به گزارش صد آنلاین، براساس گزارش ها، حلما پس از جدایی والدینش ابتدا نزد مادرش زندگی میکرد، اما بهدلیل مشغله کاری مادر، به خانه پدرش در سمنان نقل مکان کرد. پس از ازدواج مجدد پدر با زنی که از قبل یک فرزند داشت، رفتارهای نامادری با حلما بهتدریج به خشونت کشیده شد. نامادری نهتنها ارتباط او با مادرش را قطع کرد، بلکه در نهایت در تاریخ ۱ بهمن ۱۴۰۲ با خفگی، جان این کودک بیگناه را گرفت.
سابقه خشونت: نامادری پیش از قتل، سیمکارت حلما را شکسته و مانع تماس او با مادرش شده بود. حتی در روزهای پایانی، حلما از بدرفتاری نامادری و بیتوجهی پدرش شکایت داشت.
اعتراف قاتل: نامادری پس از بازداشت به قتل اعتراف کرد و ادعا نمود در اثر دعوایی عصبانی شده است، اما خانواده حلما این ادعا را دروغ میدانند و معتقدند این جنایت از پیش برنامهریزی شده بود.
تقاضای قصاص: پدر و مادر حلما، که هر دو از این فاجعه عمیقاً آسیبدیدهاند، خواستار اجرای عدالت از طریق قصاص قاتل شدهاند.
پرونده پس از ۳ ماه هنوز در مرحله رسیدگی در دادسراست. با توجه به اعتراف متهم و شواهد محکم (مانند تصاویر دوربینهای مداربسته)، احتمال صدور حکم قصاص برای نامادری وجود دارد. در سیستم قضایی ایران، قصاص در صورت تأیید دیه و شرایط قانونی، قابل اجراست.
این پرونده بار دیگر لزوم توجه به حقوق کودکان در خانوادههای بازسازیشده و نظارت نهادهای اجتماعی بر رفتار سرپرستان را پررنگ کرده است. همچنین، اهمیت حمایت از کودکان در معرض خشونت خانگی و تسهیل دسترسی آنها به مراکز امن مورد تأکید قرار میگیرد.
پایان پیام: امید است رسیدگی سریع و عادلانه به این پرونده، نهتنها آرامشی نسبی برای خانواده داغدار حلما به ارمغان آورد، بلکه هشداری برای پیشگیری از تکرار چنین فجایعی باشد./ سایت جنایی