پنجشنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۴
سام درخشانی: در تئاتر هنوز اتفاق می‌افتد، اما سینما گرسنگی مخاطب را نمی‌شناسد
بازدید:۳۹
صد آنلاین | سام درخشانی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون، در گفت‌وگویی صادقانه به شرایط فعلی سینمای ایران انتقاد کرد و دلایلی را که باعث شده چهره‌های سینمایی به سمت تئاتر روی بیاورند، فاش کرد.کد خبر : ۱۶۳۴۴۰
به گزارش صد آنلاین، او با برجسته کردن بحران‌های سینما، تاکید کرد: «سینمای ما به یک آدامس سطحی تبدیل شده که فقط لحظه‌ای شیرین است، اما هیچ تأثیر ماندگاری ندارد. در حالی که در تئاتر، هنوز عمق، تأثیرگذاری و انسانیت زنده است.»
«سینمای ما سطحی شده؛ مخاطب گرسنه است»
درخشانی در تعریف از وضعیت سینمای کمدی گفت: «سینمای ایران دیگر نمی‌تواند گرسنگی مردم به داستان‌های خوب را سیراب کند. ما به جای ارائه آثاری با مضمون عمیق، تنها یک آدامس به مخاطب می‌دهیم که همانجا جونده شود و شیرینی‌اش فراموش شود. سینمای اجتماعی کاملاً از بین رفته و کمدی‌هایمان هم به تکرارهای بی‌روح تبدیل شده‌اند.»
او دلایل این بحران را در فضای محدود کاری، شرایط اقتصادی و اجتماعی و همچنین فقدان آزادی خلاقیت دانست. درخشانی افزود: «سازندگان سینما دست‌هایشان بسته است. نمی‌توانند روی سوژه‌های اجتماعی، سیاسی یا حتی مذهبی کار کنند. این محدودیت‌ها باعث شده کمدی‌هایمان شبیه به هم شوند و کیفیت‌شان افت کند.»
تئاتر: جایی که هنوز اتفاق می‌افتد
درخشانی با مقایسه سینما و تئاتر، گفت: «در نهایت، در تئاتر هنوز اتفاق‌های خوبی می‌افتد. یک سری عمق، تأثیرگذاری و درک انسانی وجود دارد که در سینما دیگر یافت نمی‌شود. شاید همین باعث شود بازیگران و مخاطبان به سمت تئاتر بروند. در تئاتر، هنرمند با مخاطب رابطه مستقیمی دارد و این تعامل، تجربه‌ای زنده و غنی ایجاد می‌کند.»
او با اشاره به آمارهای ناامیدکننده فروش سینما، پیش‌بینی کرد: «این وضعیت نمی‌تواند طولانی‌تر شود. حتی کمدی‌هایی که الان تولید می‌شوند، دیگر سودآوری ندارند. سینمای جدی ما دیگر کار نمی‌کند و مخاطب هم دیگر به آن اعتماد ندارد.»
دغدغه‌های تئاتر: مدیریت تماشاخانه و تمرین نقش
درخشانی که این روزها با تمرین یک نمایش جدید و مدیریت تماشاخانه «هما» درگیر است، گفت: «پیشنهادهای سینمایی زیادی هست، اما به خاطر مشغله‌های تئاتری و تمرکز بر مدیریت تماشاخانه، فرصت زیادی برای سینما ندارم. تئاتر برای من بیشتر از یک حرفه، یک عشق است. در این فضا، هنوز می‌توانیم هنری زنده و صادق ارائه دهیم.»
نتیجه‌گیری
نقد صادقانه سام درخشانی نشان می‌دهد که سینمای ایران با بحران‌های ساختاری روبه‌رو است: از فقدان آزادی خلاقیت گرفته تا تکراری‌شدن سوژه‌ها و فاصله گرفتن از مسائل اجتماعی. در مقابل، تئاتر هنوز به عنوان یک فضای زنده و تعاملی، توانسته انسانیت و عمق را در هنر حفظ کند. سوال اصلی این است: آیا سینما می‌تواند با بازنگری در سیاست‌ها و بازگشت به مضمون‌های عمیق، دوباره قلب مخاطبان را فتح کند؟/ ایرنا