به گزارش صد آنلاین،در اینجا به بررسی این ۵ سناریو و پیامدهای آنها میپردازیم:
ترامپ ممکن است از مواضع اولیه خود (مانند تعلیق کامل برنامه هستهای ایران) عقبنشینی کند و به دنبال توافقی مشابه برجام باشد.
چالشها:
مخالفت داخلی در آمریکا، بهویژه از سوی حامیان سختگیر و متحدان منطقهای مانند اسرائیل.
تناقض در مواضع مقامات آمریکایی (مثلاً بین ویتکاف و کاخ سفید).
پیامد: کاهش موقت تنشها، اما ریسک سیاسی برای ترامپ و احتمال بازگشت به بحران در آینده.
ترامپ ممکن است به دنبال یک دستاورد سریع در پرونده ایران باشد تا شکستهایش در اوکراین، غزه یا مسائل داخلی را جبران کند.
چالشها:
پیچیدگی فنی و سیاسی مذاکرات با ایران.
اختلاف در تیم سیاست خارجی آمریکا.
پیامد: احتمال توافق سطحی بدون تضمینهای پایدار، که میتواند به سرعت فروبپاشد.
آمریکا ممکن است با اظهارات مثبت اولیه، افکار عمومی ایران را به سمت پذیرش توافق سوق دهد تا عقبنشینی برای تهران دشوار شود.
چالشها:
مقاومت رسانهها و مقامات ایرانی در برابر فشار روانی.
تأکید ایران بر «رفع تحریم مؤثر» به جای امتیازدهی یکجانبه.
پیامد: اگر ایران هوشیارانه عمل کند، این استراتژی ممکن است به جای موفقیت، به افزایش بیاعتمادی بینجامد.
ترامپ ممکن است از مذاکرات به عنوان پوششی برای آمادهسازی حمله به تأسیسات هستهای یا گروههای مقاومت استفاده کند.
شواهد:
تغییر ناگهانی مواضع آمریکا (مانند درخواست نابودی کامل برنامه هستهای پس از پذیرش غنیسازی محدود).
برگزاری جلسات اضطراری در کاخ سفید با حضور چهرههای جنگطلب مانند والتز و روبیو.
پیامد: تشدید درگیریهای منطقهای، حملات تلافیجویانه و بیثباتی گسترده. این سناریو پرریسک اما محتمل است.
این سناریو بسیار بعید است، چرا که ایران بارها تأکید کرده در مورد برنامه موشکی و منطقهای مذاکره نمیکند و خواستار رفع تحریمهای واقعی است.
سناریوهای ۳ و ۴ محتملترند: آمریکا احتمالاً ترکیبی از فشار روانی (برای انعطافپذیری ایران) و تهدید نظامی (در صورت شکست مذاکرات) را به کار میگیرد.
راهکارهای ایران:
شفافیت در مذاکرات: ارائه گزارشهای منظم به افکار عمومی برای جلوگیری از مقصرنمایی.
تقویت بازدارندگی: آمادگی نظامی و منطقهای برای پاسخ به اقدامات خصمانه.
وحدت مواضع داخلی: جلوگیری از اختلافنظر در داخل که به استراتژی شرطیسازی دامن بزند.
سکوت ترامپ و تناقض در مواضع آمریکا نشاندهنده یک بازی چندوجهی است که میتواند هم به سمت توافق محدود پیش برود و هم بهانهای برای تشدید تنشها باشد. موفقیت ایران در گرو هوشیاری دیپلماتیک، افشای نیات واقعی آمریکا و حفظ انسجام داخلی است. هرگونه نشانه ضعف یا انشقاق در صفوف ایران میتواند به تقویت سناریوهای فشار یا جنگ منجر شود.
منبع: روزنامه فرهیختگان