به گزارش صد آنلاین، رهبر گروه هیئت تحریر الشام (HTS) (سلفی-جهادی)، که کنترل بخشهایی از شمال غرب سوریه (از جمله ادلب) را در دست دارد و اخیراً با SDF توافقی برای ادغام نهادهای امنیتی امضا کرده بود.
پس از توافق ادغام نهادها، جولانی با اعزام نیروهای سنگین به مناطق تحت کنترل کردها (مانند اطراف سد تشرین در منبج) عملاً به توافق پشت پا زده و هدف را «مقابله با تجزیهطلبی کردها» اعلام کرده است.
دولت تحت کنترل جولانی (در مناطق اشغالی) بیانیهای صادر کرد و هرگونه اقدام SDF برای فدرالیسم یا خودمختاری را مغایر با «توافق قلبی» خواند.
نکات کلیدی تحلیل:
۱. اهداف جولانی:
افزایش کنترل بر مناطق استراتژیک مانند منبج و سد تشرین که منابع آبی و اقتصادی مهمی هستند.
جلوگیری از تقویت کردها به عنوان رقیب سیاسی و امنیتی در شمال سوریه.
جلب حمایت ترکیه (مخالف خودمختاری کردها) و تضعیف جایگاه SDF به عنوان متحد آمریکا.
۲. واکنش کردها:
شورای دموکراتیک سوریه (نهاد سیاسی SDF) اقدامات جولانی را محکوم کرده و خواستار راهکار سیاسی فراگیر شده است.
مظلوم عبدی (فرمانده SDF) بر ضرورت تمرکززدایی در قانون اساسی جدید سوریه و تضمین حقوق کردها تأکید دارد.
۳. نقش بازیگران خارجی:
آمریکا: حمایت حداقلی از SDF ادامه دارد، اما کاهش حضور نظامی آمریکا در سوریه، کردها را آسیبپذیر کرده است.
ترکیه: مخالف شدید خودمختاری کردها و احتمالاً از فشار جولانی بر SDF حمایت غیرمستقیم میکند.
روسیه و ایران: ترجیح میدهند دولت اسد کنترل کامل سوریه را بازپس گیرد، اما موضع مستقیمی در این درگیری ندارند.
پیامدهای احتمالی:
تشدید درگیریهای محلی: افزایش درگیری بین HTS و SDF ممکن است به جنگ تمامعیار در شمال سوریه منجر شود.
تضعیف توافقهای پیشین: شکست توافق ادغام نهادها، همکاریهای آینده بین گروههای مخالف اسد را زیر سؤال میبرد.
بحران انسانی: انتقال نیروهای نظامی و درگیریها، جان غیرنظامیان (به ویژه در مناطق کردنشین) را تهدید میکند.
جمعبندی:
اقدامات جولانی نشاندهنده تغییر تاکتیکی از همکاری ظاهری با کردها به سمت سرکوب آنان است. این تحولات نه تنها ثبات شمال سوریه را تهدید میکند، بلکه نشان میدهد که منازعات داخلی سوریه حتی پس از کاهش جنگ با داعش، همچنان با رقابت گروههای محلی و مداخلات خارجی پیچیده باقی مانده است. حل این بحران مستلزم توافق جامع سیاسی با مشارکت تمام اقشار سوری، از جمله کردها، است که در شرایط فعلی دور از دسترس به نظر میرسد./ عصر ایران