنند و در غذا یا چای از آن استفاده می کنند. از نظر ترکیبات شیمیایی و مواد عامله طبق بررسی های دانشمندان شیمی و دارویی، در دارچین سیلان اسانس روغنی فرار قابل ملاحظه ای وجود دارد. بررسی های آزمایشگاهی نشان می دهند که در پوست خشک ساقه های کوچک و جوان درخت در حدود 35/0-71/0 درصد اسانس یافت می شود که شامل 76-48 درصد از آلدئید ها می باشد. بررسی دیگری نشان می دهد که دارای 2 درصد اسانس است که شامل 90-70 درصد ماده اوژنول (اسانس میخک)است. همچنین بررسی دیگری نشان می دهد که پوست شاخه ها در حدود 1-5/0 درصد اسانس دارد و برگ های سبز درخت در حدود 1 درصد اسانس دارد.

مطالعه دیگری نشان می دهد که اسانس دارچین از نظر ماده اوژنول، اسانس میخک است و در هر دو در حدود 90-70 درصد اوژنول وجود دارد. در پوست ریشه دارچین در حدود 3 درصد اسانس یافت می شود؛ که البته با اسانس پوست و شاخه ها و برگ ها متفاوت است. دارچین سیلان نیز دارای اسانس می باشد،البته ضعیف تر از آن است. در هر دو گونه فوق علاوه بر اسانس مواد دیگری نظیر، تانن نیز یافت می شود. در گزارش مطالعه جدید دیگری در مورد ترکیبات شیمیایی چنین آمده است که اسانس گونه سیلان دارای سینامیک آلدئید، هیدرو سینامیک آلدئید، بنزآلدئید و کومینیک آلدئید، نونی لیگ آلدئید، اوژنول،کاریوفیلن، آل-فلاندرین، پی سیمن، پینن، متیل-ان-آمیل کنوتو آل-لینالول می باشد.

همچنین در مورد ترکیبات شیمیایی دارچین سایگون آمده است که دارای سینامیک آلدئید، سینامیل استات، فنیل پروپیل استات و تانن می باشد. ضمنا دارچین شامل ماده ای پلیمری به نام متیل هیدروکسی چالکون یا MHCP است که در متابولیسم گلوکز نقش دارد. این ماده ی محلول در آب باعث افزایش اکسیداسیون (سوخت و ساز) گلوکز می شود و خاصیت کاهش قند خون را دارد. گزارش شده است که سینامالدهید در خوک ها وسگ های بیهوش، اثر پایین آورنده ی فشار خون دارد. ظاهراً علت بروز این اثر گشاد شدن عروق محیطی است. خوردن دارچین برای بعضی افراد ممکن است ناسازگاری و خارش بدن ایجاد کند.

دارچین اولین کالای تجاری شناخته شده میان بازرگانان آسیا و اروپا

دارچین اولین و مهمترین ادویه ای است که به عنوان کالای تجاری میان بازرگانان آسیا و اروپا مبادله شده و تجار ونیزی، کاملا بر داد و ستد آن نظارت می کردند.

بعد از آن که در اواخر قرن 15 پرتغالی ها سریلانکا (سیلان) را کشف کردند و کنترل تجارت دارچین را گرفتند و توسط بریتانیایی ها در 1796 ادامه یافت. پس از آن اهمیت تجارت دارچین کاهش یافت و در نتیجه تولید و کشت دارچین در مناطق دیگر شروع شد.

دارچین سیلان معروف ترین دارچین تجاری

دارچین سیلان درختچه ای است از نظر بلندی متوسط و همیشه سبز است که قسمت درونی پوست شاخه های جوان آن، دارچین مرغوب تجارتی معروف به دارچین سیلان است. مرغوب ترین نوع دارچین سیلان را دارچین شیرین یا دارچین عسلی می نامند. تکثیر این درختچه از طریق کاشت بذر یا از طریق کاشت قلمه آن است که پوست شاخه های جدید را کنده و به صورت لوله دارچین در بازار عرضه می کنند.

قدیمی ترین نوع دارچین

دو گونه دارچین به نام دارچین سیلان و دارچین سایگون از قدیمی ترین ادویه های جهان هستند که از اعصار کهن مورد شناخت بشر بوده است و اسناد مکتوب تاریخ، قدمت آنها را به 40-30 قرن پیش می رساند.

از نظر کیفیت این دو نوع دارچین با هم یکسان نیستند، ولی شباهت زیادی که از نظر خواص و عطر باهم دارند.

دارچین یکی از پرمصرف ترین ادویه های معطر

دارچین بعد از فلفل و زردچوبه یکی از پرمصرف ترین ادویه های معطر و مطبوعی است که طعم آن ابتدا در دهان ملایم و کمی شیرین و بتدریج تند و سوزاننده می شود و بسیاری از خانواده ها کنجکاو هستند بدانند این گیاه چه خواص متمایزی دارد./نمناک