شنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۴
بازدید:۲۴۸
کتاب «دریای بی‌کران» که در کارگروه محتوایی مؤسسه جوانان آستان قدس رضوی تهیه‌شده و توسط انتشارات «مؤسسه خدمات مشاوره‌ای و پژوهش‌های اجتماعی آستان قدس رضوی» منتشر شده است، به تبیین گام‌به‌گام سیر و سلوک الی الله برای جوانان می‌پردازد.کد خبر : ۱۶۹۴۲۵
کتاب «دریای بی‌کران» که در کارگروه محتوایی مؤسسه جوانان آستان قدس رضوی تهیه‌شده و توسط انتشارات «مؤسسه خدمات مشاوره‌ای و پژوهش‌های اجتماعی آستان قدس رضوی» منتشر شده است، به تبیین گام‌به‌گام سیر و سلوک الی الله برای جوانان می‌پردازد.
در مقدمه این کتاب آمده است:
«میل به معنویت و حرکت بهسوی ملکوت، میلی فطری است که در همه جوامع بشری در شرق و غرب و گذشته و حال دیده می‌شود. انبیاء الهی (علیهم‌السلام) که معلمان واقعی بشریتند، تلاش کردند تا این میل فطری را زنده کرده و بهسوی مقصد حقیقی رهنمون شوند و دین چیزی نیست جز برنامه حرکت بهسوی ملکوت و قدم برداشتن در عالَم معنا تا وصال حضرت پروردگار... کتاب حاضر دارای زبانی روان است و لذا عموم افراد جامعه می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.»
در پشت جلد کتاب نیز آمده است:
«سیر و سلوک و عرفان، چیزی جز دین‌داری واقعی نیست، اما بیشتر دین‌داران چون ریزه‌کاری‌هایی مانند اخلاص را در زندگی مراعات نمی‌کنند، پس از سال‌ها زندگی دینی، گامی فراتر از عالَم دنیا نمی‌روند و قدمی به توحید نزدیک نمی‌شوند. رمز اصلی این حرکت، اخلاص و محبت است.»
این کتاب با حدیث شریف «سلسلةالذهب» که در صفحه ۲۳۵ کتاب «امالی» اثر «شیخ صدوق (ره)» آمده، آغاز شده است. این کتاب شامل پنج فصل است که در فصل اول به توضیح چیستی و ضرورت سلوک می‌پردازد، فصل دوم به تبیین شاهراه سلوک می‌پردازد و به اخلاص، عشق و محبت به اولیاء خدا اشاره می‌کند، فصل سوم به برنامه‌های سلوک می‌پردازد، فصل چهارم به راهنمایان و همسفران مسیر سلوک اشاره می‌کند و آخرین فصل هم به قوانین سلوک و اقداماتی می‌پردازد که سالک الی الله برای آنکه آثار آن باقی بماند، باید رعایت کند.
بخشی از متن کتاب به شرح زیر است:
«بهترین و عالی‌ترین مقصد هر انسان که می‌توان در آن، اوج لذت را تجربه کرد، توحید است. اکنون باید در نظر داشت که راه سیر و سلوک همان راه دین است و مسیر قرآن و عترت، همان مسیر توحید است و قرآن و عترت هیچ هدفی غیر از توحید و عبودیت را در زندگی انسان ترسیم نمی‌کنند. به تعبیر دیگر، سیر و سلوک و تلاش برای رسیدن به معرفت الهی و عرفان، همان حقیقت خالص دین است نه چیزی ورای آن.
دین مجموعه‌ای از اعتقادات و برنامه‌ها را به انسان می‌آموزد تا زندگی او توحیدی شود. اگر به دین به‌شکل صحیح عمل کنیم، حقیقت توحید در قلبمان به‌درستی جای می‌‌گیرد و به مقصد خلقت انسان که عبودیت و بندگی است، می‌رسیم و اگر دستوری از دستورات دین را مراعات نکنیم، به همان نسبت از آن مقصد محروم می‌مانیم.
سیر و سلوک و عرفان، چیزی جز دین‌داری واقعی نیست، اما بیشتر دین‌داران چون ریزه‌کاری‌هایی مانند اخلاص را در زندگی مراعات نمی‌کنند، پس از سال‌ها زندگی دینی، گامی فراتر از عالَم دنیا نمی‌روند و قدمی به توحید نزدیک نمی‌شوند. رمز اصلی این حرکت، اخلاص و محبت است.»
انتهای پیام/ 1918
برچسب ها :