کارگران کره‌شمالی جایگزین مهاجمان آسیای مرکزی

 به گزارش صد آنلاین، تحلیلگران این اقدام را نشانه‌ای از تلاش روسیه برای جایگزینی مدل مهاجرتی سنتی (متکی بر نیروی کار آسیای مرکزی) با الگویی کنترل‌شدهتر ارزیابی می‌کنند.

 عدم تشکیل جوامع قومی جداگانه توسط کارگران کره‌شمالی و پایبندی به بازگشت پس از پایان قرارداد، نگرانی‌های امنیتی و اجتماعی روسیه درباره مهاجران را کاهش می‌دهد.  
 این کارگران به‌دلیل ساختار سیاسی مشابه، ممکن است از نظر انضباط کاری و پذیرش شرایط سخت، به الگوی دوران شوروی نزدیک‌تر تلقی شوند.  
 همکاری فزاینده روسیه و کره شمالی در سال‌های اخیر، به ویژه پس از جنگ اوکراین، می‌تواند زمینه‌ساز توافق‌های کاری خارج از چارچوب تحریم‌های بین‌المللی باشد.

 کشورهایی مانند ازبکستان، تاجیکستان، و قرقیزستان که اقتصادشان به حواله‌های کارگران در روسیه وابسته است، با خطر کاهش درآمدهای ارزی و بیکاری گسترده مواجه خواهند شد.  
 استخدام کارگران کره شمالی ممکن است نقض قطعنامه‌های سازمان ملل (مانند قطعنامه 239۷ در سال ۲۰۱۷) باشد که صادرات نیروی کار از این کشور را به دلیل نقض حقوق بشر ممنوع کرده است. این اقدام می‌تواند تنش‌های روسیه با غرب و متحدانش مانند کره جنوبی را تشدید کند.  
 کارگران کره‌شمالی معمولاً تحت نظارت شدید دولت خود قرار دارند و بخشی از دستمزدشان به حکومت کره شمالی منتقل می‌شود. این شرایط می‌تواند به بهره‌کشی سیستماتیک و نقض حقوق کارگری تعبیر شود.

 روسیه احتمالاً به سمت سیاست‌هایی مشابه امارات متحده عربی (استفاده از ویزاهای محدود، ثبت بیومتریک، و نظارت دقیق) حرکت می‌کند تا از جذب نیروی کار موقت و فاقد پیوند اجتماعی اطمینان حاصل کند.  
 مدل کنونی «دروازه‌های باز» برای مهاجران آسیای مرکزی، اگرچه هزینه‌های اقتصادی روسیه را کاهش می‌دهد، اما با انتقاداتی درباره ادغام نشدن مهاجران و افزایش تنش‌های قومی همراه بوده است.

 استفاده از نیروی کار کره شمالی ممکن است به اتهامات جدیدی درباره همکاری مسکو با رژیم‌های تحت تحریم دامن بزند.  
 تعداد کارگران کره شمالی در مقایسه با حجم بالای مهاجران آسیای مرکزی (میلیون‌ها نفر) ناچیز است. بنابراین، این طرح در صورت تداوم، نیازمند گسترش چشمگیر است.  
 کاهش نیروی کار ارزان قیمت آسیای مرکزی می‌تواند بخش‌هایی مانند ساخت‌وساز و کشاورزی را تحت تأثیر قرار دهد، مگر آنکه جایگزین کارآمدی یافت شود.

این تغییر سیاست مهاجرتی روسیه، بیش از آنکه صرفاً یک تصمیم اقتصادی باشد، نشانگر تحول در اولویت‌های ژئوپلیتیک و امنیتی مسکو است. موفقیت این مدل به عوامل پیچیده‌ای از جمله تحریم‌ها، روابط با پیونگ‌یانگ، و توانایی جبران خلأ نیروی کار آسیای مرکزی وابسته خواهد بود. در صورت تداوم، این روند می‌تواند همکاری غیررسمی روسیه و کره شمالی را عمیق‌تر کند، اما ریسک تقابل با جامعه بین‌الملل و آسیب به اقتصاد کشورهای آسیای مرکزی را افزایش می‌دهد.

منبع: ریانووستی