به گزارش صد آنلاین، در اینجا خلاصه ای از عوامل کلیدی و سناریوهای احتمالی ارائه میشود:
بازدارندگی هستهای:
هر دو کشور دارای زرادخانههای هستهای هستند و از «دکترین بازدارندگی متقابل» پیروی میکنند. این عامل مانع اصلی از تشدید درگیری به سطح جنگ گسترده است، زیرا پیامدهای فاجعهبار زیستمحیطی و انسانی (کشتهشدن دهها میلیون نفر و بحران آبوهوایی جهانی) برای هر دو طرف غیرقابلپذیرش است.
فشارهای بین المللی:
قدرتهای جهانی مانند ایالات متحده، چین و روسیه منافع استراتژیک در ثبات جنوب آسیا دارند و احتمالاً برای مهار تنشها مداخله خواهند کرد. سازمانهایی مانند سازمان ملل نیز فشار دیپلماتیک اعمال میکنند.
هزینه های اقتصادی و انسانی:
هر دو کشور با چالشهای داخلی مانند فقر، نابرابری و بحرانهای زیستمحیطی مواجهند. جنگ تمامعیار اقتصاد آنها را ویران کرده و مشروعیت حکومتها را زیر سؤال میبرد.
استراتژی محدود و نمادین:
اقدامات اخیر (مانند حملات موشکی هدفمند و سرنگونی هواپیماها) بیشتر جنبه «نمایش قدرت» و پاسخهای کنترلشده دارد تا آغاز یک جنگ گسترده. هر دو طرف احتمالاً ترجیح میدهند درگیری در سطح «جنگ محدود» یا «رویارویی اطلاعاتی/تروریستی» باقی بماند.
فشار افکار عمومی و ملیگرایی:
دولتهای هند و پاکستان تحت تأثیر جریانهای پوپولیستی و رسانهها ممکن است برای حفظ محبوبیت داخلی، به اقدامات تهاجمیتر روی آورند. بهویژه هند با نزدیک شدن به انتخابات، انگیزه بیشتری برای نمایش قدرت دارد.
سوءتفاهم یا اشتباه نظامی:
نبود کانالهای ارتباطی مستقیم بین دو کشور (مانند خطوط تلفن اضطراری غیرفعال) خطر تفسیر نادرست از اقدامات طرف مقابل را افزایش میدهد. یک حمله تصادفی به تأسیسات هستهای یا شهرهای بزرگ ممکن است به تشدید غیرقابلکنترل بینجامد.
نقش گروههای تروریستی:
فعالیت گروههایی مانند «جیش محمد» یا «لشکر طیبه» در کشمیر ممکن است موجب حملات غافلگیرکننده شود و هند را به پاسخ گستردهتر سوق دهد.
رقابت استراتژیک چین و آمریکا:
حمایت چین از پاکستان و نزدیکی هند به غرب ممکن است به درگیری ابعاد بینالمللی دهد و مانع از حلوفصل دیپلماتیک شود.
سناریوی محتمل (۶۰٪): تداوم درگیریهای محدود
مبادله موشکها و درگیریهای مرزی در کشمیر ادامه مییابد، اما بدون نقض سرزمینی یا استفاده از سلاحهای غیرمتعارف. فشار دیپلماتیک بینالمللی تنشها را مهار میکند.
سناریوی خطر متوسط (۳۰٪): تشدید موقت
حملات هوایی یا عملیاتهای ویژه به تأسیسات نظامی دو طرف گسترش مییابد، اما با مداخله واسطهها (مانند امارات یا سازمان ملل) قبل از رسیدن به آستانه هستهای متوقف میشود.
سناریوی کم احتمال اما فاجعه بار (۱۰٪): جنگ هستهای محدود
در صورت از دستدادن کنترل، استفاده از سلاحهای تاکتیکی هستهای (مانند هدف قرار دادن پایگاههای نظامی) محتمل است. این سناریو موجب مرگ میلیونها نفر، قحطی جهانی و «زمستان هستهای» میشود./ برترین ها