تغییرات سیاستی ترکیه و ایالات متحده

به گزارش صد آنلاین ، خرید سامانه S-۴۰۰ نهتنها باعث حذف ترکیه از برنامه F-۳۵ شد، بلکه همکاریهای امنیتی آنکارا با مسکو را تقویت کرد. این مسئله تناقضی آشکار با عضویت ترکیه در ناتو ایجاد کرده است.

 این استراتژی تهاجمی، ادعاهای ارضی ترکیه در دریای اژه و مدیترانه را گسترش میدهد و موجب تنش با یونان و قبرس، دو عضو ناتو و اتحادیه اروپا شده است. چنین رویکردی همسو با منافع غرب نیست و اتحاد درون ناتو را تضعیف میکند. فعالیت شرکتهای نظامی خصوصی مانند «سادات» در لیبی، سوریه، و آذربایجان، نشاندهنده تلاش ترکیه برای افزایش نفوذ در مناطق استراتژیک از طریق گروههای غیردولتی است. این اقدامات ممکن است بیثباتی منطقه را تشدید کند.
 ترکیه پس از حملات ۷ اکتبر، بهجای محکومیت حماس، روابط خود با این گروه را حفظ کرد. این موضعگیری نهتنها با منافع اسرائیل و آمریکا در تضاد است، بلکه جایگاه ترکیه بهعنوان میانجی در مناقشه فلسطین را نیز زیر سؤال میبرد.

 تعلل ترکیه در پذیرش عضویت فنلاند و سوئد در ناتو، هماهنگی غرب در مقابله با روسیه را مختل کرد. این رفتار نشان میدهد که آنکارا ممکن است اولویتهای خود را بالاتر از اتحاد جمعی ناتو قرار دهد.
 استقرار S-۴۰۰ در خاک ترکیه، نگرانیهایی درباره دسترسی روسیه به فناوریهای حساس ناتو ایجاد کرده است. این موضوع امنیت متحدان غربی را تهدید میکند.

 نویسنده خواستار تعلیق کمکهای نظامی آمریکا به ترکیه تا زمان حذف S-۴۰۰، قطع حمایت از حماس، و کاهش تنشها با یونان و قبرس است. این شرطبندی میتواند اردوغان را تحت فشار قرار دهد، اما ریسک دورتر شدن ترکیه از غرب را نیز افزایش میدهد.
اگرچه ترکیه رفتارهای مشکوکی دارد، اما موقعیت جغرافیایی آن (کنترل تنگههای بسفر و داردانل، هممرزی با خاورمیانه و قفقاز) و نقشش در مدیریت بحران مهاجران، همچنان برای غرب حیاتی است. آمریکا باید بین اعمال فشار و حفظ تعامل تعادل ایجاد کند.

نویسنده با نگاهی انتقادی، استدلال میکند که اردوغان از ابزارهای نظامی و دیپلماتیک برای پیشبرد اهدافی استفاده میکند که با منافع غرب همسو نیست. هرچند برخی از این انتقادات (مانند خرید S-۴۰۰ یا حمایت از حماس) مستند هستند، اما نباید نقش ترکیه بهعنوان بازیگری کلیدی در ثبات منطقه نادیده گرفته شود. بازنگری در سیاستهای آمریکا نسبت به ترکیه نیازمند ترکیبی از فشار هدفمند (مانند تحریمهای انتخابی) و تعامل سازنده برای کاهش تنشهاست. قطع کامل همکاری ممکن است ترکیه را به سمت شرکایی مانند روسیه و چین سوق دهد که این نیز به ضرر غرب خواهد بود.

منبع: ریل کلیر دفانس